Gerçek Sevgi Nedir?Örnek

Sevgiye Özlem



Farkında olalım veya olmayalım tüm kalbimiz sevgiye özlem duymaktadır. Biz tam anlamıyla sevmek için yaratıldık. Tanrı sevgidir. Tanrı'nın gerçek sevgisini bilmek ister misiniz? O zaman, bunun karşılığında O'nu, tüm kalbinizle, ruhunuzla, aklınızla ve gücünüzle gerçekten sevmeyi istiyor musunuz?



Ama gerçek sevgi nedir? Başlı başına bu kelimenin birçok anlamı vardır. Tek nefeste, "Ben kahve severim. Eşimi seviyorum. İsa'yı seviyorum." diyebiliriz. Asıl sevginin gerçekte ne olduğunu nasıl bilebiliriz? Neye benzemektedir? Nasıl hissettirmektedir? Gerçekten önemli midir?



Gerçek servgi bir his, bir duygu, bir misyon veya bir doktrinden daha fazlasıdır. Gerçek sevgi, bir başkasının mutluluğu için gerçek bir arzudur. Tanrı'ya şan getiren gerçek aşk, yaşamın ve kilisenin varlığının amacıdır.



Bazıları, misyonların kilisenin nihai amacı olduğunu söyleyecektir: “Kilise'nin yüce görevi dünyaya müjdelemektir. Kilisenin görevi misyonlardır ”(Oswald J. Smith).



Diğerleri ise ibadet olduğunu söyleyecektir: “Misyonlar kilisenin nihai amacı değildir. Tapınmadır. Görevler var çünkü tapınma yok. Misyonlar nihai değil, tapınmalar nihaidir, çünkü Tanrı nihaidir, insan değil. Bu çağ bittiğinde ve geri kalan milyonlarca insan Tanrı'nın tahtının önünde yüzüstü kapandıklarında, görevler artık olmayacak. Bu geçici bir ihtiyaçtır. Ama ibadet sonsuza kadar sürer ”(John Piper).



Size bu sevginin nihai olduğunu ve misyonların ve ibadetlerin bu sevginin doğal sonuçları olduğunu ileri sürüyorum. Tanrı, halkına O'nu bütün kalbiyle, ruhuyla ve gücüyle sevmelerini emreder. İsa bunu ilk ve en büyük buyruğun Rabbimizi TÜM kalbimizle, TÜM ruhumuzla, TÜM aklımılaı ve TÜM gücümüzle TÜMÜ'ünü sevmemiz olduğunu söyleyerek pekiştirir. TÜM'ün anlamı HERŞEYİMİZLE'dir. Daha sonra, tüm insanların bizi birbirimize olan sevgimizle Onun O'nun öğrencileri olduğumuzu bileceklerini söyler. Daha sonra Pavlus, Korintlilere yazdığı mektubunda, iman, umut ve sevginin kalıcı olduğunu açıklar; ancak bunların en büyüğü sevgidir der. Tanrıya, İsa'ya ve Pavlus'a göre sevgi bizim ve dolayısıyla kilisenin nihai hedefi gibi görünüyor.