Priljubljene svetopisemske vrstice iz लूका 8

Deli

मलिलो माटोमा परेको बिउले बुझाउँछ कि कति जनाले वचन सुन्‍छन् र आज्ञाकारी भएर सुनेको वचनलाई असल रूपले मनमा राख्छन् र समयमा धेरै फल फलाउँछन्।

काँडा घारीहरूमा परेको बिउले बुझाउँछ कि तिनीहरूले परमेश्‍वरको वचन त सुन्‍छन्, तर संसारको चिन्‍ता, धन-सम्‍पत्ति र सुख-विलासले गर्दा विश्‍वासलाई बढ्‍न र हुर्किन नै दिँदैनन् र तिनीहरूबाट केही फल फल्‍दैन।

ढुङ्गामा परेका बिउले बुझाउँछ कि तिनीहरूले परमेश्‍वरको वचन सुनेर खुसीसाथ लिन्‍छन्, तर त्‍यो वचन राम्ररी मनमा राख्‍न सक्‍दैनन्। त्‍यसो हुँदा तिनीहरूको विश्‍वास छिनभरिको लागि मात्र हुन्‍छ अनि अप्‍ठ्यारो र दु:खको समयमा विश्‍वास हराउँछ।

येशूले चेलाहरूलाई भन्‍नुभयो, “खै, तिमीहरूको विश्‍वास?” तिनीहरू छक्‍कै परे, उहाँको शक्ति देखेकोले डराउँदै यसरी आपसमा कुरा गर्न लागे, “उहाँ को हुनुहुन्‍छ? उहाँले हकारेपछि त छाल र आँधीबेहरीले समेत उहाँको आज्ञा मान्‍दा रहेछन्।”

बाटोमा परेको बिउले बुझाउँछ कि तिनीहरूले वचन सुन्‍न त सुन्‍छन् तर मनमा राख्‍न सक्‍दैनन्, कारण विश्‍वास गरेर बाँच्‍न नपाऊन् भनेर शैतान आउँछ अनि सुनेका कुरा टिपेर लैजान्‍छ।

यसरी नै गुप्‍त राखिएका कुरा जे जति छन्, ती सबै खुल्‍ला पारिनेछन् र बुझ्‍नलाई गाह्रो भएका कुरा जे जति छन्, ती सबै स्‍पष्‍ट हुनेछन् र सबैले बुझ्‍नेछन्।

अब लुकिरहनुनहुने रहेछ भन्‍ने थाहा पाएर ती स्‍त्री डरले काम्‍दै आइन् र उहाँको पाउमा परिन्। तिनले उहाँलाई छोएको र छुनेबित्तिकै निको भएको कुरा सबैको सामुन्‍ने भनिन्। येशूले तिनलाई भन्‍नुभयो, “ए छोरी, तिम्रो विश्‍वासले तिमीलाई निको पारेको छ, अब शान्‍तिसित जाऊ।”

त्‍यसो हुँदा चेलाहरूले आएर येशूलाई उठाउँदै भन्‍न लागे, “गुरुज्‍यू, हे गुरुज्‍यू, हामीहरू त मर्न आँटिसक्‍यौं।” यो सुनेर येशू उठ्‍नुभयो र आँधीबेहरीलाई हकार्नुभयो। त्‍यति नै खेर आँधीबेहरी थामियो र सबै शान्‍त भइहाल्‍यो।