Eyub 14
14
BAP 14
1 İNSAN ki, kadından doğmuştur,
Günleri kısadır, ve sıkıntıya doyar.
2Çiçek gibi çıkar, ve solar;
Ve gölge gibi kaçar, ve durmaz.
3Böyle olana mı sen gözlerini açıyorsun da,
Beni kendinle muhakemeye çekiyorsun?
4Kirliden temizi kim çıkarabilir? hiç kimse.
5Mademki onun günleri tayin olunmuştur,
Aylarının sayısı senin nezdindedir,
Ve mademki onun sınırını sen koydun, ve öte geçemez;
6Ondan göz çevir de,
Gününü bitirinciye kadar rahat etsin, bir gündelikçi gibi.
7Çünkü bir ağaç için ümit vardır,
Kesilse yine sürer,
Ve onun filizleri eksik olmaz.
8Kökü yerde kocasa,
Ve kütüğü toprakta ölse bile;
9Su kokusunu alınca filizlenir,
Ve bir fidan gibi dal salar.
10Fakat insan ölür, ve çöker;
Ve adam son soluğunu verir, hani, o nerede?
11Nasıl ki, gölden sular akıp gider,
Ve ırmak çöl olur ve kurur;
12İnsan da öylece yatar da kalkmaz;
Gökler yok oluncıya kadar uyanmazlar,
Ve uykularından uyandırılmazlar.
13Keşke ölüler diyarında beni gizlesen,
Öfken gecinciye kadar beni saklasan,
Bana mühlet versen de, o vakit beni ansan!
14İnsan ölürse dirilir mi?
Nöbetim savuluncıya kadar,
Bütün savaşım günlerinde beklerdim,
15Sen çağırırdın, ben de sana cevap verirdim;
Ellerinin işini özlerdin.
16Fakat şimdi adımlarımı saymaktasın;
Suçumun üzerinde beklemekte değil misin?
17Günahım torba içinde mühürlüdür,
Ve fesadımın üzerine mührünü bastın.
18Fakat dağ yıkılıp harap olur;
Ve kaya yerinden taşınır;
19Sular taşları aşındırır;
Selleri yerin toprağını sürükliyip götürür;
İnsanın ümidini böyle yok ediyorsun.
20Daima onu yenersin, ve o geçip gider;
Onun çehresini değiştirip gönderirsin.
21Oğulları izzet bulur da, o bilmez;
Ve düşkün olurlar, ve onların halini anlamaz.
22Kendisi için ancak kendi eti sancılanır,
Kendisi için de canı yas tutar.
Seçili Olanlar:
Eyub 14: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941