Przypowieści Salomona 19:1-15
Przypowieści Salomona 19:1-15 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
Lepszy jest ubogi, który postępuje nienagannie, niż bogacz, który jest krętaczem i głupcem. Gdzie nie ma rozwagi, tam nawet gorliwość nie jest dobra; kto spiesznie kroczy naprzód, może się potknąć. To głupota prowadzi człowieka na manowce, a potem jego serce wybucha gniewem na Pana. Bogactwo zjednywa wielu przyjaciół, lecz ubogiego przyjaciel opuszcza. Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, nie ujdzie cało. Wielu schlebia możnemu i każdy jest przyjacielem męża szczodrego. Ubogiego nienawidzą wszyscy jego bracia, tym bardziej trzymają się z dala jego przyjaciele. Kto nabywa rozumu, miłuje swoją duszę; kto zachowuje roztropność, znajduje dobro. Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, ginie. Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej niewolnikowi, aby panował nad książętami. W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a chlubą jego jest, gdy zapomina o krzywdach. Gniew króla jest jak pomruk lwa, lecz jego łaska jak rosa na trawie. Głupi syn jest nieszczęściem dla swojego ojca, a kłótliwa kobieta jest jak stale cieknąca rynna. Dom i mienie dziedziczy się po rodzicach, lecz roztropna żona jest darem Pana. Lenistwo pogrąża w głęboki sen, a człowiek gnuśny cierpi głód.
Przypowieści Salomona 19:1-15 Biblia Gdańska (PBG)
Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim. Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się. Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego. Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa. Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie. Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu. Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich. Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego. Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie. Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami. Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo. Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie. Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach. Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana. Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
Przypowieści Salomona 19:1-15 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
Lepszy jest ubogi, który postępuje uczciwie, niż człowiek o przewrotnych wargach, który jest głupcem. Nie jest też dobrze, by dusza nie miała wiedzy, a kto jest prędkich nóg, grzeszy. Głupota człowieka wypacza jego drogę, a jego serce zapala się gniewem przeciwko PANU. Bogactwo przyciąga wielu przyjaciół, ale ubogi zostaje odłączony od przyjaciela. Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, nie ujdzie. Wielu uprasza o przychylność dostojnika i każdy jest przyjacielem człowieka hojnego. Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go, tym bardziej oddalają się od niego jego przyjaciele; ściga ich słowami, ale ich nie ma. Kto zdobywa rozum, miłuje swoją duszę, a kto strzeże roztropności, znajdzie dobro. Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, zginie. Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej słudze panować nad książętami. Roztropność człowieka powściąga jego gniew, a jego chwałą jest darować wykroczenie. Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie. Głupi syn jest utrapieniem dla swego ojca, a kłótliwa żona jest jak nieustanne kapanie z dachu. Dom i bogactwo są dziedzictwem po ojcach, ale roztropna żona jest od PANA. Lenistwo pogrąża w twardym śnie, a leniwa dusza będzie cierpieć głód.
Przypowieści Salomona 19:1-15 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Lepszy ubogi, ale nienaganny, niż krętacz, a w dodatku głupiec. Gdzie brakuje rozwagi, tam nawet gorliwość nie jest dobra, a kto zbyt szybko prze naprzód, może zbłądzić. Głupota człowieka wypacza jego drogi, a potem wybucha on gniewem na PANA! Bogactwo zjednuje przyjaciół, lecz ubogiego przyjaciel opuszcza. Fałszywy świadek nie ujdzie niewinny, a kto zionie kłamstwem, nie uniknie kary. Wielu szuka przychylności ludzi hojnych i każdy jest przyjacielem szczodrego. Ubogiego porzucają właśni bracia, tym bardziej stronią od niego przyjaciele — daremnie za nimi woła, nie odpowiadają. Kto nabywa rozumu, ceni swoje życie, kto zachowuje rozwagę, temu sprzyja szczęście. Fałszywy świadek nie ujdzie niewinny, a kto nieustannie kłamie, ten zginie. Głupiemu nie przystoi życie w zbytku, tym mniej niewolnikowi panowanie nad książętami. W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a jego ozdobą jest niepamięć o krzywdach. Gniew króla jest jak pomruk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie. Głupi syn jest nieszczęściem dla ojca, a kłótliwa żona jest jak ciągłe kapanie. Dom i mienie to dziedzictwo po rodzicach, lecz roztropna żona jest darem PANA. Lenistwo pogrąża w głęboki sen, a ospałość kończy się niedostatkiem.
Przypowieści Salomona 19:1-15 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
Lepszy biedny, co postępuje w swej prostocie niż taki, co ma przewrotne usta i jest głupcem. Bezrozumnej duszy jest niedobrze; a kto jest rączych nóg – chybi celu. Głupota człowieka skrzywia jego drogę, a jego serce narzeka na WIEKUISTEGO. Bogactwo przysparza coraz więcej przyjaciół; a od ubogiego odłącza się i jego towarzysz. Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; nie ocali się ten, co wygłasza kłamstwa. Wielu głaszcze oblicze hojnego i każdy jest przyjacielem szczodrobliwego męża. Wszyscy, nawet bracia ubogiego go nienawidzą; o ileż bardziej usuwają się od niego jego towarzysze. A on goni za ich przyrzeczeniami, ale ich nie ma. Swoje życie miłuje ten, co nabiera rozumu; a kto zachowuje rozwagę, ten znajdzie szczęście. Fałszywy świadek nie ujdzie bezkarnie; a kto wygłasza kłamstwa – zginie. Głupcowi nie przystoi rozkoszne życie; a tym mniej niewolnikom rządzić panami. Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie. Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego łaska jak rosa na roślinności. Nieszczęściem dla ojca jest głupi syn, a swarliwość kobiety jak stale cieknąca rynna. Dom i mienie jest spuścizną po ojcach; a darem WIEKUISTEGO jest rozumna żona. Lenistwo pogrąża w głęboki sen, więc dusza gnuśnego musi łaknąć.