Xénese 2
2
1Quedaron así rematados o ceo e a terra e todos os elementos. 2Deus concluíu no día sexto a obra que emprendera, e o sétimo día repousou de todo o seu traballo. 3Deus bendiciu o sétimo día e consagrouno: nese día repousou de todo o traballo de crear.
4Esta é a historia da creación do ceo e da terra.
O home no xardín
Cando o Señor Deus fixo a terra e o ceo, 5na terra non había aínda ramallada nin xermolaba herba no campo, porque o Señor Deus non fixera chover sobre a terra nin existía o home que traballase o agro.
6Da terra xurdía un manancial que regaba o campo, 7e o Señor Deus formou un home do po da terra, soproulle no nariz o alento da vida e tornouse o home persoa viva.
8O Señor Deus plantou un xardín en Edén, cara a oriente, e puxo nel ó home que formara. 9Fixo xermolar da terra árbores fermosas para a vista e boas para comer, e entre elas a árbore da vida e a árbore do coñecemento do ben e do mal.
10En Edén nacía un río que regaba o xardín e de alí ía partirse en catro brazos. 11O primeiro chamábase Pisón: percorre o país de Havilá, onde se acha ouro; 12o ouro deste país é de calidade, e alí hai tamén ámbar e ónix. 13O segundo chamábase Guihón e percorre o país de Cux. 14O terceiro é o Tigris, que corre ó oriente de Asiria, e o cuarto é o Éufrates.
15O Señor Deus estableceu o home no xardín de Edén, para que o traballase e o coidase. 16E deulle esta orde: —"Podes comer do froito das árbores todas do xardín 17pero da árbore do coñecemento do ben e do mal non comerás, pois en canto comas dela de certo morrerás".
A parella home — muller
18O Señor Deus pensou: —"Non está ben o home só. Vou facer para el unha axuda ó seu xeito". 19O Señor Deus formou de terra as feras do monte e os paxaros do ceo, e presentoullos ó home, para ver que nomes lles puña. Cada ser vivo levaría o nome que o home lle puxese. 20O home púxolles nomes ós animais domésticos, ós paxaros do ceo e ás feras do monte. Pero entre eles non había unha axuda ó seu xeito.
21Entón infundiu o Señor Deus un sono profundo no home, e este adormeceu. Tiroulle unha costela e cerrou con carne o sitio. 22Da costela do home formou unha muller e presentoulla ó home.
23O home exclamou: —"Agora esta é coma min, o mesmo óso, a mesma carne. Chamarase muller, porque foi tirada do home". 24Por iso deixa o home seu pai e súa nai para xuntarse coa súa muller e faceren un mesmo corpo. 25Estaban os dous espidos, o home e a muller, pero non sentían vergoña.
Atualmente selecionado:
Xénese 2: ABGS
Destaque
Partilhar
Copiar
Quer salvar os seus destaques em todos os seus dispositivos? Faça o seu registo ou inicie sessão
Dereitos reservados: SEPT