Rab'bin DuasıÖrnek

Korunma

Ayartılmamıza İzin Verme. Bizi Kötü Olandan Kurtar.

Kutsal Kitap bizim kötülüğe karşı bir mücadele içinde olduğumuzu ve bunun yalnızca kötülüğün bazı soyut ilkelerine değil, aynı zamanda kötülüğün kendisine de direnmemizi gerektiren bir savaş olduğunu varsayar. Bugün dünya üzerinde kötü niyetli zeki bir gücün etkin olduğu fikri, dindar olmayan kimsenin pek ciddiye almadığı bir şeydir. Bugün dünyadaki kötülüğün kanıtları göz önüne alındığında, bunu biraz şaşırtıcı buluyorum. Bunu ciddiye almayı reddetmenin birkaç muhtemel nedeni var: kötülük sıklıkla karikatürize edilir (kırmızı kıyafetli, dirgenli şeytanı düşünün) ve kötü sonuçlanan trajik şeytan çıkarma vakalarındaki gibi veya 'bunu bana şeytan yaptırdı' gibi oldukça acınası ifadelerle suistimal edilir.

Hatta, gelin şu tuhaf kötü olan ibaresiyle başlayalım. Rab'bin Duasının eski Kutsal Kitap çevirilerinde, bu bir tür soyut felsefi durummuş gibi, bizim 'şerirden kurtarılmamız' fikri vardı. Ancak İsa'nın burada bahsettiği şeyin kötü olandan kurtarılmamız olduğuna dair genel bir fikir birliği var. Şimdi burada ele alınacak pek çok konu var ve daha ayrıntılı bilgi için sizi Rab'bin Duası hakkındaki kitabıma yönlendiriyorum. Bununla beraber, istikrarlı bir Kutsal Kitap Hristiyanı olmak için dünyada Tanrı'dan son derece aşağı olan ama O'na karşı durabilme kapasitesine sahip, inanlıların kötü niyetli, güçlü karşıtı olan manevi bir varlığa inanmamız gerekiyor. Hatta dünyanın gidişine bakarsak, şeytanın varlığına inanmak iyi bir Tanrı'nın varlığına inanmaktan çok daha kolaydır. 

Burada kötü olandan, ayartmanın aracısı olarak bahsediliyor. Bunun da dikkatle incelenmesi gerekir. Bir tehlike, bu ayartmayı yapanın Tanrı'nın kendisi olduğunu düşünmemiz ve Rab'bin Duasında Tanrı'dan bunu biraz 'hafifletmesini' istememiz. Belki de bu ibareyi incelemenin en iyi yolu, test edilme ve ayartılma arasında bir ayrım yapmamızdır. Test edilmek, gerek fiziksel gerekse ruhsal olarak iyi bir şeydir. Bir testi geçmemiz teşvik edici bir şeydir ve geliştiğimizi gösterir. Ancak Tanrı gelişmemiz için bizi test ederken şeytan bunu, bizi yıkmak için ayartmaya çevirebilir. 

Bu bölümde bahsedilenin, hem bir ayartılma hem de bir test olarak tanımlanabilecek bir şey olduğunu düşünmek faydalı olabilir. Tanrı'nın bakış açısıyla, yaşamakta olduğumuz şey inancımızın niteliğini sergilememiz için bir testtir ve eğer bu testi geçersek ruhsal büyümemizin bu göstergesiyle cesaretlenebiliriz. Ama şeytanın varlığını kabul edersek, bu testi başka bir bakış açısından görebiliriz; eğer testten kalırsak bu bizim Hristiyan inancımıza bir darbe vurmuş olur.

Öyleyse burada ne için dua ediyoruz? Basitçe, gerek ayartılma, gerekse testle karşı karşıya olalım, galip gelmek ve düşmemek için dua ediyoruz. Tanrı'nın, şeytanın sınamalarına karşı koymamız için bize yardımcı olması için dua ediyoruz. Bu aşamada üç öneride bulunmak istiyorum:

Birincisi, her gün, her şekilde testler ve ayartılmalar karşımıza çıkacak. Bunun için hazırlıklı olmalıyız.

İkincisi, kötü olanla karşı karşıya kaldığımızda savunmasız değiliz. Tanrı, çocuklarına yardımcı olmak için Kutsal Ruh'u verdi. Tanrı'nın çocuklarına, onları savunması için verdiği Ruh'a başvurmadan ciddi bir ayartmayla baş etmeye çalışmak inanılmaz bir akılsızlıktır.

Üçüncüsü, düştüğümüzde - ki hepimiz zaman zaman düşeriz - bu başarısızlıkla birlikte Tanrı ile ilişkimizin tamamen bittiğine bizi inandırmaya çalışması 'kötü olan'ın bilindik bir taktiğidir. Aslında, eğer biz gerçekten Tanrı'nın çocuklarıysak, o zaman bizim testi geçemememiz Tanrı'yı çok üzse de, bu O'nun bizi reddetme nedeni değildir. Testi geçemememiz bizim Göksel Babamızla olan ilişkimizin doğasını bozmaz - biz O'nun çocukları olmaya devam ederiz - ama bu durum O'nunla olan ilişkimizin niteliğine zarar verir.