Estery 9
9
Estery 9
Dzień rozprawy z wrogami
1A w dwunastym miesiącu, czyli w miesiącu Adar, trzynastego dnia tego miesiąca, gdy zarządzenie ustanowione rozkazem królewskim miało być wykonane, wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć nad nimi przewagę. Stało się jednak inaczej: to Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.
2Otóż Żydzi zebrali się w miastach, w których mieszkali, po wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, i rozprawili się z tymi, którzy szukali ich zguby. Nie ostał się nikt. Wszystkie ludy ogarnięte były strachem przed nimi. 3Ponadto Żydów popierali wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy oraz urzędnicy króla.#9:3 Lub: oraz wykonawcy różnych prac na rzecz króla. Ich poparcie wynikało z kolei z obawy przed Mordochajem. 4Mordochaj bowiem stał się ważną osobą w pałacu królewskim. W prowincjach upowszechniało się przekonanie, że jest to człowiek, którego wpływy stają się coraz większe.
5Żydzi uderzyli we wszystkich swoich wrogów. Bili mieczem, kładli trupem, szerzyli śmierć. Z tymi, którzy ich nienawidzili, robili to, co chcieli. 6Na zamku w Suzie Żydzi uśmiercili pięciuset mężczyzn. 7Zabili przy tym Parszandatę, Dalfona, Aspatę, 8Poratę, Adalię, Aridatę, 9Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę, 10dziesięciu synów Hamana, syna Hamedaty, gnębiciela Żydów. Jednak po ich mienie nie wyciągnęli ręki.
11Tego dnia wieść o liczbie zabitych na zamku w Suzie dotarła do króla. 12Powiedział on wówczas do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi uśmiercili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? Jaką masz teraz prośbę? Stanie się jej zadość. Co jest twoim życzeniem? Zostanie spełnione. 13Jeśli król uzna to za słuszne — odpowiedziała Estera — to niech również jutro wolno będzie Żydom mieszkającym w Suzie postąpić z wrogami według zarządzenia przewidzianego na dziś. Ponadto niech dziesięciu synów Hamana zawiśnie na szubienicy. 14I król rozkazał, aby tak się stało. Co do Suzy, wydano odpowiednie zarządzenie, a dziesięciu synów Hamana powieszono. 15Żydzi mieszkający w Suzie zgromadzili się więc również w czternastym dniu miesiąca Adar i zabili trzystu mężczyzn. Jednak po ich mienie nie wyciągnęli ręki.
16Z pozostałymi Żydami, rozrzuconymi po prowincjach królewskich, było nieco inaczej. Oni również zebrali się, aby stanąć w obronie swego życia i uwolnić się od swoich wrogów. Zabili siedemdziesiąt pięć tysięcy#9:16 Wg G: piętnaście tysięcy, gr. μυρίους πεντακισχιλίους; wg Lucjana; siedemdziesiąt tysięcy sto. ludzi, którzy ich nienawidzili, nie wyciągając ręki po ich mienie, 17ale miało to miejsce tylko w trzynastym dniu miesiąca Adar. Czternastego dnia odpoczęli i uczynili go dniem przyjęć i radości.
18Natomiast Żydzi mieszkający w Suzie zebrali się zarówno w dniu trzynastym, jak i czternastym, a w dniu piętnastym odpoczęli i uczynili go dniem przyjęć i radości. 19Dlatego Żydzi wiejscy, mieszkający w miejscowościach nie otoczonych murami, obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i przyjęć, dzień pomyślności i wzajemnego obdarowywania się smacznymi potrawami.
Ustanowienie świąt Purim
20Mordochaj opisał wszystkie te wydarzenia, a listy ich dotyczące rozesłał do Żydów rozrzuconych po prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich. 21Chciał ich w ten sposób zobowiązać do corocznego obchodzenia czternastego i piętnastego dnia miesiąca Adar 22jako dni upamiętniających zwycięstwo Żydów nad ich wrogami i jako miesiąca, w którym smutek zamienił się im w radość, a żałoba w dzień pomyślności. Chciał on, aby były to dla Żydów dni przyjęć i radości, wzajemnego obdarowywania się smacznymi potrawami oraz troski o ubogich.
23Żydzi przyjęli to, co zapoczątkowali i o czym napisał do nich Mordochaj. 24Mianowicie, że Haman, syn Hamedaty, potomek Agaga, gnębiciel Żydów, zaplanował wytępić ich wszystkich. Chcąc określić datę zagłady, rzucił pur, czyli los. 25Lecz gdy sprawa wydała się przed królem, rozkazał on udaremnić niecny plan uknuty przeciw Żydom i zwrócić go na głowę Hamana. Swój rozkaz król potwierdził na piśmie. Stąd zarówno Haman, jak i jego synowie zawiśli na szubienicy. 26Dni upamiętniające te wydarzenia nazwano Purim — od słowa pur. A zatem z powodu listu Mordochaja, a także z powodu własnych przeżyć, 27Żydzi zobowiązali siebie, swoje potomstwo i wszystkich, którzy się do nich przyłączali, do corocznego obchodzenia tych dwóch dni, zgodnie z ustalonym porządkiem i w oznaczonym czasie. Postanowili od tego nie odstępować, 28ale pamiętać o tych dniach i obchodzić je w każdym pokoleniu, w każdej rodzinie, w każdej prowincji i w każdym mieście. Postanowiono, że dni Purim nie zanikną wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie u ich potomków.
29Następnie królowa Estera, córka Abichaila, wraz z Żydem Mordochajem, chcąc nadać moc obowiązującą temu drugiemu listowi dotyczącemu Purim, zatwierdziła ten list na piśmie. 30Po dokonaniu tego rozesłano listy do wszystkich Żydów we wszystkich stu dwudziestu siedmiu prowincjach królestwa Achaszwerosza. Ich treść tchnęła pokojem i była wyrazem prawdy.#9:30 Lub: była wyrazemprawdziwego pokoju. 31Listy te ustanawiały dni Purim w oznaczonym dla nich czasie, zgodnie z zaleceniami Żyda Mordochaja i królowej Estery. Sami Żydzi również zobowiązali siebie i swoje potomstwo do obchodzenia tych dni wraz z ich postami i towarzyszącymi postom wyrazami żalu. 32W ten sposób rozporządzenie Estery ustanawiało dni Purim i zostało odnotowane w kronikach.#9:32 Lub: zapisane w zwoju.
Obecnie wybrane:
Estery 9: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
Estery 9
9
Estery 9
Dzień rozprawy z wrogami
1A w dwunastym miesiącu, czyli w miesiącu Adar, trzynastego dnia tego miesiąca, gdy zarządzenie ustanowione rozkazem królewskim miało być wykonane, wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć nad nimi przewagę. Stało się jednak inaczej: to Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.
2Otóż Żydzi zebrali się w miastach, w których mieszkali, po wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, i rozprawili się z tymi, którzy szukali ich zguby. Nie ostał się nikt. Wszystkie ludy ogarnięte były strachem przed nimi. 3Ponadto Żydów popierali wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy oraz urzędnicy króla.#9:3 Lub: oraz wykonawcy różnych prac na rzecz króla. Ich poparcie wynikało z kolei z obawy przed Mordochajem. 4Mordochaj bowiem stał się ważną osobą w pałacu królewskim. W prowincjach upowszechniało się przekonanie, że jest to człowiek, którego wpływy stają się coraz większe.
5Żydzi uderzyli we wszystkich swoich wrogów. Bili mieczem, kładli trupem, szerzyli śmierć. Z tymi, którzy ich nienawidzili, robili to, co chcieli. 6Na zamku w Suzie Żydzi uśmiercili pięciuset mężczyzn. 7Zabili przy tym Parszandatę, Dalfona, Aspatę, 8Poratę, Adalię, Aridatę, 9Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę, 10dziesięciu synów Hamana, syna Hamedaty, gnębiciela Żydów. Jednak po ich mienie nie wyciągnęli ręki.
11Tego dnia wieść o liczbie zabitych na zamku w Suzie dotarła do króla. 12Powiedział on wówczas do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi uśmiercili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? Jaką masz teraz prośbę? Stanie się jej zadość. Co jest twoim życzeniem? Zostanie spełnione. 13Jeśli król uzna to za słuszne — odpowiedziała Estera — to niech również jutro wolno będzie Żydom mieszkającym w Suzie postąpić z wrogami według zarządzenia przewidzianego na dziś. Ponadto niech dziesięciu synów Hamana zawiśnie na szubienicy. 14I król rozkazał, aby tak się stało. Co do Suzy, wydano odpowiednie zarządzenie, a dziesięciu synów Hamana powieszono. 15Żydzi mieszkający w Suzie zgromadzili się więc również w czternastym dniu miesiąca Adar i zabili trzystu mężczyzn. Jednak po ich mienie nie wyciągnęli ręki.
16Z pozostałymi Żydami, rozrzuconymi po prowincjach królewskich, było nieco inaczej. Oni również zebrali się, aby stanąć w obronie swego życia i uwolnić się od swoich wrogów. Zabili siedemdziesiąt pięć tysięcy#9:16 Wg G: piętnaście tysięcy, gr. μυρίους πεντακισχιλίους; wg Lucjana; siedemdziesiąt tysięcy sto. ludzi, którzy ich nienawidzili, nie wyciągając ręki po ich mienie, 17ale miało to miejsce tylko w trzynastym dniu miesiąca Adar. Czternastego dnia odpoczęli i uczynili go dniem przyjęć i radości.
18Natomiast Żydzi mieszkający w Suzie zebrali się zarówno w dniu trzynastym, jak i czternastym, a w dniu piętnastym odpoczęli i uczynili go dniem przyjęć i radości. 19Dlatego Żydzi wiejscy, mieszkający w miejscowościach nie otoczonych murami, obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i przyjęć, dzień pomyślności i wzajemnego obdarowywania się smacznymi potrawami.
Ustanowienie świąt Purim
20Mordochaj opisał wszystkie te wydarzenia, a listy ich dotyczące rozesłał do Żydów rozrzuconych po prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich. 21Chciał ich w ten sposób zobowiązać do corocznego obchodzenia czternastego i piętnastego dnia miesiąca Adar 22jako dni upamiętniających zwycięstwo Żydów nad ich wrogami i jako miesiąca, w którym smutek zamienił się im w radość, a żałoba w dzień pomyślności. Chciał on, aby były to dla Żydów dni przyjęć i radości, wzajemnego obdarowywania się smacznymi potrawami oraz troski o ubogich.
23Żydzi przyjęli to, co zapoczątkowali i o czym napisał do nich Mordochaj. 24Mianowicie, że Haman, syn Hamedaty, potomek Agaga, gnębiciel Żydów, zaplanował wytępić ich wszystkich. Chcąc określić datę zagłady, rzucił pur, czyli los. 25Lecz gdy sprawa wydała się przed królem, rozkazał on udaremnić niecny plan uknuty przeciw Żydom i zwrócić go na głowę Hamana. Swój rozkaz król potwierdził na piśmie. Stąd zarówno Haman, jak i jego synowie zawiśli na szubienicy. 26Dni upamiętniające te wydarzenia nazwano Purim — od słowa pur. A zatem z powodu listu Mordochaja, a także z powodu własnych przeżyć, 27Żydzi zobowiązali siebie, swoje potomstwo i wszystkich, którzy się do nich przyłączali, do corocznego obchodzenia tych dwóch dni, zgodnie z ustalonym porządkiem i w oznaczonym czasie. Postanowili od tego nie odstępować, 28ale pamiętać o tych dniach i obchodzić je w każdym pokoleniu, w każdej rodzinie, w każdej prowincji i w każdym mieście. Postanowiono, że dni Purim nie zanikną wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie u ich potomków.
29Następnie królowa Estera, córka Abichaila, wraz z Żydem Mordochajem, chcąc nadać moc obowiązującą temu drugiemu listowi dotyczącemu Purim, zatwierdziła ten list na piśmie. 30Po dokonaniu tego rozesłano listy do wszystkich Żydów we wszystkich stu dwudziestu siedmiu prowincjach królestwa Achaszwerosza. Ich treść tchnęła pokojem i była wyrazem prawdy.#9:30 Lub: była wyrazemprawdziwego pokoju. 31Listy te ustanawiały dni Purim w oznaczonym dla nich czasie, zgodnie z zaleceniami Żyda Mordochaja i królowej Estery. Sami Żydzi również zobowiązali siebie i swoje potomstwo do obchodzenia tych dni wraz z ich postami i towarzyszącymi postom wyrazami żalu. 32W ten sposób rozporządzenie Estery ustanawiało dni Purim i zostało odnotowane w kronikach.#9:32 Lub: zapisane w zwoju.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej