Przypowieści Salomona 18:1-12

Samotnik będzie szedł
za własnym pragnieniem,
wyłamie się on z każdej zdrowej rady.
Głupiec nie lubi dochodzić
sensu spraw,
wystarcza mu, że mówi to, co myśli.
Z bezbożnością idzie wzgarda,
z hańbą zdąża urąganie.
Słowa ludzkich ust są jak głębokie wody,
a źródło mądrości jest jak bystry potok.
Niedobrze jest okazywać przychylność
bezbożnemu,
a przy tym krzywdzić w sądzie
sprawiedliwego.
Wargi głupca wywołują sprzeczkę,
a jego usta wyzywają do ciosów.
Usta głupca są jego zgubą,
a jego wargi sidłem dla duszy.
Słowa obmówcy są jak smakołyki,
łatwo wpadają głęboko do wnętrza.
Już ten, kto się ociąga w obowiązkach,
jest bratem wyrządzającego szkodę.
Imię JHWH to potężna baszta,
chroni się w niej sprawiedliwy
i zażywa bezpieczeństwa.
Mienie bogatego jest warownym grodem
i wysokim murem — lecz w jego
własnym pojęciu.
Serce ludzkie jest wyniosłe
przed upadkiem,
ale prawdziwą chwałę poprzedza pokora.