Priljubljene svetopisemske vrstice iz Яхъя 6

Deli

Гайсә исә болай дип әйтте: – Мин – тормыш икмәге. Яныма килүче һичкайчан ачыкмас, Миңа инанучы һичкайчан сусамас.

Бары тик Рух кына тормыш бирә, кеше кулыннан килми бу. Сезгә сөйләгән сүзләрем тормыш бирүче Рухтан.

Фани ризыкны түгел, мәңгелек тормыш бирә торган ризыкны кайгыртыгыз. Аны сезгә Адәм Углы бирәчәк, чөнки Атабыз Аллаһы Үзенең хуплау тамгасын Аңа салды, – диде.

Мине җибәргән Атам Аның Углын күрүче һәм Углына иман китерүче һәркемнең мәңгелек тормышка ия булуын тели – шундыйларны Мин соңгы Көндә үледән терелтәчәкмен.

– Ул Кемне җибәргән булса, Шуңа ышаныгыз. Аллаһының эше – менә шул, – дип җавап бирде Гайсә.

Атам Миңа биргән һәркем Миңа килер, ә Мин яныма килүчеләрнең берсен дә куып җибәрмәм

Шимун-Петер Аңа болай җавап бирде: – Хакимем, кем янына барыйк без? Син генә мәңгелек тормыш сүзләре сөйлисең.

Мин – күктән иңгән тере икмәк: аны ашаучы мәңге яшәячәк. Мин бирәчәк икмәк – ул Минем тәнемдер. Мин аны дөнья яшәсен өчен бирәм.

Мине җибәргән Атам алып килмәсә, Минем янга беркем килә алмый; яныма килгән кешене Мин азаккы көндә терелтәчәкмен.

Аллаһы икмәге – күктән иңеп дөньяга тормыш Бирүчедер.

Мин – тормыш икмәге.

Гайсә икмәкне алды да, шөкрана кылып, халыкка өләште, шулай ук балыкны да таратты – һәркем теләгәнчә алды. Кешеләр ашап туйгач, шәкертләренә Гайсә: – Калган сыныкларны җыеп алыгыз, бернәрсә әрәм булмасын, – диде.

Шәкертләр инде биш-алты чакрым ара үткән иде, шунда алар су өстеннән көймәгә таба атлап килгән Гайсәне күреп курка калдылар. – Мин бу, курыкмагыз! – диде Гайсә аларга.