MARKUT Krej 4.
Krej 4.
1Pasandaj zu përsëri të mësojë ndaj detit; edhe shumë gjëndëje u mbëlothnë tek ay, kaqë sa ay hyri ndë lundrët, edhe rrinte ndë det; edhe gjithë gjëndëja ishte mbë dhet përanë detit.
2Edhe mësonte ata me shumë paravolia, edhe u thosh atyre ndë mësim të ti:
3“Dëgjoni; Na tek dolli mbiellësi të mbiellë; edhe mbë të mbiellurit, një piesë ra mb’ udhë,
4Edhe shpesët’ [e qiellit] erthnë, edhe e hangrrë.
5Edhe tiatëra ra mbë vënt gurishtë, ku s’kish dhe shumë, edhe biu përnjëherë, sepse s’kish dhe të thellë.
6Po kur leu dielli, u doq, edhe sepse s’kish rrënjë, u tha.
7Edhe tiatra ra ndë drizat; edhe drizatë hipnë edhe e mbytnë, edhe s’dha pemë.
8Edhe tiatra ra ndë dhe të mirë, edhe epte pemë tuke hipur’ e tuke rriturë, edhe pruri pemë njëra tri-dhietë, e njëra gjashtë-dhietë, e njëra një qint.”
9– Pasandaj u thoshte atyre: “Ay që ka veshë të dëgjojë, le të dëgjojë.”
10Edhe kur mbeti vetëmë, ata që ishinë rreth ati bashkë me të dy-mbë-dhietët e pyetnë për paravolinë.
11Edhe ay u thoshte atyre: “Mbë ju është dhënë të njihni fshehësirën’e mbëretërisë Perëndisë; po mb’ ata që janë jashtë, të gjitha bënenë me paravolia;
12Që tuke parë të vështrojënë, edhe të mos shohënë; edhe tuke dëgjuarë të dëgjojënë, edhe të mos kupëtojënë, që të mos këthenenë ndonjëherë, e t’u falenë faletë.”
13Pasandaj u thotë atyre: “Nuk’e dini këtë paravoli? Edhe si do të kupëtoni gjithë paravoliatë?
14Mbiellësi ësht’ ay që mbiell fialënë.
15Edhe këta përan’ udhësë jan’ ata, që mbilletë fiala mb’ ata; po kur dëgjojënë, vien Satanaj përnjëherë, e u merr fialënë që është mbiellë ndë zemërat t’atyreve.
16Edhe këta kështu jan’ ata që janë mbiellurë ndë vënde gurishta, të cilëtë kur dëgjojënë fialënë, përnjëherë e marrënë me gëzim;
17Po s’kanë rrënjë ndë vetëhe të tyre, po janë për pak kohë; pasandaj, kur bënetë shtrëngim a të ndiekurë për fialënë, përnjëherë skandhalisenë.
18Edhe këta që janë mbiellurë ndër drizat jan’ ata, të cilëtë dëgjojënë fialënë;
19Po kujdeset’ e kësaj jete, edhe të gënjyerët’ e gjësë, edhe dëshërimetë për të tiera punë, ryjënë e mbytjënë fialënë, edhe bënetë pa pemë.
20Po këta janë ata që u mbollnë ndë dhe të mirë, të cilëtë dëgjojënë fialënë, edhe e presënë, edhe bienë pemë, për një tri-dhietë, edhe për një gjashtë-dhietë, edhe për një një qint.”
21Edhe u thoshte atyre: “Sos vien kandili, që të vihetë ndënë shinikt, a ndënë shtratt, e jo që të vihetë mbi kandiler?
22Sepse s’është gjë e fshehurë, që të mos shpalletë; as nuk’ është bërë ndonjë gjë e fshehurë, që të mos dalë për faqe.
23Ndë pastë ndonjë veshë të dëgjojë, le të dëgjojë.”
24Edhe u thoshte atyre: “Vëni re ç’dëgjoni. Me ç’matës matni, do t’ua masënë juve, edhe do të shtonetë mbë ju që dëgjoni.
25Sëpse ati që ka do t’i epet edhe tiatërë; edhe ati që s’ka edhe ç’të ketë do të mirretë prej ati.”
26Edhe thoshte: “Kështu është mbëretëria e Perëndisë, posi një njeri që heth farënë mbë dhet,
27Edhe fle e ngrihetë nat’e ditë, edhe fara bin, edhe rritetë, kështu që s’e di se qysh.
28Sepse dheu bie pemë prej vetiu, përpara barë, pastaj kalli, pastaj plot me grurë ndë kallit.
29Edhe pema kur piqetë, përnjëherë dërgon drapërinë, sepse harriu të korrëtë.”
30Edhe thoshte: “Me se ta përgjajmë mbëretërin’ e Perëndisë? A me çfarë paravolie ta mbarasojmë?
31 Është posi një koqe sinapi, e cila kur mbilletë mbë dhet, është më e vogëlë se gjithë faratë që janë mbë dhet.
32Po si mbilletë, rritet’ e bënetë më e madhe se gjithë lakëratë, edhe bën dega të mëdha, kaqë sa shpesët’ e qiellit munt të rrinë ndënë hiet t’asaj.”
33Edhe me shumë këso paravoliash u fliste fialën’ atyre, sikundrë muntninë të dëgjoninë.
34Edhe pa paravolia nuk’ u fliste atyre; po nxënëset ti ua sgjithte të gjitha veçanë.
35Edhe mb’atë ditë, si u ngrys, u thot’ atyre: “Le të hidhemi përtej.”
36Edhe nxënësitë, si lanë gjëndëjenë, e marrënë pas vetëhesë sikundrë ishte ndë lundrët; edhe ishinë bashkë me atë të tiera lundrëza.
37Edhe bënetë një thëllim ere i math; edhe valëtë bininë brenda ndë lundrët, kaqë sa ajo tani po mbushej.
38Edhe ay ishte ndë bisht të lundrësë tuke fjeturë mbi krenaret; edhe ata e sgjuanë, e i thonë: “Mësonjës, s’do me ditë se po humbasëmë?”
39Edhe ay u ngre, e qërtoj erënë, edhe i tha detit: “Pusho, mbëçilu!” Edhe era pushoj, edhe u bë bunac’ e madhe.
40Pastaj u tha atyre: “Ç’frikacarë jeni kështu? Si s’keni besë?”
41Edhe ata u frikësuanë me frikë të mathe, edhe i thoshinë njëri tiatrit: “Vallë kush është kyj, që i dëgjojën’ edhe era edhe deti?
Trenutno izbrano:
MARKUT Krej 4.: DERKK79
Označeno
Deli
Kopiraj
Želiš, da so tvoji poudarki shranjeni v vseh tvojih napravah? Registriraj se ali se prijavi
Interconfessional Bible Society of Albania.
MARKUT Krej 4.
Krej 4.
1Pasandaj zu përsëri të mësojë ndaj detit; edhe shumë gjëndëje u mbëlothnë tek ay, kaqë sa ay hyri ndë lundrët, edhe rrinte ndë det; edhe gjithë gjëndëja ishte mbë dhet përanë detit.
2Edhe mësonte ata me shumë paravolia, edhe u thosh atyre ndë mësim të ti:
3“Dëgjoni; Na tek dolli mbiellësi të mbiellë; edhe mbë të mbiellurit, një piesë ra mb’ udhë,
4Edhe shpesët’ [e qiellit] erthnë, edhe e hangrrë.
5Edhe tiatëra ra mbë vënt gurishtë, ku s’kish dhe shumë, edhe biu përnjëherë, sepse s’kish dhe të thellë.
6Po kur leu dielli, u doq, edhe sepse s’kish rrënjë, u tha.
7Edhe tiatra ra ndë drizat; edhe drizatë hipnë edhe e mbytnë, edhe s’dha pemë.
8Edhe tiatra ra ndë dhe të mirë, edhe epte pemë tuke hipur’ e tuke rriturë, edhe pruri pemë njëra tri-dhietë, e njëra gjashtë-dhietë, e njëra një qint.”
9– Pasandaj u thoshte atyre: “Ay që ka veshë të dëgjojë, le të dëgjojë.”
10Edhe kur mbeti vetëmë, ata që ishinë rreth ati bashkë me të dy-mbë-dhietët e pyetnë për paravolinë.
11Edhe ay u thoshte atyre: “Mbë ju është dhënë të njihni fshehësirën’e mbëretërisë Perëndisë; po mb’ ata që janë jashtë, të gjitha bënenë me paravolia;
12Që tuke parë të vështrojënë, edhe të mos shohënë; edhe tuke dëgjuarë të dëgjojënë, edhe të mos kupëtojënë, që të mos këthenenë ndonjëherë, e t’u falenë faletë.”
13Pasandaj u thotë atyre: “Nuk’e dini këtë paravoli? Edhe si do të kupëtoni gjithë paravoliatë?
14Mbiellësi ësht’ ay që mbiell fialënë.
15Edhe këta përan’ udhësë jan’ ata, që mbilletë fiala mb’ ata; po kur dëgjojënë, vien Satanaj përnjëherë, e u merr fialënë që është mbiellë ndë zemërat t’atyreve.
16Edhe këta kështu jan’ ata që janë mbiellurë ndë vënde gurishta, të cilëtë kur dëgjojënë fialënë, përnjëherë e marrënë me gëzim;
17Po s’kanë rrënjë ndë vetëhe të tyre, po janë për pak kohë; pasandaj, kur bënetë shtrëngim a të ndiekurë për fialënë, përnjëherë skandhalisenë.
18Edhe këta që janë mbiellurë ndër drizat jan’ ata, të cilëtë dëgjojënë fialënë;
19Po kujdeset’ e kësaj jete, edhe të gënjyerët’ e gjësë, edhe dëshërimetë për të tiera punë, ryjënë e mbytjënë fialënë, edhe bënetë pa pemë.
20Po këta janë ata që u mbollnë ndë dhe të mirë, të cilëtë dëgjojënë fialënë, edhe e presënë, edhe bienë pemë, për një tri-dhietë, edhe për një gjashtë-dhietë, edhe për një një qint.”
21Edhe u thoshte atyre: “Sos vien kandili, që të vihetë ndënë shinikt, a ndënë shtratt, e jo që të vihetë mbi kandiler?
22Sepse s’është gjë e fshehurë, që të mos shpalletë; as nuk’ është bërë ndonjë gjë e fshehurë, që të mos dalë për faqe.
23Ndë pastë ndonjë veshë të dëgjojë, le të dëgjojë.”
24Edhe u thoshte atyre: “Vëni re ç’dëgjoni. Me ç’matës matni, do t’ua masënë juve, edhe do të shtonetë mbë ju që dëgjoni.
25Sëpse ati që ka do t’i epet edhe tiatërë; edhe ati që s’ka edhe ç’të ketë do të mirretë prej ati.”
26Edhe thoshte: “Kështu është mbëretëria e Perëndisë, posi një njeri që heth farënë mbë dhet,
27Edhe fle e ngrihetë nat’e ditë, edhe fara bin, edhe rritetë, kështu që s’e di se qysh.
28Sepse dheu bie pemë prej vetiu, përpara barë, pastaj kalli, pastaj plot me grurë ndë kallit.
29Edhe pema kur piqetë, përnjëherë dërgon drapërinë, sepse harriu të korrëtë.”
30Edhe thoshte: “Me se ta përgjajmë mbëretërin’ e Perëndisë? A me çfarë paravolie ta mbarasojmë?
31 Është posi një koqe sinapi, e cila kur mbilletë mbë dhet, është më e vogëlë se gjithë faratë që janë mbë dhet.
32Po si mbilletë, rritet’ e bënetë më e madhe se gjithë lakëratë, edhe bën dega të mëdha, kaqë sa shpesët’ e qiellit munt të rrinë ndënë hiet t’asaj.”
33Edhe me shumë këso paravoliash u fliste fialën’ atyre, sikundrë muntninë të dëgjoninë.
34Edhe pa paravolia nuk’ u fliste atyre; po nxënëset ti ua sgjithte të gjitha veçanë.
35Edhe mb’atë ditë, si u ngrys, u thot’ atyre: “Le të hidhemi përtej.”
36Edhe nxënësitë, si lanë gjëndëjenë, e marrënë pas vetëhesë sikundrë ishte ndë lundrët; edhe ishinë bashkë me atë të tiera lundrëza.
37Edhe bënetë një thëllim ere i math; edhe valëtë bininë brenda ndë lundrët, kaqë sa ajo tani po mbushej.
38Edhe ay ishte ndë bisht të lundrësë tuke fjeturë mbi krenaret; edhe ata e sgjuanë, e i thonë: “Mësonjës, s’do me ditë se po humbasëmë?”
39Edhe ay u ngre, e qërtoj erënë, edhe i tha detit: “Pusho, mbëçilu!” Edhe era pushoj, edhe u bë bunac’ e madhe.
40Pastaj u tha atyre: “Ç’frikacarë jeni kështu? Si s’keni besë?”
41Edhe ata u frikësuanë me frikë të mathe, edhe i thoshinë njëri tiatrit: “Vallë kush është kyj, që i dëgjojën’ edhe era edhe deti?
Trenutno izbrano:
:
Označeno
Deli
Kopiraj
Želiš, da so tvoji poudarki shranjeni v vseh tvojih napravah? Registriraj se ali se prijavi
Interconfessional Bible Society of Albania.