Luka 4
4
BAP 4
1 İSA Ruhülkudüsle dolu olarak, Erdenden avdet etti; ve Ruh tarafından çöle sevkedildi. 2Kırk gün müddet İblis tarafından tecrübe olundu. O günlerde bir şey yemedi; ve onlar tamam olunca, acıktı. 3İblis de ona dedi: Eğer sen Allahın Oğlu isen, bu taşa söyle, ekmek olsun. 4İsa ona cevap verdi: “İnsan yalnız ekmekle yaşamaz,”#Tesniye 8:3. diye yazılmıştır. 5Onu yükseğe çıkararak dünyanın bütün ülkelerini bir an içinde kendisine gösterdi. 6Ve İblis ona dedi: Bütün bunların hükümdarlığını, ve onların izzetini sana vereceğim; çünkü o bana verilmiştir; istediğime onu veririm. 7İmdi önümde secde kılarsan, hepsi senin olacak. 8İsa cevap verip ona dedi: “Rab Allahına tapınacak, ve yalnız ona kulluk edeceksin,”#Tesniye 6:13. diye yazılmıştır. 9Onu Yeruşalime götürdü, mabedin tepesine koyup ona dedi: Eğer sen Allahın Oğlu isen, kendini buradan aşağı at; 10çünkü yazılmıştır:
“O, senin hakkında meleklerine, seni korusunlar diye emredecek;”
11ve,
“Ayağını bir taşa çarpmıyasın, diye
Elleri üzerinde seni taşıyacaklar.”#Mezmur 91:11, 12.
12İsa cevap verip ona dedi: “Sen Allahın Rabbi denemiyeceksin,”#Tesniye 6:16. denilmiştir.
13İblis her tecrübeyi bitirdikten sonra, bir zamana kadar ondan ayrıldı.
14İsa Ruhun kuvvetile Galileye döndü; ve bütün havaliye onun haberi yayıldı. 15Ve hepsi tarafından izzet görerek onların havralarında öğretiyordu.
16İçinde büyümüş olduğu Nâsıraya geldi; kendi âdeti olduğu üzre, Sebt gününde havraya girdi, ve okumak için ayağa kalktı. 17Kendisine İşaya peygamberin kitabı verildi. Kitabı açıp şöyle yazılmış olan yeri buldu:
18“Rabbin Ruhu üzerimdedir;
Çünkü fakirlere müjdeyi Vâzetmek için o beni meshetti;
Beni esirlere azatlık,
Ve körlere gözlerinin açılmasını ilân etmeğe,
Ezilenleri kurtuluşa kavuşturmağa,
19Rabbin makbul yılını ilân etmeğe gönderdi.”#İşaya 61:1, 2.
20Kitabı kapadı, hizmetçiye geri verip oturdu; hep havradakilerin gözleri ona dikilmiş kalmıştı. 21Ve onlara söylemeğe başladı: Bugün işittiğiniz bu yazı yerine geldi. 22Hepsi ona şahit olurlar, ağzından çıkan lâtif sözlere şaşarlar, ve: Bu, Yusufun oğlu değil midir? derlerdi. 23Onlara dedi: Şüphesiz bana: Ey hekim, kendini iyi et, meselini söyliyeceksiniz; Kefernahumda vaki olduğunu işittiğimiz şeyleri burada, kendi memleketinde de yap, diyeceksiniz. 24Ve İsa dedi: Gerçek size derim: Hiç bir peygamber kendi memleketinde makbul değildir. 25Lâkin doğrusu size derim ki, İlyanın günlerinde İsrailde bir çok dul kadınlar vardı; gök üç yıl altı ay kapandığı, ve bütün memlekette büyük bir kıtlık olduğu vakit, 26İlya onlardan hiç birine gönderilmedi; yalnız Sayda diyarında Sareptaya, bir dul kadına gönderildi. 27Ve peygamber Elişanın zamanında İsrailde bir çok cüzamlı vardı; yalnız Suriyeli Naamandan başka bunlardan hiç biri pak olmadı. 28Havrada bu şeyleri işitince, hepsi öfke ile dolup ayaklandılar, 29onu şehirden dışarı çıkardılar, ve baş aşağı atmak için şehirlerinin üzerine kurulmuş olduğu tepenin kenarına götürdüler. 30Fakat İsa aralarından geçip gitti.
31Bir Galile şehri olan Kefernahuma indi. Sebt günü onlara öğretiyordu; 32onun öğretişine şaştılar; çünkü onun sözlerinde hâkimiyet vardı. 33Ve havrada bir adam vardı, ve kendisinde murdar bir cin ruhu vardı; ve o yüksek sesle bağırdı: 34Bırak! bizden sana ne, ey Nâsıralı İsa? Bizi helâk etmeğe mi geldin? Kimsin, seni bilirim, Allahın Mukaddesi! 35İsa onu azarlıyıp: Sus, ve ondan çık, dedi. Cin adamı ortada yere düşürüp zarar vermeden ondan çıktı. 36Herkese de hayret geldi: Bu nasıl sözdür ki, murdar ruhlara kudretle ve hâkimiyetle emrediyor, onlar da çıkıyorlar? diye birbirlerile konuştular. 37Havalide her yere onun hakkında rivayet yayıldı.
38İsa havradan çıktı, ve Simunun evine girdi. Simunun kaynanası şiddetli ısıtmaya tutulmuştu; ona kadın için yalvardılar. 39İsa onun başında durdu, ısıtmayı azarladı; ısıtma onu bıraktı, ve kadın hemen kalkarak onlara hizmet etti.
40Ve güneş batınca, türlü illetlere tutulmuş hastası olanlar onları kendisine getirdiler; İsa da ellerini her birinin üzerine koyup onları iyi etti. 41Bir çoklarından da cinler: Sen Allahın Oğlusun, diye bağırarak çıkarlardı. Onları azarlıyarak, söylemeğe bırakmazdı; çünkü kendisinin Mesih olduğunu biliyorlardı.
42Ve gündüz olunca, çıktı, bir ıssız yere gitti; halk onu arıyorlardı, ve onun yanına kadar geldiler, ve kendilerinden gitmesin diye onu alıkoymak istiyorlardı. 43Fakat İsa onlara dedi: Allahın melekûtunun müjdesini öteki şehirlere de vermeliyim; çünkü bunun için gönderildim.
44Ve Galile havralarında vâzediyordu.
Seçili Olanlar:
Luka 4: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941