Sailm Dhaibhidh 37
37
Salm 37
1Lasan no campar na biodh ort
mu dhaoine aingidh olc,
Is na gabh farmad ris an dream
a bhios a' dèanamh lochd.
2Oir amhlaidh mar as dual don fheur,
glan-sgathar iad gu grad,
Is amhlaidh mar na lusan maoth'
crìon-seargaidh iad air fad.
3Cuir-sa do dhòchas ann an Dia,
is dèanar maitheas leat,
Mar sin sìor mhealaidh tu an tìr,
's beathaichear thu gu beachd.
4Gabh tlachd an Dia, is bheir e dhut
làn rùn do chrìdh' a‑chaoidh.
5Do shlighe tabhair suas do Dhia;
earb ris, is bheir gu crìch.
6Foillsichidh e do chòir 's do cheart,
mar sholas glan nan tràth;
Is amhlaidh mar àrd-mheadhon-là
do bhreitheanas a‑ghnàth.
7Gu sàmhach fan ri Dia nan dùl,
is feith le foighid leis;
An tì na shligh' a shoirbhicheas,
na gabh-sa farmad ris:
Fa chùis an fhir a bheir gu buil
a dhroch-bheairt innleachdach.
8Leig corraich dhìot, trèig fearg: chum uilc
na bi‑sa frionasach.
9Oir droch-dhaoin' is luchd-dèanamh uilc
glan sgathar as gu lèir:
Ach lìon ga bheil an sùil ri Dia,
buan-mhealaidh iad an tìr.
10Oir feith gu fòil rè tamaill bhig,
's an droch dhuin' cha bhi ann:
'S na ionad fòs, ma bheir fa‑near,
cha bhi e fhèin no 'chlann.
11Ach mealaidh daoine sèimh am feasd
am fearann is an tìr:
Lan-shòlas bheirear dhaibh faraon,
an saoibhireachd na sìth'.
12Tha 'n t‑aingidh cumadh lochd don t‑saoi,
's a' casadh fhiaclan ris.
13Nì Dia air fanaid: oir dha 's lèir
gur dlùth air là a sgrios.
14Na h‑aingidh tharraing iad an lann;
is chuir am bogh' air ghleus,
A leagadh aimbeartach is bhochd,
's a mharbhadh luchd deagh bheus.
15An claidheamh thèid nan cridhe fhèin,
thèid air am bogha claoidh.
16'S fheàrr beagan aig an duine chòir,
na saoibhreas mòr nan daoi.
17Oir gàirdeanan luchd aingidheachd
mìn-bhrisear air an cruas;
Ach daoine còir is fìreanach
nì Dia an cumail suas.
18Air aimsirean nam fìreanach
is fiosrach Dia gun cheist:
An oighreachd is an seilbh faraon,
dhaibh 's maireannach am feasd.
19Cha chuirear iad gu rudhadh gruaidh,
san aimsir ghàbhaidh olc:
Oir gheibh iad uil' an sàth gu leòr
an làithean gainne 's gort'.
20Ach sgriosar droch dhaoin', naimhdean Dhè,
bidh iad mar shaill nan uan:
Làn-mhillear iad, is thèid dhaibh as,
mar dheataich nach eil buan.
21An iasachd gabhaidh daoine daoi,
's cha dìol a‑rìs air ais;
Am fìrean tha e tròcaireach,
is nìthear pailteas leis.
22Oir meud 's a fhuair a bheannachd-san,
sìor mhealaidh iad an tìr:
'S an dream a gheibh a mhallachd-san,
lom-sgriosar iad gu lèir.
23Tha Dia a' stiùradh cheumannan
an duine naomha chòir:
Is tha e gabhail tlachd is toil
da shlighe-san gu mòr.
24Nan tàrladh dha gun tuiteadh e,
cha tilgear tur e sìos:
Oir tha an Tighearna le 'làimh
ga chumail suas a‑rìs.
25Bha mise òg, 's a‑nis an aois:
is riamh chan fhaca mi
Na dhìobrachan an duine còir,
No shliochd ag iarraidh bìdh.
26Sìor-thruacant' e, is coingheallach:
beannaicht' a shliochd a ta.
27Seachainn an t‑olc, is dèan am math,
is còmhnaidh gabh gu bràth.
28Is toigh le Dia ceart bhreitheanas,
a naoimh cha trèig e chaoidh;
Sìor choimhdear iad: ach sgathar sìos
droch shliochd nan daoine daoi.
29Mealaidh na fìreanan an tìr;
buan-chòmhnaidh nì iad innt'.
30Thig beul an t‑saoi air gliocas glan,
a theang' air rogha cainnt.
31Tha lagh a Dhè na chrìdh' a‑staigh:
cha sleamhnaich uaith a cheum.
32Tha 'n droch dhuin' feitheamh air an t‑saoi,
ga mharbhadh is ga theum.
33Chan fhàg an Tighearn e na làimh,
a dhèanamh air droch-bheairt;
Chan fhàgar ris e ann am binn,
tràth chuirear e fo cheirt.
34Feith thus' air Dia, 's na shligh' gluais
is àrdaichear leis thu,
An tìr gum meal thu; is droch dhaoin'
gam milleadh chì do shùil.
35An duine mallaicht' chunnaic mi
an neart, 's an inbhe mhòir,
Ga sgaoileadh fhèin a‑mach mar chraoibh,
a' fàs gu dosrach ùr;
36Ach chaidh e seach, is feuch cha robh;
dh'iarr, is cha d'fhuaireas e.
37Amhairc is feuch gur sìth as crìoch
don duine dhìreach rèidh.
38Ach sgriosar luchd an easaontais,
is thèid dhaibh as faraon:
Dì‑mhilltear agus sgathar sìos
crìoch dheireannach dhroch dhaoin'.
39Ach furtachd fhìor nam fìrean fòs,
thig sin o Dhia nan dùl:
Is anns an aimsir thrioblaidich,
's e 's barrant air an cùl.
40Thig treis is furtachd thuc' o Dhia,
le fuasgladh an deagh àm;
Saorar iad leis o dhaoine olc,
oir chuir iad muinghinn ann.
Айни замон обунашуда:
Sailm Dhaibhidh 37: SD1992
Лаҳзаҳои махсус
Паҳн кунед
Нусха
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Comann Bhìoball na h-Alba (Scottish Bible Society) 1992.