යේසුස් වහන්සේ කුණාටුව සංසිඳුවයි

කුණාටු සෑම කෙනෙකුටම වදියි. කිසිවෙක් ඉන් නිදහස් නොවේ. එය අපගේ මිනිස් අත්දැකීම්වල කොටසකි. සෞඛ්‍ය සම්බන්ධ හදිසි බාධා, සබඳතා බිඳවැටීම්, සහ වෘත්තීය ජීවිතයේ හැරවුම් ලක්ෂ මේවායින් කිහිපයක් පමණි. මේ කුණාටු මැද යාච්ඤා කිරීම, එයින් යහපතක් දැකීම සහ සාමය සොයා ගැනීම අපහසුය. නමුත් කුණාටු මගින් දෙවියන් වහන්සේ කෙරෙහි අපගේ යැපීම ගැඹුරු කරයි.

ගෝලයන් දෙස බලන්න - කුණාටුව ඔවුන්ගේ කුඩා බෝට්ටුවට වැදී එය පෙරළීමට ආසන්න වූ විට, ගෝලයෝ යේසුස් වහන්සේ අවදි කර අපට සමාන ප්‍රශ්නයක් ඇසූහ. ඔබ යටපත් වී, බියට පත්ව සහ සම්පූර්ණයෙන්ම අසරණ වී සිටින විට, ඔවුන් හඬ නගා ඇසූ දේ ඔබත් කල්පනා කර ඇති - "අපි ගිලී යනවාට ඔබට කිසි තැකීමක් නැද්ද?" යේසුස් වහන්සේ ක්‍රියාවෙන් පමණක් ප්‍රතිචාර දැක්වූ සේක. උන්වහන්සේ අවදි වී වචන තුනකින් සුළඟට සහ රළවලට තර්ජනය කළ සේක - "නිහඬ වනු, සංසිඳෙනු." ගර්ජනා කරමින් තිබූ සුළඟ සහ කැළඹී තිබූ රළ වහාම සංසිඳුණි. මේ මොහොතේ සුන්දරත්වය වූයේ ස්වභාව ධර්මය එහි නිර්මාතෘන්ට ප්‍රතිචාර දැක්වූ ආකාරයයි. යොබ් පොත අපට පෙන්වන්නේ අපගේ දෙවියන් වහන්සේ සියලු ස්වභාව ධර්මය කෙරෙහි කෙතරම් බලසම්පන්න සහ සර්වාධිපති වන සේක්ද යන්නයි. කිසිවක් උන්වහන්සේගේ පාලන සීමාවෙන් පිටත නොවේ.

ස්වභාව ධර්මය දෙවියන් වහන්සේගේ කැමැත්තට නැමෙන නමුත් නිදහස් කැමැත්තේ තිළිණය ඇති අප එසේ නොකරන්නේ මන්ද යන්න පුදුමයකි නේද? අතීතයේ දෙවියන් වහන්සේ මිලියන ගණන් වාර ගණනක් අප වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ආකාරය අප දැක ඇත, නමුත් නව කුණාටුවක් පැමිණෙන විට අප සම්පූර්ණයෙන්ම යටපත් වෙමු. එවිට යේසුස් වහන්සේ අපට මෙසේ මුමුනන සේක "ඔබ මෙතරම් බිය වන්නේ මන්ද? තවමත් ඔබට ඇදහිල්ල නැද්ද?"

ඔබේ ගැළවුම්කරුවන් කෙරෙහි ඔබ කෙතරම් යැපෙන්නේද? එදා බෝට්ටුවේ නිදාගෙන සිටි යේසුස් වහන්සේ මෙන් නොව, නැගිට ස්වර්ගාරෝහණය වූ යේසුස් වහන්සේ නින්දට නොයන සේක, නිදි නැතිව සිටින සේක (ගීතාවලිය 121); ඒ වෙනුවට, උන්වහන්සේ රාත්‍රියේ සහ දවාලේ නිරන්තරයෙන් අප බලා සිටින සේක. ඔබ දැන් මුහුණ දෙන සහ අනාගතයේ මුහුණ දෙන සෑම කුණාටුවක් ගැනම උන්වහන්සේ සිතන සේක. උන්වහන්සේ ඔබ සමඟ සිටින බවට සහ ඔබව ආරක්ෂිතව වෙරළට ගෙන එන බවට විශ්වාස කරන්නේ නම් ඔබ බිය විය යුතු නැත.