Psalmy 78
78
1Pie艣艅 wyuczaj膮ca podana Asafowi. S艂uchaj, ludu m贸j! zakonu mego; nak艂o艅cie偶 usz贸w swych do s艂贸w ust moich. 2Otworz臋 w podobie艅stwie usta moje, a b臋d臋 opowiada艂 przypowiastki starodawne. 3Co艣my s艂yszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali. 4Nie zataimy tego przed synami ich, kt贸rzy przysz艂ym potomkom swoim opowiada膰 b臋d膮 chwa艂y Pa艅skie, i moc jego, i cuda jego, kt贸re uczyni艂. 5Bo wzbudzi艂 艣wiadectwo w Jak贸bie, a zakon wyda艂 w Izraelu; przykaza艂 ojcom naszym, aby to do wiadomo艣ci podawali synom swoim, 6Aby pozna艂 wiek potomny, synowie, kt贸rzy si臋 narodzi膰 mieli, a oni za艣 powstawszy, aby to opowiadali synom swoim; 7Aby pok艂adali w Bogu nadziej臋 swoj臋, a nie zapominali na sprawy Bo偶e, ale strzegli przykaza艅 jego; 8Aby si臋 nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i niepos艂usznym, narodem, kt贸ry nie wygotowa艂 serca swego, aby by艂 wierny Bogu duch jego. 9Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, kt贸rzy, cho膰 umieli z 艂uku strzela膰, wszak偶e w dzie艅 wojny ty艂 podali. 10Bo nie przestrzegali przymierza Bo偶ego, a wed艂ug zakonu jego zbraniali si臋 chodzi膰. 11Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzie艂a jego, kt贸re im pokazywa艂. 12Przed ojcami ich czyni艂 cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan. 13Rozdzieli艂 morze, i przeprowadzi艂 ich, i sprawi艂, 偶e stan臋艂y wody jako kupa. 14Prowadzi艂 ich w ob艂oku we dnie, a ka偶dej nocy w jasnym ogniu. 15Rozszczepi艂 ska艂y na puszczy, a napoi艂 ich, jako z przepa艣ci wielkich. 16Wywi贸d艂 strumienie ze ska艂y, a uczyni艂, 偶e wody ciek艂y jako rzeki. 17A wszak偶e oni przyczynili grzech贸w przeciwko niemu, a wzruszyli Najwy偶szego na puszczy do gniewu; 18I kusili Boga w sercu swem, 偶膮daj膮c pokarmu wed艂ug lubo艣ci swojej. 19A m贸wili przeciwko Bogu temi s艂owy: Izali mo偶e B贸g zgotowa膰 st贸艂 na tej puszczy? 20Oto uderzy艂 w ska艂臋, a wyp艂yn臋艂y wody, i rzeki wezbra艂y; izali te偶 b臋dzie m贸g艂 da膰 chleb? Izali nagotuje mi臋sa ludowi swemu? 21Przeto偶 us艂yszawszy to Pan, rozgniewa艂 si臋, a ogie艅 si臋 zapali艂 przeciw Jak贸bowi, tak偶e i pop臋dliwo艣膰 powsta艂a przeciw Izraelowi; 22Przeto, i偶 nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego. 23Cho膰 by艂 rozkaza艂 ob艂okom z g贸ry, i forty niebieskie otworzy艂. 24I spu艣ci艂 im jako deszcz mann臋 ku pokarmowi, a pszenic臋 niebiesk膮 da艂 im. 25Chleb mocarz贸w jad艂 cz艂owiek, a zes艂a艂 im pokarm贸w do syto艣ci. 26Obr贸ci艂 wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywi贸d艂 moc膮 sw膮 wiatr z po艂udnia; 27I spu艣ci艂 na nich mi臋so jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski; 28Spu艣ci艂 je w po艣r贸d obozu ich, wsz臋dy oko艂o namiot贸w ich. 29I jedli, a nasyceni byli hojnie, i da艂 im, czego 偶膮dali. 30A gdy jeszcze nie wype艂nili 偶膮do艣ci swej, gdy jeszcze pokarm by艂 w ustach ich: 31Tedy zapalczywo艣膰 Bo偶a przypad艂a na nich, i pobi艂 t艂ustych ich, a przedniejszych z Izraela porazi艂. 32Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego; 33Przeto偶 sprawi艂, 偶e marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu. 34Gdy ich traci艂, je藕li偶e go szukali, i nawracali si臋, a szukali z rana Boga, 35Przypominaj膮c sobie, i偶 B贸g by艂 ska艂膮 ich, a B贸g najwy偶szy odkupicielem ich: 36(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i j臋zykiem swoim k艂amali mu; 37A serce ich nie by艂o szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.) 38On jednak b臋d膮c mi艂osierny odpuszcza艂 nieprawo艣ci ich, a nie zatraca艂 ich, ale cz臋stokro膰 odwraca艂 gniew sw贸j, a nie pobudza艂 wszystkiego gniewu swego; 39Bo pami臋ta艂, 偶e s膮 cia艂em, wiatrem, kt贸ry odchodzi, a nie wraca si臋 za艣. 40Jako go cz臋sto dra藕nili na puszczy, i do bole艣ci przywodzili na pustyniach? 41Bo coraz kusili Boga, a 艢wi臋temu Izraelskiemu granice zamierzali. 42Nie pami臋tali na r臋k臋 jego, i na on dzie艅, w kt贸ry ich wybawi艂 z utrapienia; 43Gdy czyni艂 w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan; 44Gdy obr贸ci艂 w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, 偶e z nich pi膰 nie mogli. 45Przepu艣ci艂 na nich rozmaite muchy, aby ich k膮sa艂y, i 偶aby, aby ich gubi艂y: 46I da艂 chrz膮szczom urodzaje ich, a prace ich szara艅czy. 47Pot艂uk艂 gradem szczepy ich, a drzewa le艣nych fig ich gradem lodowym. 48I poda艂 gradowi byd艂o ich, a maj臋tno艣膰 ich w臋glu ognistemu. 49Pos艂a艂 na nich gniew zapalczywo艣ci swojej, pop臋dliwo艣膰, i rozgniewanie, i uci艣nienie, przypu艣ciwszy na nich anio艂贸w z艂ych. 50Wyprostowa艂 艣cie偶k臋 gniewowi swemu, nie zachowa艂 od 艣mierci duszy ich, i na byd艂o ich powietrze dopu艣ci艂; 51I pobi艂 wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych; 52Ale jako owce wyprowadzi艂 lud sw贸j, a wodzi艂 ich jako stada po puszczy. 53Wodzi艂 ich w bezpiecze艅stwie, tak, 偶e si臋 nie l臋kali, (a nieprzyjaci贸艂 ich okry艂o morze,) 54A偶 ich przywi贸d艂 do 艣wi臋tej granicy swojej, na on臋 g贸r臋, kt贸rej naby艂a prawica jego. 55I wyrzuci艂 przed twarz膮 ich narody, i sprawi艂, 偶e im przysz艂y na sznur dziedzictwa ich, a偶eby mieszka艂y w przybytkach ich pokolenia Izraelskie. 56A wszak偶e przecie偶 kusili i dra藕nili Boga najwy偶szego, a 艣wiadectwa jego nie strzegli. 57Ale si臋 odwr贸cili, i przewrotnie si臋 obchodzili, jako i ojcowie ich; wywr贸cili si臋 jako 艂uk omylny. 58Bo go wzruszyli do gniewu wy偶ynami swemi, a rytemi ba艂wanami swemi pobudzili go do zapalczywo艣ci. 59Co s艂ysz膮c B贸g rozgniewa艂 si臋, i zbrzydzi艂 sobie bardzo Izraela, 60Tak, 偶e opu艣ciwszy przybytek w Sylo, namiot, kt贸ry postawi艂 mi臋dzy lud藕mi, 61Poda艂 w niewol臋 moc swoj臋, i s艂aw臋 swoj臋 w r臋ce nieprzyjacielskie. 62Da艂 pod miecz lud sw贸j, a na dziedzictwo swoje rozgniewa艂 si臋. 63M艂odzie艅c贸w jego ogie艅 po偶ar艂, a panienki jego nie by艂y uczczone. 64Kap艂ani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie p艂aka艂y. 65Lecz potem ocuci艂 si臋 Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykaj膮cy od wina. 66I zarazi艂 nieprzyjaci贸艂 swoich na po艣ladkach, a na wieczn膮 ha艅b臋 poda艂 ich. 67Ale cho膰 wzgardzi艂 namiotem J贸zefowym, a pokolenia Efraimowego nie obra艂, 68Wszak偶e obra艂 pokolenie Judowe, i g贸r臋 Syon, kt贸r膮 umi艂owa艂. 69I wystawi艂 sobie jako pa艂ac wysoki 艣wi膮tnic臋 swoj臋, jako ziemi臋, kt贸r膮 ugruntowa艂 na wieki. 70I obra艂 Dawida s艂ug臋 swego, wzi膮wszy go z ob贸r owczych; 71Gdy chodzi艂 za owcami kotnemi, przyprowadzi艂 go, aby pas艂 Jak贸ba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego; 72Kt贸ry ich pas艂 w szczero艣ci serca swego, a w roztropno艣ci r膮k swoich prowadzi艂 ich.
Obecnie wybrane:
Psalmy 78: PBG
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj
Psalmy 78
78
1Pie艣艅 wyuczaj膮ca podana Asafowi. S艂uchaj, ludu m贸j! zakonu mego; nak艂o艅cie偶 usz贸w swych do s艂贸w ust moich. 2Otworz臋 w podobie艅stwie usta moje, a b臋d臋 opowiada艂 przypowiastki starodawne. 3Co艣my s艂yszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali. 4Nie zataimy tego przed synami ich, kt贸rzy przysz艂ym potomkom swoim opowiada膰 b臋d膮 chwa艂y Pa艅skie, i moc jego, i cuda jego, kt贸re uczyni艂. 5Bo wzbudzi艂 艣wiadectwo w Jak贸bie, a zakon wyda艂 w Izraelu; przykaza艂 ojcom naszym, aby to do wiadomo艣ci podawali synom swoim, 6Aby pozna艂 wiek potomny, synowie, kt贸rzy si臋 narodzi膰 mieli, a oni za艣 powstawszy, aby to opowiadali synom swoim; 7Aby pok艂adali w Bogu nadziej臋 swoj臋, a nie zapominali na sprawy Bo偶e, ale strzegli przykaza艅 jego; 8Aby si臋 nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i niepos艂usznym, narodem, kt贸ry nie wygotowa艂 serca swego, aby by艂 wierny Bogu duch jego. 9Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, kt贸rzy, cho膰 umieli z 艂uku strzela膰, wszak偶e w dzie艅 wojny ty艂 podali. 10Bo nie przestrzegali przymierza Bo偶ego, a wed艂ug zakonu jego zbraniali si臋 chodzi膰. 11Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzie艂a jego, kt贸re im pokazywa艂. 12Przed ojcami ich czyni艂 cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan. 13Rozdzieli艂 morze, i przeprowadzi艂 ich, i sprawi艂, 偶e stan臋艂y wody jako kupa. 14Prowadzi艂 ich w ob艂oku we dnie, a ka偶dej nocy w jasnym ogniu. 15Rozszczepi艂 ska艂y na puszczy, a napoi艂 ich, jako z przepa艣ci wielkich. 16Wywi贸d艂 strumienie ze ska艂y, a uczyni艂, 偶e wody ciek艂y jako rzeki. 17A wszak偶e oni przyczynili grzech贸w przeciwko niemu, a wzruszyli Najwy偶szego na puszczy do gniewu; 18I kusili Boga w sercu swem, 偶膮daj膮c pokarmu wed艂ug lubo艣ci swojej. 19A m贸wili przeciwko Bogu temi s艂owy: Izali mo偶e B贸g zgotowa膰 st贸艂 na tej puszczy? 20Oto uderzy艂 w ska艂臋, a wyp艂yn臋艂y wody, i rzeki wezbra艂y; izali te偶 b臋dzie m贸g艂 da膰 chleb? Izali nagotuje mi臋sa ludowi swemu? 21Przeto偶 us艂yszawszy to Pan, rozgniewa艂 si臋, a ogie艅 si臋 zapali艂 przeciw Jak贸bowi, tak偶e i pop臋dliwo艣膰 powsta艂a przeciw Izraelowi; 22Przeto, i偶 nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego. 23Cho膰 by艂 rozkaza艂 ob艂okom z g贸ry, i forty niebieskie otworzy艂. 24I spu艣ci艂 im jako deszcz mann臋 ku pokarmowi, a pszenic臋 niebiesk膮 da艂 im. 25Chleb mocarz贸w jad艂 cz艂owiek, a zes艂a艂 im pokarm贸w do syto艣ci. 26Obr贸ci艂 wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywi贸d艂 moc膮 sw膮 wiatr z po艂udnia; 27I spu艣ci艂 na nich mi臋so jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski; 28Spu艣ci艂 je w po艣r贸d obozu ich, wsz臋dy oko艂o namiot贸w ich. 29I jedli, a nasyceni byli hojnie, i da艂 im, czego 偶膮dali. 30A gdy jeszcze nie wype艂nili 偶膮do艣ci swej, gdy jeszcze pokarm by艂 w ustach ich: 31Tedy zapalczywo艣膰 Bo偶a przypad艂a na nich, i pobi艂 t艂ustych ich, a przedniejszych z Izraela porazi艂. 32Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego; 33Przeto偶 sprawi艂, 偶e marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu. 34Gdy ich traci艂, je藕li偶e go szukali, i nawracali si臋, a szukali z rana Boga, 35Przypominaj膮c sobie, i偶 B贸g by艂 ska艂膮 ich, a B贸g najwy偶szy odkupicielem ich: 36(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i j臋zykiem swoim k艂amali mu; 37A serce ich nie by艂o szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.) 38On jednak b臋d膮c mi艂osierny odpuszcza艂 nieprawo艣ci ich, a nie zatraca艂 ich, ale cz臋stokro膰 odwraca艂 gniew sw贸j, a nie pobudza艂 wszystkiego gniewu swego; 39Bo pami臋ta艂, 偶e s膮 cia艂em, wiatrem, kt贸ry odchodzi, a nie wraca si臋 za艣. 40Jako go cz臋sto dra藕nili na puszczy, i do bole艣ci przywodzili na pustyniach? 41Bo coraz kusili Boga, a 艢wi臋temu Izraelskiemu granice zamierzali. 42Nie pami臋tali na r臋k臋 jego, i na on dzie艅, w kt贸ry ich wybawi艂 z utrapienia; 43Gdy czyni艂 w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan; 44Gdy obr贸ci艂 w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, 偶e z nich pi膰 nie mogli. 45Przepu艣ci艂 na nich rozmaite muchy, aby ich k膮sa艂y, i 偶aby, aby ich gubi艂y: 46I da艂 chrz膮szczom urodzaje ich, a prace ich szara艅czy. 47Pot艂uk艂 gradem szczepy ich, a drzewa le艣nych fig ich gradem lodowym. 48I poda艂 gradowi byd艂o ich, a maj臋tno艣膰 ich w臋glu ognistemu. 49Pos艂a艂 na nich gniew zapalczywo艣ci swojej, pop臋dliwo艣膰, i rozgniewanie, i uci艣nienie, przypu艣ciwszy na nich anio艂贸w z艂ych. 50Wyprostowa艂 艣cie偶k臋 gniewowi swemu, nie zachowa艂 od 艣mierci duszy ich, i na byd艂o ich powietrze dopu艣ci艂; 51I pobi艂 wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych; 52Ale jako owce wyprowadzi艂 lud sw贸j, a wodzi艂 ich jako stada po puszczy. 53Wodzi艂 ich w bezpiecze艅stwie, tak, 偶e si臋 nie l臋kali, (a nieprzyjaci贸艂 ich okry艂o morze,) 54A偶 ich przywi贸d艂 do 艣wi臋tej granicy swojej, na on臋 g贸r臋, kt贸rej naby艂a prawica jego. 55I wyrzuci艂 przed twarz膮 ich narody, i sprawi艂, 偶e im przysz艂y na sznur dziedzictwa ich, a偶eby mieszka艂y w przybytkach ich pokolenia Izraelskie. 56A wszak偶e przecie偶 kusili i dra藕nili Boga najwy偶szego, a 艣wiadectwa jego nie strzegli. 57Ale si臋 odwr贸cili, i przewrotnie si臋 obchodzili, jako i ojcowie ich; wywr贸cili si臋 jako 艂uk omylny. 58Bo go wzruszyli do gniewu wy偶ynami swemi, a rytemi ba艂wanami swemi pobudzili go do zapalczywo艣ci. 59Co s艂ysz膮c B贸g rozgniewa艂 si臋, i zbrzydzi艂 sobie bardzo Izraela, 60Tak, 偶e opu艣ciwszy przybytek w Sylo, namiot, kt贸ry postawi艂 mi臋dzy lud藕mi, 61Poda艂 w niewol臋 moc swoj臋, i s艂aw臋 swoj臋 w r臋ce nieprzyjacielskie. 62Da艂 pod miecz lud sw贸j, a na dziedzictwo swoje rozgniewa艂 si臋. 63M艂odzie艅c贸w jego ogie艅 po偶ar艂, a panienki jego nie by艂y uczczone. 64Kap艂ani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie p艂aka艂y. 65Lecz potem ocuci艂 si臋 Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykaj膮cy od wina. 66I zarazi艂 nieprzyjaci贸艂 swoich na po艣ladkach, a na wieczn膮 ha艅b臋 poda艂 ich. 67Ale cho膰 wzgardzi艂 namiotem J贸zefowym, a pokolenia Efraimowego nie obra艂, 68Wszak偶e obra艂 pokolenie Judowe, i g贸r臋 Syon, kt贸r膮 umi艂owa艂. 69I wystawi艂 sobie jako pa艂ac wysoki 艣wi膮tnic臋 swoj臋, jako ziemi臋, kt贸r膮 ugruntowa艂 na wieki. 70I obra艂 Dawida s艂ug臋 swego, wzi膮wszy go z ob贸r owczych; 71Gdy chodzi艂 za owcami kotnemi, przyprowadzi艂 go, aby pas艂 Jak贸ba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego; 72Kt贸ry ich pas艂 w szczero艣ci serca swego, a w roztropno艣ci r膮k swoich prowadzi艂 ich.
Obecnie wybrane:
:
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj