Kapłańska 6:8-13
Kapłańska 6:8-13 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Daj Aaronowi i jego synom taki nakaz: Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna pozostaje na ognisku na ołtarzu przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął. Kapłan wdzieje swoją lnianą szatę i spodnie lniane wdzieje na ciało swoje, i zgarnie popiół, na który ogień spalił ofiarę całopalną na ołtarzu i wysypie go obok ołtarza. Następnie zdejmie swoje szaty, a wdzieje szaty inne i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. A ogień będzie płonął na ołtarzu i nie wygaśnie. Kapłan zapalać będzie na nim drwa każdego rana i ułoży na nim ofiarę całopalną, i spali przy niej tłuszcze ofiar pojednania. Ogień będzie stale płonął na ołtarzu i nie wygaśnie.
Kapłańska 6:8-13 Biblia Gdańska (PBG)
I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: Rozkaż Aaronowi i synom jego, i rzecz: Tać będzie ustawa ofiary całopalenia; ofiara całopalenia jest od palenia na ołtarzu, przez całą noc aż do poranku; bo ogień na ołtarzu ustawicznie gorzeć będzie. I oblecze się kapłan w odzienie swoje lniane, i ubiory lniane oblecze na ciało swoje, i zbierze popiół, gdy spali ogień ofiarę całopalenia na ołtarzu, a wysypie go podle ołtarza. Potem zewlecze szaty swe, i oblecze się w szaty inne, a wyniesie popiół on za obóz na miejsce czyste. A ogień na ołtarzu ustawicznie gorzeć będzie, nie będzie gaszony; a będzie zapalał na nim kapłan drwa na każdy poranek, i włoży nań ofiarę całopalenia, a palić będzie na nim tłustość ofiar spokojnych. Ogień ustawicznie będzie gorzał na ołtarzu, nie będzie gaszony.
Kapłańska 6:8-13 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
I PAN powiedział do Mojżesza: Rozkaż Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo całopalenia: Jest to całopalenie, bo będzie palone na ołtarzu przez całą noc aż do rana; a ogień na ołtarzu nieustannie będzie płonął. I kapłan włoży swoją lnianą szatę i na swoje ciało lniane spodnie oraz zbierze popiół z całopalenia, które ogień strawił na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza. Potem zdejmie swe szaty i ubierze się w inne, i wyniesie popiół za obóz, na czyste miejsce. A ogień na ołtarzu będzie płonął nieustannie, nie będzie gaszony. Kapłan rozpali na nim drwa każdego ranka i położy na nim ofiarę całopalną, i spali na nim tłuszcz ofiar pojednawczych. Ogień będzie płonął na ołtarzu nieustannie, nie będzie gaszony.
Kapłańska 6:8-13 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: Przekaż Aaronowi i jego synom takie polecenie: Oto prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna ma zostawać na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Na ołtarzu zaś ma płonąć ogień. Rano kapłan przywdzieje lnianą szatę, włoży na siebie lniane spodnie, zgarnie popiół po strawionej przez ogień ofierze całopalnej i złoży go obok ołtarza. Następnie przebierze się w inne szaty i wyniesie popiół na miejsce czyste, na zewnątrz obozu. Ogień na ołtarzu będzie jednak płonął — i nie zgaśnie. Rano zatem kapłan będzie rozpalał na ołtarzu drewno, układał na nim ofiarę całopalną i spalał na niej tłuszcz ofiary pokoju. Ogień na ołtarzu będzie płonął stale — nie zagaśnie.
Kapłańska 6:8-13 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
Zaś kapłan zbierze z niej pełną swoją garścią przednią mąkę ofiary z pokarmów, i z jej oliwy oraz całe kadzidło, które jest na ofierze z pokarmów, i puści to z dymem na ołtarzu jako przyjemny zapach „znak przypomnienia” przed WIEKUISTYM. Zaś pozostałe z niej części będzie jadał Ahron oraz jego synowie; będzie to jedzone na miejscu świętym jako przaśniki; będą to spożywać na dziedzińcu Przybytku. Nie należy piec tego z kwasem. Dałem im to jako udział z Moich ofiar ogniowych; to jest święte świętych, podobnie jak ofiary zagrzeszna i pokutna. Z ofiar ogniowych WIEKUISTEGO może to jeść każdy mężczyzna z potomków Ahrona, jako udział na wieki w waszych pokoleniach; każdy, kto się ich dotyka musi być wyświęcony. WIEKUISTY nadto oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: Oto ofiara Ahrona i jego synów, którą przyniosą WIEKUISTEMU w dzień swojego namaszczenia: Dziesiątą część efy przedniej mąki na ofiarę z pokarmów ustawicznie; połowa tego rano, a druga połowa wieczorem.