Хужа ҡатынының уға күҙе төштө һәм бер ваҡыт:
– Әйҙә, минең менән ят, – тине.
Әммә Йософ баш тартты, хужаһының ҡатынына:
– Мин бында булғанға күрә хужам өйөндә бер нимә өсөн дә борсолмай, бөтә нәмәне лә миңә ышанып тапшырҙы. Был йортта мин уның һымаҡ уҡ хужамын. Бында, һинән башҡа, минең өсөн тыйылған бер ни ҙә юҡ. Сөнки һин уның ҡатыныһың. Нисек инде мин шундай ҙур золомдо ҡылып, Алла алдында гонаһлы булайым?