MARKUT Krej 9.
Krej 9.
1Edhe u thosh atyre: “Me të vërtetë po u thom juve, se janë dica prej këtyre që rrinë këtu, që nukë do të ngjëronenë vdekëje, gjersa të shohënë mbëretërin’ e Perëndisë ardhurë me fuqi.”
2Edhe pas gjashtë diç Jisuj merr me vetëhe Pietrin’ e Jakovin’ e Joanninë, edhe i hipën vetëmë mbë një mal të lartë veçanë; edhe ndërroj fytyrënë përpara atyre.
3Edhe rrobet’ e ati u bënë të shkëlqyera e fort të bardha posi bora, kështu që as ay që sbardh rrobetë mbi dhet s’munt t’i sbardhë.
4Edhe u duk atyre Ilia bashkë me Mojsinë; edhe ishinë tuke folurë bashkë me Jisunë.
5Edhe Pietri u përgjeq e i tha Jisujt: “Ravvi, mir’ është të jemi ne këtu; edhe le të bëjmë tri tenda, një për tyj, edhe një për Mojsinë, edhe një për Ilinë.”
6Sepse s’dinte se ç’të flasë; sepse ishinë tremburë.
7Edhe i mbuloj një re, edhe erdhi një zë prej resë, tuke thënë: “Kyj është biri im i dashuri, ati i dëgjoni.”
8— Edhe befas kur vunë re përqark, s’panë më asndonjë, po Jisunë vetëmë bashkë me ata.
9Edhe ata tuke sbriturë nga mali, i porositi mos i tregojën’ asndonjërit sa panë, veç kur të ngjalletë prej së vdekurish i bir’ i njeriut.
10Edheata e ruajtnë fialënë ndër vetëhe, edhe haheshinë njëri me tatrinë: “Ç’është këta të ngjallurë prej së vdekurish.”
11Edhe pyesnin’ atë, tuke thënë: “Përse thonë shkronjësitë, se duhetë të vijë më përpara Ilia?”
12Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Ilia vien më përpara, edhe vë mbë vënt të gjitha punëratë, edhe qysh është shkruarë për të birin’ e njeriut, se duhetë të pësojë shumë, edhe se nukë do ta kenë për gjë.
13Po unë po u them juve, se edhe i bënë sa deshnë, sikundrë është shkruarë për atë.”
14Edhe kur erdhi te nxënësitë, pa shumë gjëndëje rreth atyreve, edhe shkronjësitë tuke ngrënë me fialë bashkë me ata.
15Edhe përnjëherë gjithë gjëndëja, kur pan’ atë, u habitnë, edhe tuke nxituar’ e përshëndetninë.
16Edhe ay pyeti shkronjësitë: “Ç’hahi me fialë bashkë me ata?”
17Edhe një prej gjëndëjes’ u përgjeq, e tha: “Mësonjës, prura tem bir te ti që ka frymë të pagolë.
18Edhe kudo ta zërë, e tunt, edhe shkumëzon, e kërcëllin dhëmbët’e ti, edhe thahetë; edhe u thashë nxënëset tu ta kërrejënë, po s’muntnë.”
19Edhe ay u përgjeq e tha: “O bres i pabesë, gjer kurë do të jem bashkë me ju? Gjer kurë do t’u duroj juve? Bini atë tek unë.”
20Edhe e prunë tek ay; edhe kur pa atë, përnjëherë fryma e shkleu; edhe ra përdhe, e hiqej barkazë tuke shkumëzuarë.
21Edhe ay pyeti t’anë: “Sa kohë ka që kurë se i gjau këjo?” Edhe ay tha: “Që kurë se ish çun i vogëlë.
22Edhe shumë herë e hodhi edhe ndë ziarr edhe nd’ujëra, që ta humbasë; po ndë munç të bëjsh gjë, le të dhëmbetë për ne, e na ndih.”
23Edhe Jisuj i tha këtë: “Ndë munç të besojsh, të gjitha munt të bënenë mb’atë që beson.”
24Edhe përnjëherë i ati çunit vogëlë thërriti me lot, tuke thënë: “Zot, besoj; ndihi pabesërisë sime.”
25Edhe Jisuj kur pa se po rrudhej gjëndëje, qërtoj frymën’ e ndyrë, tuke i thënë: “Frym’ e pagolë edhe shurdhë, unë të urdhëroj: Dil nga ay, edhe mos ryjsh më tek ay.”
26— Edhe fryma tuke bërtitur’ e tuke shklyer’ atë shumë, dolli; edhe u bë posi i vdekurë, kaqë sa shumë vetë thoshinë se vdiq.
27— Edhe Jisuj e kapi për dore, edhe e çoi; edhe u ngre.
28Edhe kur hyri ndë shtëpi, nxënësit’ e ti e pyesninë veçan: “Përse nukë muntmë neve ta kërrejmë?”
29Edhe ay u tha atyre: “Kyj farë kombi s’munt të dalë me tietërë gjë, veç me të falur’ e me agjërim.”
30Edhe si duallnë ateje, shkoninë ndëpër Galilet, edhe s’donte ta marrë vesh njeri.
31Sepse mësonte nxënësit’e ti, e u thosh atyre, se: “I Bir’ i njeriut epetë ndër duar të njerëzet, edhe do ta vrasënë, edhe si të vritetë, do të ngjalletë të tretënë ditë.”
32Po ata nuk’ e kupëtoninë fialënë, edhe kishinë frikë ta pyesninë.
33Edhe erdhi ndë Kapernaum; edhe kur hyri ndë shtëpit, pyeste ata: “Ç’mendoneshitë mb’udhë me vetëhe tuaj?”
34Po ata s’bëninë zë; sepse mb’ udhë flisninë ndë mest t’atyreve: “Cili ësht’ më i math?”
35Edhe si ndenji, thirri të dy-mbë-dhietëtë, edhe u thot’ atyre: “Kush të dojë të jetë i parë, do të jetë i prapsëmi të gjithëve, edhe shërbëtori të gjithëve.”
36Edhe mori një çun të vogëlë, edhe e qëndroj ndë mest t’atyreve, edhe si e mori ndë krah, u tha atyre:
37“Kush të presë një të tillë çunash të vegjëlë mb’emërë tim, ka priturë mua; edhe kush të presë mua, s’ka priturë mua, po atë që më ka dërguarë.”
38Edhe Joanni iu përgjeq, tuke thënë: “Mësonjës, pamë një njeri që kërren diaj mb’emërë tënt, i cili nukë na vien pas; edhe e ndalëm, sepse nukë na vien pas.”
39Po Jisuj tha: “Mos e ndalni, sepse asndonjë s’ësht’ ay që bën çudia mb’enërë tim, edhe do të muntjë përnjëherë të flasë keq për mua;
40Sepse ay që nuk’ është kundrë nesh, është bashkë me ne.
41Edhe ay që t’u apë juve një potir ujë mb’emërë tim, sepse jeni të Krishtit, me të vërtetë po u them juve, se nukë do ta humbasë pagën’e ti.
42Edhe ay që të skandhalisjë një nga këta të vegjëlitë që më besojënë, është më mirë për atë ndë iu lithtë një gur mulliri ndë qafë t’ati, edhe të hidhetë ndë det.
43Edhe ndë të skandhalistë dora jote, preje; është më mirë për tyj të hyjç dorac ndë jetët, se tuke pasurë të dy duartë të shkojç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
44Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë”.
45Edhe ndë të skandhalistë këmba jote, preje; sepse është më mirë për ty të hyjç ndë jetët i çalë, se tuke pasurë të dy këmbëtë të hidheç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
46Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.“
47Edhe ndë të skandhalistë syri yt, nxire: është më mirë për ty të hyjç me një sy ndë mbëretëri të Perëndisë, se tuke pasurë dy sy të hidheç ndë gjehenë të ziarrit,
48Atie ku “krymb’ i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.”
49Sepse çdo njeri do të krypetë me ziarr, edhe çdo kurban do të krypetë me krypë.
50Krypa ësht’ e mirë; po ndë u bëftë krypa e pashëllirëshime, me se do ta ndreqni? Kini krypë ndë vetëhet tuaj, edhe kini paqtim njëri me tiatrinë.”
Trenutno izbrano:
MARKUT Krej 9.: DERKK79
Označeno
Deli
Kopiraj
Želiš, da so tvoji poudarki shranjeni v vseh tvojih napravah? Registriraj se ali se prijavi
Interconfessional Bible Society of Albania.
MARKUT Krej 9.
Krej 9.
1Edhe u thosh atyre: “Me të vërtetë po u thom juve, se janë dica prej këtyre që rrinë këtu, që nukë do të ngjëronenë vdekëje, gjersa të shohënë mbëretërin’ e Perëndisë ardhurë me fuqi.”
2Edhe pas gjashtë diç Jisuj merr me vetëhe Pietrin’ e Jakovin’ e Joanninë, edhe i hipën vetëmë mbë një mal të lartë veçanë; edhe ndërroj fytyrënë përpara atyre.
3Edhe rrobet’ e ati u bënë të shkëlqyera e fort të bardha posi bora, kështu që as ay që sbardh rrobetë mbi dhet s’munt t’i sbardhë.
4Edhe u duk atyre Ilia bashkë me Mojsinë; edhe ishinë tuke folurë bashkë me Jisunë.
5Edhe Pietri u përgjeq e i tha Jisujt: “Ravvi, mir’ është të jemi ne këtu; edhe le të bëjmë tri tenda, një për tyj, edhe një për Mojsinë, edhe një për Ilinë.”
6Sepse s’dinte se ç’të flasë; sepse ishinë tremburë.
7Edhe i mbuloj një re, edhe erdhi një zë prej resë, tuke thënë: “Kyj është biri im i dashuri, ati i dëgjoni.”
8— Edhe befas kur vunë re përqark, s’panë më asndonjë, po Jisunë vetëmë bashkë me ata.
9Edhe ata tuke sbriturë nga mali, i porositi mos i tregojën’ asndonjërit sa panë, veç kur të ngjalletë prej së vdekurish i bir’ i njeriut.
10Edheata e ruajtnë fialënë ndër vetëhe, edhe haheshinë njëri me tatrinë: “Ç’është këta të ngjallurë prej së vdekurish.”
11Edhe pyesnin’ atë, tuke thënë: “Përse thonë shkronjësitë, se duhetë të vijë më përpara Ilia?”
12Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Ilia vien më përpara, edhe vë mbë vënt të gjitha punëratë, edhe qysh është shkruarë për të birin’ e njeriut, se duhetë të pësojë shumë, edhe se nukë do ta kenë për gjë.
13Po unë po u them juve, se edhe i bënë sa deshnë, sikundrë është shkruarë për atë.”
14Edhe kur erdhi te nxënësitë, pa shumë gjëndëje rreth atyreve, edhe shkronjësitë tuke ngrënë me fialë bashkë me ata.
15Edhe përnjëherë gjithë gjëndëja, kur pan’ atë, u habitnë, edhe tuke nxituar’ e përshëndetninë.
16Edhe ay pyeti shkronjësitë: “Ç’hahi me fialë bashkë me ata?”
17Edhe një prej gjëndëjes’ u përgjeq, e tha: “Mësonjës, prura tem bir te ti që ka frymë të pagolë.
18Edhe kudo ta zërë, e tunt, edhe shkumëzon, e kërcëllin dhëmbët’e ti, edhe thahetë; edhe u thashë nxënëset tu ta kërrejënë, po s’muntnë.”
19Edhe ay u përgjeq e tha: “O bres i pabesë, gjer kurë do të jem bashkë me ju? Gjer kurë do t’u duroj juve? Bini atë tek unë.”
20Edhe e prunë tek ay; edhe kur pa atë, përnjëherë fryma e shkleu; edhe ra përdhe, e hiqej barkazë tuke shkumëzuarë.
21Edhe ay pyeti t’anë: “Sa kohë ka që kurë se i gjau këjo?” Edhe ay tha: “Që kurë se ish çun i vogëlë.
22Edhe shumë herë e hodhi edhe ndë ziarr edhe nd’ujëra, që ta humbasë; po ndë munç të bëjsh gjë, le të dhëmbetë për ne, e na ndih.”
23Edhe Jisuj i tha këtë: “Ndë munç të besojsh, të gjitha munt të bënenë mb’atë që beson.”
24Edhe përnjëherë i ati çunit vogëlë thërriti me lot, tuke thënë: “Zot, besoj; ndihi pabesërisë sime.”
25Edhe Jisuj kur pa se po rrudhej gjëndëje, qërtoj frymën’ e ndyrë, tuke i thënë: “Frym’ e pagolë edhe shurdhë, unë të urdhëroj: Dil nga ay, edhe mos ryjsh më tek ay.”
26— Edhe fryma tuke bërtitur’ e tuke shklyer’ atë shumë, dolli; edhe u bë posi i vdekurë, kaqë sa shumë vetë thoshinë se vdiq.
27— Edhe Jisuj e kapi për dore, edhe e çoi; edhe u ngre.
28Edhe kur hyri ndë shtëpi, nxënësit’ e ti e pyesninë veçan: “Përse nukë muntmë neve ta kërrejmë?”
29Edhe ay u tha atyre: “Kyj farë kombi s’munt të dalë me tietërë gjë, veç me të falur’ e me agjërim.”
30Edhe si duallnë ateje, shkoninë ndëpër Galilet, edhe s’donte ta marrë vesh njeri.
31Sepse mësonte nxënësit’e ti, e u thosh atyre, se: “I Bir’ i njeriut epetë ndër duar të njerëzet, edhe do ta vrasënë, edhe si të vritetë, do të ngjalletë të tretënë ditë.”
32Po ata nuk’ e kupëtoninë fialënë, edhe kishinë frikë ta pyesninë.
33Edhe erdhi ndë Kapernaum; edhe kur hyri ndë shtëpit, pyeste ata: “Ç’mendoneshitë mb’udhë me vetëhe tuaj?”
34Po ata s’bëninë zë; sepse mb’ udhë flisninë ndë mest t’atyreve: “Cili ësht’ më i math?”
35Edhe si ndenji, thirri të dy-mbë-dhietëtë, edhe u thot’ atyre: “Kush të dojë të jetë i parë, do të jetë i prapsëmi të gjithëve, edhe shërbëtori të gjithëve.”
36Edhe mori një çun të vogëlë, edhe e qëndroj ndë mest t’atyreve, edhe si e mori ndë krah, u tha atyre:
37“Kush të presë një të tillë çunash të vegjëlë mb’emërë tim, ka priturë mua; edhe kush të presë mua, s’ka priturë mua, po atë që më ka dërguarë.”
38Edhe Joanni iu përgjeq, tuke thënë: “Mësonjës, pamë një njeri që kërren diaj mb’emërë tënt, i cili nukë na vien pas; edhe e ndalëm, sepse nukë na vien pas.”
39Po Jisuj tha: “Mos e ndalni, sepse asndonjë s’ësht’ ay që bën çudia mb’enërë tim, edhe do të muntjë përnjëherë të flasë keq për mua;
40Sepse ay që nuk’ është kundrë nesh, është bashkë me ne.
41Edhe ay që t’u apë juve një potir ujë mb’emërë tim, sepse jeni të Krishtit, me të vërtetë po u them juve, se nukë do ta humbasë pagën’e ti.
42Edhe ay që të skandhalisjë një nga këta të vegjëlitë që më besojënë, është më mirë për atë ndë iu lithtë një gur mulliri ndë qafë t’ati, edhe të hidhetë ndë det.
43Edhe ndë të skandhalistë dora jote, preje; është më mirë për tyj të hyjç dorac ndë jetët, se tuke pasurë të dy duartë të shkojç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
44Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë”.
45Edhe ndë të skandhalistë këmba jote, preje; sepse është më mirë për ty të hyjç ndë jetët i çalë, se tuke pasurë të dy këmbëtë të hidheç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
46Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.“
47Edhe ndë të skandhalistë syri yt, nxire: është më mirë për ty të hyjç me një sy ndë mbëretëri të Perëndisë, se tuke pasurë dy sy të hidheç ndë gjehenë të ziarrit,
48Atie ku “krymb’ i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.”
49Sepse çdo njeri do të krypetë me ziarr, edhe çdo kurban do të krypetë me krypë.
50Krypa ësht’ e mirë; po ndë u bëftë krypa e pashëllirëshime, me se do ta ndreqni? Kini krypë ndë vetëhet tuaj, edhe kini paqtim njëri me tiatrinë.”
Trenutno izbrano:
:
Označeno
Deli
Kopiraj
Želiš, da so tvoji poudarki shranjeni v vseh tvojih napravah? Registriraj se ali se prijavi
Interconfessional Bible Society of Albania.