Job 23

Job: Eg teier ikkje

1Då tok Job til ords og sa:

2Framleis er klaga mi trassig,

endå eg dempar mine stønn med hard hand.

3Om eg berre kunne finna han,

stiga inn i hans tronsal,

4då ville eg leggja fram mi sak for han,

fylla munnen med motbevis.

5 # Kap. 38–41 Då kunne eg få vita kva han ville svara,

og forstå kva han vil seia meg.

6Ville han bruka si store makt i saka mot meg?

Å nei, han ville nok høyra på meg.

7Så drøfte eg saka ærleg med han,

og dommaren sette meg fri for alltid.

8 # 9,11; Sal 139,7–10 Går eg mot aust, er han ikkje der,

går eg mot vest, merkar eg han ikkje.

9Arbeider han i nord, veit eg det ikkje.

Og snur han mot sør, ser eg det ikkje.

10 # Sal 17,3 Men han kjenner den vegen eg følgde.

Prøver han meg, kjem eg ut som gull.

11 # Sal 17,5 Føtene mine gjekk i hans spor,

eg følgde hans veg og veik ikkje av.

12 # Sal 44,18f Eg braut ikkje boda frå leppene hans,

orda frå hans munn gøymde eg i mitt indre.

13 # 9,12; Dan 4,35 Han er den einaste; kven kan hindra han?

Det han har lyst til, det gjer han.

14Han fullfører det han har fastsett for meg,

og meir av same slag har han i tankar.

15 # Sal 119,120 Difor er eg redd for å møta han.

Eg tenkjer etter og blir slegen av skrekk.

16Gud gjer meg motlaus,

Den veldige skremmer meg.

17Men eg teier ikkje i møte med mørkret,

når bekmørkret dekkjer meg.

Markert nå:

Job 23: N11NN

Marker

Del

Kopier

Vil du ha høydepunktene lagret på alle enhetene dine? Registrer deg eller logg på

Lær mer om Bibelen 2011 nynorsk