යෙසායා 21:1-10

මුහුද අසබඩ කාන්තාරය ගැන දිව්‍ය ප්‍රකාශනයකි: දකුණු දේශය පිසදා හමන සුළි සුළං සේ, කාන්තාරය වෙතින්, භීතියේ දේශයක් වෙතින්, එය පැමිණෙයි. දැඩි දර්ශනයක් මට පවසන ලදී: ද්‍රෝහියා පාවා දෙයි. විනාශකයා විනාශ කරයි. එම්බා ඒලාම්, නැගිට යනු; එම්බා මේදියා, වටලා ගනිව්! ඇය හට ගැන් වූ සියලු සුසුම්ලෑම්, මම නිම කරන්නෙමි. එබැවින් මගේ තුනටිය සන්තාපයෙන් පිරී ඇත. ප්‍රසවයේදී කාන්තාවකගේ විලිරුදා බඳුව, මට වේදනා දෙයි. මට අසන්නට බැරි වන ලෙස මා පහතට නමා ඇත. මට දකින්නට බැරි වන ලෙස මා කලඹා ඇත. මගේ හද ගැස්සෙයි. භය මා වෙළාගෙන ඇත. මහත් ආශාවෙන් මා බලා සිටි සැඳෑ ගොම්මන, මට තැතිගැන්මක් වී ඇත. ඔවුහු අහර මේස පිළියෙල කරති, පලස් එළති. ඔවුහු කති; බොති. එම්බා අධිපතියනි, නැගී සිටිනු! පලිහ තෙල් ගල්වනු! ස්වාමින්වහන්සේ මට කීවේ මෙයයි: “ගොස්, නිරීක්ෂකයකු සිටුවන්න, ඔහු දකින දේ දන්වා වා. අශ්වාරෝහකයෙක්, අසු පිට යන්නන් යුගල වශයෙන් යන කල, බූරුවන් පිට යන්නවුන්, ඔටුවන් පිට යන්නවුන් ඔහු දකින කල, ඔහු අවධානයෙන් ඇහුම්කන් දෙත්වා; දැඩි අවධානයෙන්.” එවිට එය දුටු කෙනා මොර ගැසී ය. “මුර ටැඹෙහි මම සිටගන්නෙමි. අහෝ ස්වාමිනි, දහවල පුරා ම. සෑම රැයේ ම මගේ මුර පොළේ මම ස්ථානගත වන්නෙමි. අන්න බලන්න! අශ්වාරෝහකයෙක්. අසු පිට නැගුනවුන් දෙන්නා-දෙන්නා පැමිණෙති. ඔහු ප්‍රති උත්තර දෙමින්, ‘ඇද වැටිණි! බබිලෝනිය ඇද වැටිණි; එහි දෙවි-දේවතාවුන්ගේ පිළි රූ සියල්ල බිම වැටී, විසිරී ඇතැ’ යි” කීවේ ය. අහෝ මඩිනු ලැබූ, පොළනු ලද්දාණනි, සේනාංකවල ස්වාමින්වහන්සේගෙන්, ඉශ්‍රායෙල්ගේ දෙවියන්වහන්සේගෙන්, මා ඇසූ දෑ, මම ඔබට නිවේදන කරන්නෙමි.