1 Kronik 13:1-14

Potem Dawid odbył naradę z dowódcami tysięcy i setek oraz ze wszystkimi pozostałymi dowódcami. Powiedział do całego zgromadzenia Izraela: Jeśli uważacie to za słuszne i pochodzące od PANA, naszego Boga, to wyślijmy wiadomość do reszty naszych braci we wszystkich częściach Izraela, a jednocześnie do kapłanów i Lewitów w miastach, gdzie posiadają oni pastwiska, i niech zbiorą się u nas. Wówczas sprowadzimy do siebie skrzynię naszego Boga, bo za czasów Saula nie przejawialiśmy o niątroski. Całe zgromadzenie przystało na to rozstrzygnięcie, ponieważ cały lud uznał ten pomysł za słuszny. Dawid zgromadził zatem całego Izraela od Szichoru Egipskiego aż po Lebo-Chamat, aby sprowadzić skrzynię Bożą z Kiriat-Jearim. Wraz z całym Izraelem wyruszył on do Baali, [czyli] do Kiriat-Jearim, które należy do Judy, aby ściągnąć stamtąd skrzynię Bożą, nazwaną tak od imienia PANA, siedzącego nad cherubami. Wywieźli tę skrzynię na nowym wozie z domu Abinadaba, Uza zaś i Achio prowadzili wóz. Dawid natomiast, wraz z całym Izraelem, ze wszystkich sił tańczył i grał przed Bogiem, wszyscy razem śpiewali pieśni, wtórując sobie na cytrach i harfach, na bębenkach, cymbałach i trąbach. Gdy dotarli do Goren Kidon, Uza wyciągnął rękę, aby przytrzymać skrzynię, ponieważ potknęły się ciągnące wóz bydlęta. Wówczas PAN rozgniewał się na Uzę i zadał mu cios za to, że wyciągnął on rękę na skrzynię, i Uza zginął tam na miejscu, przed Bogiem. Dawid był wstrząśnięty tym, że PAN potraktował Uzę w taki sposób, i nazwał to miejsce Peres-Uza. Tak nazywa się ono aż po dzień dzisiejszy. Tego też dnia Dawid przestraszył się Boga. Zapytał: Jak ja mam wziąć skrzynię Bożą do siebie? I postanowił nie brać jej do siebie, do Miasta Dawida, ale skierował ją do domu Obed-Edoma, Gatyjczyka. W ten sposób skrzynia Boża pozostawała w domu Obed-Edoma przez trzy miesiące. PAN błogosławił w tym czasie domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co do niego należało.