Psalmy 89:38-52
Psalmy 89:38-52 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
Jak księżyc, ustanowiony na wieki, Wierny świadek na niebie. Sela. Lecz oto Ty odrzuciłeś i wzgardziłeś nim, Rozgniewałeś się na pomazańca swego, Zerwałeś przymierze ze sługą swym, Zdeptałeś na ziemi koronę jego. Porozwalałeś wszystkie ogrodzenia jego, Obróciłeś w gruzy warownię jego. Grabią go wszyscy przechodnie, Stał się pośmiewiskiem sąsiadów swoich. Wywyższyłeś prawicę nieprzyjaciół jego, Sprawiłeś radość wszystkim wrogom jego. Stępiłeś ostrze miecza jego I nie wspierałeś go w bitwie. Pozbawiłeś blasku majestat jego, A tron jego obaliłeś na ziemię, Skróciłeś dni młodości jego, Okryłeś go hańbą. Sela. Dopóki, Panie? Czy na zawsze będziesz się ukrywał? Czy gniew twój jak ogień płonąć będzie? Pomnij, Panie, jak krótkie jest życie moje, Jak znikomymi stworzyłeś wszystkich synów ludzkich! Gdzież jest człowiek, który by żył i nie oglądał śmierci I wyrwał duszę swoją z krainy umarłych? Sela. Gdzież są, o Panie, twe pradawne łaski, Któreś w wierności swej zaprzysiągł Dawidowi? Pomnij, Panie, na zniewagę sług twoich, Którą noszę w sercu moim jako doznaną od wielu narodów, Którą znieważają, Panie, wrogowie twoi, Którą wyszydzają ścieżki pomazańca twego.
Psalmy 89:38-52 Biblia Gdańska (PBG)
Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. Sela. Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego. Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego. Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił. Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim. Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego. I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie. Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię. Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. Sela. Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja? Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich? Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? Sela. Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej? Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych. Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego. Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.
Psalmy 89:38-52 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
A jednak odrzuciłeś go i wzgardziłeś nim, rozgniewałeś się na twego pomazańca. Zerwałeś przymierze z twoim sługą, strąciłeś na ziemię jego koronę. Zburzyłeś wszystkie jego płoty i rozwaliłeś jego baszty. Grabią go wszyscy, którzy przechodzą drogą; stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów. Podniosłeś prawicę jego przeciwników, sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom. Stępiłeś też ostrze jego miecza i nie wsparłeś go w walce. Położyłeś koniec jego chwale, a jego tron obaliłeś na ziemię. Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go hańbą. Sela. Jak długo, PANIE? Czy wiecznie będziesz się ukrywał? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień? Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie; czy na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich? Któż z ludzi może żyć i nie ujrzeć śmierci? Któż wyrwie swą duszę z mocy grobu? Sela. Gdzie są, o Panie, twoje dawne łaski, które przysiągłeś Dawidowi w swej prawdzie? Pamiętaj, Panie, o zniewadze twoich sług; o tym, że noszę w swym zanadrzu wzgardę wszystkich możnych narodów; Którą twoi wrogowie znieważają, PANIE, którą znieważają ścieżki twego pomazańca. Błogosławiony niech będzie PAN na wieki. Amen, amen.
Psalmy 89:38-52 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Będzie jak księżyc, który wiecznie świeci — Wierny świadek na nieboskłonie. Sela. Lecz oto sam odrzuciłeś, odtrąciłeś I rozgniewałeś się na swego pomazańca! Zerwałeś przymierze ze swym sługą, Rzuciłeś na ziemię jego koronę. Rozbiłeś wszystkie jego mury, Obróciłeś w gruzy jego twierdze. Grabią go wszyscy przechodnie na drodze, Stał się pośmiewiskiem dla sąsiadów. Doprowadziłeś do zwycięstwa jego nieprzyjaciół, Sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom. Stępiłeś też ostrze jego miecza I za Twoją sprawą nie ostał się w bitwie. Pozwoliłeś, by przygasła jego świetność I jego tron przewróciłeś na ziemię. Skróciłeś dni jego młodości, Okryłeś go wstydem. Sela. Jak długo, PANIE? Czy na zawsze będziesz się ukrywał? Czy Twój gniew będzie płonął jak ogień? Wspomnij o mnie, jak krótkie jest me życie, Jak znikomymi stworzyłeś wszystkich synów ludzkich! Gdzie bohater, który by żył i nie zaznał śmierci Albo wyrwał swą duszę z mocy świata zmarłych? Sela. Gdzie są, Panie, Twe dawne dzieła łaski, Które przysiągłeś w swej wierności Dawidowi? Wejrzyj, Panie, na hańbę swoich sług, Którą ciągle noszę w mej pamięci. Wejrzyj na te wszystkie wielkie ludy, Na Twych wrogów, PANIE, którzy znieważali, Którzy ośmieszali kroki Twego pomazańca.
Psalmy 89:38-52 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
i jak księżyc, wierny świadek na niebie; będzie utwierdzony na wieki. Sela. Ale ty go porzuciłeś, nim wzgardziłeś, uniosłeś się na twojego pomazańca. Zerwałeś przymierze twego sługi i w prochu znieważyłeś jego diadem. Zburzyłeś wszystkie jego warownie, a jego twierdze przemieniłeś w zwaliska. Po drodze obdzierają go wszyscy przechodnie, stał się pośmiewiskiem dla swych sąsiadów. Wyniosłeś prawicę jego ciemięzców, uradowałeś wszystkich jego wrogów. Odwróciłeś ostrze jego miecza i nie dałeś mu ratunku na wojnie. Znieważyłeś jego blask, a tron jego powaliłeś na ziemię. Skróciłeś dni jego młodości oraz okryłeś go hańbą. Sela. Jak długo będziesz się ukrywał, WIEKUISTY, a jak ogień będzie pałał Twój gniew? Wspomnij jak jestem nikły; czy na marne stworzyłeś wszystkich synów ludzkich? Który człowiek będzie żył, nie widząc śmierci, i z mocy grobu ocali swoją duszę? Sela. Gdzie Twoje dawne łaski, Panie, które w Swojej wierności przysiągłeś Dawidowi? Wspomnij, Panie, na wstyd Twoich sług, który nosiłem w moim łonie od wszystkich, licznych narodów; którym mnie lżyli Twoi wrogowie, WIEKUISTY, którym lżyli kroki Twojego pomazańca.