<div class="version vid138 iso6393pol" data-vid="138" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="LUK.24">
 <div class="label">24</div><div class="m"> 1Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przysz&#322;y do grobu, nios&#261;c wonno&#347;ci, kt&#243;re przygotowa&#322;y, a z nimi i inne kobiety;</div><div class="m"> 2I zasta&#322;y kamie&#324; odwalony od grobowca.</div><div class="m"> 3A wszed&#322;szy do &#347;rodka, nie znalaz&#322;y cia&#322;a Pana Jezusa.</div><div class="m"> 4A gdy zak&#322;opota&#322;y si&#281; z tego powodu, nagle dwaj m&#281;&#380;owie stan&#281;li przy nich w l&#347;ni&#261;cych szatach.</div><div class="m"> 5I przestraszone, schyli&#322;y twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie &#380;yj&#261;cego w&#347;r&#243;d umar&#322;ych?</div><div class="m"> 6Nie ma go tu, ale powsta&#322; z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam m&#243;wi&#322;, gdy by&#322; jeszcze w Galilei:</div><div class="m"> 7Syn Cz&#322;owieczy musi by&#263; wydany w r&#281;ce grzesznych ludzi i ukrzy&#380;owany, a trzeciego dnia zmartwychwsta&#263;.</div><div class="m"> 8I przypomnia&#322;y sobie jego s&#322;owa.</div><div class="m"> 9A wr&#243;ciwszy od grobu, oznajmi&#322;y to wszystko jedenastu i wszystkim pozosta&#322;ym.</div><div class="m"> 10A by&#322;y to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, kt&#243;re opowiedzia&#322;y to aposto&#322;om.</div><div class="m"> 11Lecz ich s&#322;owa wyda&#322;y im si&#281; niczym ba&#347;nie i nie uwierzyli im.</div><div class="m"> 12Wtedy Piotr wsta&#322; i pobieg&#322; do grobu. A gdy si&#281; nachyli&#322;, zobaczy&#322; p&#322;&#243;tna le&#380;&#261;ce osobno i odszed&#322;, dziwi&#261;c si&#281; temu, co si&#281; sta&#322;o.</div><div class="m"> 13A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, kt&#243;ra by&#322;a oddalona o sze&#347;&#263;dziesi&#261;t stadi&#243;w od Jerozolimy.</div><div class="m"> 14I rozmawiali ze sob&#261; o tym wszystkim, co si&#281; sta&#322;o.</div><div class="m"> 15A gdy tak rozmawiali i wsp&#243;lnie si&#281; zastanawiali, sam Jezus przybli&#380;y&#322; si&#281; i szed&#322; z nimi.</div><div class="m"> 16Lecz ich oczy by&#322;y zakryte, &#380;eby go nie poznali.</div><div class="m"> 17I zapyta&#322; ich: C&#243;&#380; to za rozmowy prowadzicie mi&#281;dzy sob&#261; w drodze? Dlaczego jeste&#347;cie smutni?</div><div class="m"> 18A jeden z nich, kt&#243;remu by&#322;o na imi&#281; Kleofas, odpowiedzia&#322; mu: Czy jeste&#347; tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co si&#281; tam w tych dniach sta&#322;o?</div><div class="m"> 19I zapyta&#322; ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, kt&#243;ry by&#322; prorokiem pot&#281;&#380;nym w czynie i s&#322;owie przed Bogiem i ca&#322;ym ludem;</div><div class="m"> 20Jak naczelni kap&#322;ani i nasi przyw&#243;dcy wydali go na &#347;mier&#263; i ukrzy&#380;owali.</div><div class="m"> 21A my spodziewali&#347;my si&#281;, &#380;e on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dzi&#347; ju&#380; trzeci dzie&#324;, jak to si&#281; sta&#322;o.</div><div class="m"> 22Nadto niekt&#243;re z naszych kobiet zdumia&#322;y nas: by&#322;y wcze&#347;nie rano przy grobie;</div><div class="m"> 23A nie znalaz&#322;szy jego cia&#322;a, przysz&#322;y, m&#243;wi&#261;c, &#380;e mia&#322;y widzenie anio&#322;&#243;w, kt&#243;rzy powiedzieli, i&#380; on &#380;yje.</div><div class="m"> 24W&#243;wczas niekt&#243;rzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak m&#243;wi&#322;y kobiety, ale jego nie widzieli.</div><div class="m"> 25Wtedy on powiedzia&#322; do nich: O g&#322;upi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!</div><div class="m"> 26Czy&#380; Chrystus nie musia&#322; tego wycierpie&#263; i wej&#347;&#263; do swojej chwa&#322;y?</div><div class="m"> 27I zaczynaj&#261;c od Moj&#380;esza i wszystkich prorok&#243;w, wyk&#322;ada&#322; im, co by&#322;o o nim napisane we wszystkich Pismach.</div><div class="m"> 28I zbli&#380;yli si&#281; do wsi, do kt&#243;rej szli, a on zachowywa&#322; si&#281; tak, jakby mia&#322; i&#347;&#263; dalej.</div><div class="m"> 29Lecz oni go przymusili, m&#243;wi&#261;c: Zosta&#324; z nami, bo zbli&#380;a si&#281; wiecz&#243;r i dzie&#324; si&#281; ju&#380; ko&#324;czy. Wszed&#322; wi&#281;c, aby z nimi zosta&#263;.</div><div class="m"> 30A gdy siedzia&#322; z nimi za sto&#322;em, wzi&#261;&#322; chleb, pob&#322;ogos&#322;awi&#322; i &#322;ami&#261;c, podawa&#322; im.</div><div class="m"> 31Wtedy otworzy&#322;y si&#281; im oczy i poznali go, lecz on znikn&#261;&#322; im z oczu.</div><div class="m"> 32I m&#243;wili mi&#281;dzy sob&#261;: Czy nasze serce nie pa&#322;a&#322;o w nas, gdy rozmawia&#322; z nami w drodze i otwiera&#322; nam Pisma?</div><div class="m"> 33A wstawszy o tej godzinie, wr&#243;cili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, kt&#243;rzy z nimi byli.</div><div class="m"> 34Ci m&#243;wili: Pan naprawd&#281; zmartwychwsta&#322; i ukaza&#322; si&#281; Szymonowi.</div><div class="m"> 35Oni za&#347; opowiedzieli, co si&#281; sta&#322;o w drodze i jak go poznali przy &#322;amaniu chleba.</div><div class="m"> 36A gdy to m&#243;wili, sam Jezus stan&#261;&#322; po&#347;r&#243;d nich i powiedzia&#322; do nich: Pok&#243;j wam.</div><div class="m"> 37A oni si&#281; zl&#281;kli i przestraszeni my&#347;leli, &#380;e widz&#261; ducha.</div><div class="m"> 38I zapyta&#322; ich: Czemu si&#281; boicie i czemu my&#347;li budz&#261; si&#281; w waszych sercach?</div><div class="m"> 39Popatrzcie na moje r&#281;ce i nogi, &#380;e to jestem ja. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch nie ma cia&#322;a ani ko&#347;ci, jak widzicie, &#380;e ja mam.</div><div class="m"> 40Kiedy to powiedzia&#322;, pokaza&#322; im r&#281;ce i nogi.</div><div class="m"> 41Lecz gdy oni z rado&#347;ci jeszcze nie wierzyli i dziwili si&#281;, zapyta&#322; ich: Macie tu co&#347; do jedzenia?</div><div class="m"> 42I podali mu kawa&#322;ek pieczonej ryby i plaster miodu.</div><div class="m"> 43A on wzi&#261;&#322; i jad&#322; przy nich.</div><div class="m"> 44Potem powiedzia&#322; do nich: To s&#261; s&#322;owa, kt&#243;re m&#243;wi&#322;em do was, b&#281;d&#261;c jeszcze z wami, &#380;e musi si&#281; wype&#322;ni&#263; wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Moj&#380;esza, u Prorok&#243;w i w Psalmach.</div><div class="m"> 45Wtedy otworzy&#322; ich umys&#322;y, &#380;eby rozumieli Pisma.</div><div class="m"> 46I powiedzia&#322; im: Tak jest napisane i tak Chrystus musia&#322; cierpie&#263;, i trzeciego dnia zmartwychwsta&#263;;</div><div class="m"> 47I w jego imieniu ma by&#263; g&#322;oszona pokuta i przebaczenie grzech&#243;w wszystkim narodom, pocz&#261;wszy od Jerozolimy.</div><div class="m"> 48A wy jeste&#347;cie tego &#347;wiadkami.</div><div class="m"> 49A oto ja ze&#347;l&#281; na was obietnic&#281; mego Ojca, a wy zosta&#324;cie w mie&#347;cie Jerozolimie, a&#380; b&#281;dziecie przyobleczeni moc&#261; z wysoka.</div><div class="m"> 50I wyprowadzi&#322; ich a&#380; do Betanii, a podni&#243;s&#322;szy r&#281;ce, b&#322;ogos&#322;awi&#322; ich.</div><div class="m"> 51A gdy ich b&#322;ogos&#322;awi&#322;, rozsta&#322; si&#281; z nimi i zosta&#322; uniesiony w g&#243;r&#281; do nieba.</div><div class="m"> 52A oni oddali mu pok&#322;on i wr&#243;cili do Jerozolimy z wielk&#261; rado&#347;ci&#261;.</div><div class="m"> 53I byli zawsze w &#347;wi&#261;tyni, chwal&#261;c i b&#322;ogos&#322;awi&#261;c Boga. Amen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety;
I zastały kamień odwalony od grobowca.
A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.
A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie stanęli przy nich w lśniących szatach.
I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei:
Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.
I przypomniały sobie jego słowa.
A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym.
A były to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.
Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im.
Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało.
A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.
I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało.
A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.
Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali.
I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni?
A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało?
I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i całym ludem;
Jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali go na śmierć i ukrzyżowali.
A my spodziewaliśmy się, że on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało.
Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie;
A nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje.
Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli.
Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć i wejść do swojej chwały?
I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach.
I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej.
Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać.
A gdy siedział z nimi za stołem, wziął chleb, pobłogosławił i łamiąc, podawał im.
Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go, lecz on zniknął im z oczu.
I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i otwierał nam Pisma?
A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli.
Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.
Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba.
A gdy to mówili, sam Jezus stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam.
A oni się zlękli i przestraszeni myśleli, że widzą ducha.
I zapytał ich: Czemu się boicie i czemu myśli budzą się w waszych sercach?
Popatrzcie na moje ręce i nogi, że to jestem ja. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że ja mam.
Kiedy to powiedział, pokazał im ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i dziwili się, zapytał ich: Macie tu coś do jedzenia?
I podali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu.
A on wziął i jadł przy nich.
Potem powiedział do nich: To są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.
Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli Pisma.
I powiedział im: Tak jest napisane i tak Chrystus musiał cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać;
I w jego imieniu ma być głoszona pokuta i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
A wy jesteście tego świadkami.
A oto ja ześlę na was obietnicę mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka.
I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich.
A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba.
A oni oddali mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością.
I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.

Słuchaj Łukasza 24