I. Kırallar 8
8
BAP 8
1 O zaman Süleyman İsrailin ihtiyarlarını, ve sıptların bütün başlarını, İsrail oğullarının atalar evleri emîrlerini, RABBİN ahit sandığını Davud şehri olan Siondan yukarı getirmek için Yeruşalime, kıral Süleymanın yanına topladı. 2Ve bütün İsrail erleri yedinci ay olan Etanim ayında, bayramda, kıral Süleymanın yanına toplandılar. 3Ve bütün İsrail ihtiyarları geldiler, ve kâhinler sandığı kaldırdılar. 4Ve RABBİN sandığını, toplanma çadırını, ve Çadırda olan bütün mukaddes takımları yukarı getirdiler; bunları kâhinler ve Levililer yukarı getirdiler. 5Ve kıral Süleyman, ve kendi yanına toplanmış olan bütün İsrail cemaati onunla beraber sandığın önünde idiler, çoklukça sayılamaz ve hesap edilemez koyunlar ve öküzler kurban ediyorlardı. 6Ve kâhinler RABBİN ahit sandığını içeriye yerine, evin iç odasına, kudsülakdasa, kerubilerin kanatları altına getirdiler. 7Çünkü kerubiler kanatlarını sandığın yeri üzerine geriyorlardı, ve kerubiler sandığı ve onun sırıklarını yukarıdan örtüyorlardı. 8Ve sırıklar o kadar uzundu ki, sırıkların uçları iç odanın önündeki mukaddes yerden görünüyorlardı; fakat dışarıdan görünmiyorlardı; ve bugüne kadar oradadırlar. 9İsrail oğulları Mısır diyarından çıktıkları zaman RABBİN onlarla ahdettiği Horeb dağında sandığın içine Musanın koymuş olduğu iki taş levhadan başka içinde bir şey yoktu. 10Ve vaki oldu ki, kâhinler mukaddes yerden çıkınca, bulut RABBİN evini doldurdu, 11ve buluttan ötürü kâhinler hizmet için duramadılar; çünkü RABBİN izzeti RABBİN evini doldurmuştu.
12O zaman Süleyman dedi: RAB koyu karanlıkta oturduğunu söylemiştir. 13Oturmak için sana bir ev, ebediyen mesken tutacağın bir yer yaptım. 14Ve kıral ardına dönüp bütün İsrail cemaatini mubarek kıldı; ve bütün İsrail cemaati ayakta duruyordu. 15Ve dedi: İsrailin Allahı RAB mubarek olsun, o Allah ki, babam Davuda ağzı ile söylemiş: 16Kavmım İsraili Mısırdan çıkardığım günden beri, ismim orada olsun diye bir ev yapmak için, bütün İsrail sıptlarından bir şehir seçmedim; fakat kavmım İsrail üzerinde olsun diye Davudu seçtim, demiş, ve elile yerine getirmiştir. 17Ve İsrailin Allahı RABBİN ismine bir ev yapmak babam Davudun yüreğinde idi. 18Fakat RAB babam Davuda dedi: Mademki ismime bir ev yapmağı yüreğine koydun, yüreğine koyduğuna iyi ettin; 19fakat evi sen yapmıyacaksın; ancak sulbünden çıkacak oğlun, benim ismime evi o yapacaktır. 20Ve RAB söylediği sözünü tamam etmiştir; çünkü babam Davudun yerinde ben durmaktayım, ve RABBİN vadettiği gibi İsrail tahtında oturuyorum, ve İsrailin Allahı RABBİN ismine evi yaptım. 21Ve orada sandık için yer yaptım, atalaramızı Mısır diyarından çıkardığı zaman RABBİN onlarla yaptığı ahit onun içindedir.
22Ve Süleyman RABBİN mezbahı önünde, İsrailin bütün cemaati karşısında durup ellerini göke açtı; 23ve dedi: Ya RAB, İsrailin Allahı, ne yukarıda gökte ve ne aşağıda yerde senin gibi Allah yoktur; sen bütün yüreklerile önünde yürüyen kullarınla ahdi ve inayeti tutarsın; 24sen babam Davud kuluna vadettiğini tuttun; evet, ağzınla söyledin, ve bugün olduğu gibi elinle yerine getirdin. 25Ve şimdi, ya RAB, İsrailin Allahı, babam Davud kuluna: Sen önümde yürüdüğün gibi önümde yürümek için ancak çocukların yollarına dikkat ederlerse, İsrail tahtına oturmak için önümde bir adamın eksik olmıyacaktır, diye söylediğini tut. 26Ve şimdi, ey İsrailin Allahı, niyaz ederim, babam Davud kuluna söylediğin söz doğru çıksın.
27Fakat gerçek Allah yerde sakin olur mu? işte, gök ve göklerin gökü seni alamaz; nerede kaldı ki, benim bu yaptığım ev! 28Fakat ya RAB Allahım, bugün senin önünde bu kulunun ettiği feryadı ve duayı işitmek için bu kulunun duasına ve yalvarışına yünel; 29ta ki, bu kulunun bu yere doğru edeceği duayı işitmek için gözlerin bu eve: İsmim orada olacaktır, dediğin yere, gece gündüz açık olsun. 30Ve bu yere doğru dua ettikleri zaman, bu kulunun ve kavmın İsrailin yalvarışını işit; gökte, meskeninde işit; ve işitince bağışla.
31Bir adam komşusuna karşı suç ederse, ve yemin etsin diye ona bir and yükletilirse, ve gelip bu evde, mezbahının önünde yemin ederse; 32o zaman gökte işit ve yap, ve kötünün yolunu kendi başına getirmek için onu kötüliyerek, ve salihe salâhına göre vermek için onu haklı çıkararak kullarına hükmet.
33Kavmın İsrail sana karşı suç ettikleri için düşman önünde vurulduğu zaman, tekrar sana dönüp ismini ikrar ederlerse, ve bu evde sana dua ve feryat ederlerse; 34o zaman gökte işit, ve kavmın İsrailin suçunu bağışla, ve babalarına verdiğin diyara onları tekrar getir.
35Sana karşı suç ettikleri için gökler kapanıp yağmur olmazsa, ve bu yere doğru dua ederlerse, ve ismini ikrar ederlerse, ve onları alçalttığın zaman suçlarından dönerlerse; 36o zaman gökte işit, ve kullarının, ve kavmın İsrailin suçunu bağışla ki, yürüyecekleri iyi yolu onlara öğretesin; ve kavmına miras olarak verdiğin diyarına yağmur ver.
37Eğer memlekette kıtlık olursa, veba olursa, eğer sam yeli yahut küf, çekirge yahut tırtıl olursa; eğer şehirlerinin olduğu memlekette düşmanı onu kuşatırsa; hangi belâ, hangi hastalık olursa olsun; 38her hangi bir adam tarafından, bütün kavmın İsrail tarafından bir dua ve yalvarış olursa, herkes kendi yüreğinin derdini bilip bu eve doğru ellerini açarsa; 39o zaman gökte, meskeninde işit, ve bağışla, ve yap, ve yüreğini bildiğin her adama bütün yollarına göre ver (çünkü sen, bütün adam oğullarının yüreklerini ancak sen bilirsin); 40ta ki, atalarımıza verdiğin diyarda oturdukları bütün günlerce senden korksunlar.
41Ve kavmın İsrailden olmıyan ecnebî de, senin ismin uğruna uzak memleketten gelince 42(çünkü senin büyük ismin, ve kudretli elin, ve uzatılmış bazun hakkında işiteceklerdir); gelip bu eve doğru dua edince; 43gökte, meskeninde işit, ve ecnebînin sana feryat ettiği bütün şeylere göre yap, ta ki, kavmın İsrail gibi senden korkmak için, dünyanın bütün kavmları senin ismini bilsinler, ve yaptığım bu evin senin isminle çağırıldığını bilsinler.
44Eğer kavmın, onları göndereceğin bir yoldan düşmanına karşı cenge çıkarsa, ve RABBE, seçtiğin şehre, ve ismin için yaptığım eve doğru dua ederlerse; 45o zaman dualarını ve yalvarışlarını gökte işit, ve onların davasını gör.
46Eğer sana karşı suç ederlerse (çünkü suç etmiyen adam yoktur), ve onlara karşı öfkeli olursan, ve onları düşmanın eline verirsen, ve onları sürgün edenler, uzak olsun yakın olsun, düşman memleketine onları sürerlerse; 47fakat sürgün edildikleri memlekette düşünüp tekrar dönerlerse, ve: Suç işledik, ve sapıklık ettik, kötülük ettik, diyerek kendilerini sürgün edenlerin memleketinde sana yalvarırlarsa; 48onları sürgün eden düşmanların memleketinde bütün yüreklerile ve bütün canları ile sana dönerlerse, ve onların atalarına verdiğin memleketlerine seçtiğin şehre, ve ismine yaptığım eve doğru sana dua ederlerse; 49o zaman gökte, meskeninde dualarını ve yalvarışlarını işit, ve onların davasını gör; 50ve sana karşı suç eden kavmını, ve sana karşı ettikleri bütün günahlarını bağışla; ve onları sürgün edenlerin önünde sen onlara rahmet et ki, onlar da onlara acısınlar 51(çünkü onlar demir ocağın içinden, Mısırdan çıkardığın senin kavmın ve kendi mirasındırlar); 52ta ki, sana her feryat ettikleri zaman bu kulunun yalvarışını, ve kavmın İsrailin yalvarışını işitmek için gözlerin açık olsun. 53Çünkü atalarımızı Mısırdan çıkardığın zaman kulun Musa vasıtası ile söylediğin gibi, mirasın olmak için, sen onları dünyanın bütün kavmlarından ayırdın, ya Rab Yehova!
54Ve vaki oldu ki, Süleyman RABBE bütün bu duayı ve yalvarışı bitirince, RABBİN mezbahının önünden, elleri göke açık olarak dizleri üzerine çökmüş olduğu yerden kalktı. 55Ve ayakta durdu, ve bütün İsrail cemaatini yüksek sesle mubarek kılıp dedi: 56Vadettiği bütün şeylere göre, kavmı İsraile rahat vermiş olan RAB mubarek olsun. Kulu Musa vasıtası ile söylediği bütün iyi sözlerinden hiç bir söz boşa çıkmadı. 57Allahımız RAB atalarımızla olduğu gibi bizimle beraber olsun; bizi bırakmasın ve terketmesin; 58ta ki, bütün kendi yollarında yürümek için, ve atalarımıza emrettiği emirlerini, ve kanunlarını, ve hükümlerini tutmak için yüreklerimizi kendisine meylettirsin. 59Ve RABBİN önünde yalvarışımın bu sözleri gece gündüz Allahımız RABBE yakın olsun, ta ki, bu kulunun, ve kavmı İsrailin davasını günü gününe görsün; 60ta ki, dünyanın bütün kavmları bilsinler, RAB, Allah olan odur; ondan başka yoktur. 61Ve bugünde olduğu gibi onun kanunlarında yürümek için, ve emirlerini tutmak için yüreğiniz Allahımız RABDE bütün olsun.
62Ve kıral, ve onunla beraber bütün İsrail RABBİN önünde kurbanlar kestiler. 63Ve Süleyman RABBE arzettiği selâmet takdimeleri kurbanı olarak yirmi iki bin öküz, ve yüz yirmi bin koyun arzetti. Böylece kıral ve bütün İsrail oğulları RABBİN evini tahsis ettiler. 64Ayni günde kıral RAB evinin önündeki avlunun ortasını takdis etti; çünkü yakılan takdimeyi ve ekmek takdimesini, ve selâmet takdimelerinin yağını orada arzetti, çünkü RABBİN önünde olan tunç mezbah yakılan takdimeyi ve ekmek takdimesini, ve selâmet takdimelerinin yağını almak için küçük geldi. 65Ve o vakitte Süleyman, büyük bir cemaat, Hamata girilecek yerden Mısır vadisine kadar olan bütün İsrail yanında olarak Allahımız RABBİN önünde yedi ve yedi gün, on dört gün bayram etti. 66Sekizinci gün kavmı gönderdi; ve kıralı mubarek kıldılar, ve RABBİN kulu Davuda ve kavmı İsraile gösterdiği bütün iyilikten dolayı sevinçle ve iyi yürekle çadırlarına döndüler.
Seçili Olanlar:
I. Kırallar 8: KMEYA
Vurgu
Paylaş
Kopyala
Önemli anlarınızın tüm cihazlarınıza kaydedilmesini mi istiyorsunuz? Kayıt olun ya da giriş yapın
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941