Als alles breekt

We kennen allemaal momenten waarop het lijkt alsof alles onder onze handen breekt. Soms gaat het om iets groots: een relatie die stukloopt, een droom die in duizend scherven valt, of een verlies dat je hart splijt. Soms gaat het om de kleine dingen die zich opstapelen en je het gevoel geven dat je niet meer kunt. In die momenten voelt gebrokenheid rauw en pijnlijk.

Dan lezen we in Psalm 34 iets opmerkelijks: God is nabij de gebrokenen van hart. Niet ver weg, niet afwezig, niet wachtend tot jij jezelf weer op de rit hebt.

Nee, juist daar, midden in je pijn, komt Hij dichterbij. Soms merk je dat meteen, een diepe troost die je niet kunt verklaren. Vaker voel je het niet direct. En toch: Zijn belofte blijft staan. Hij buigt zich over jouw wonden en schrijft jouw verhaal niet af.

Onze gebrokenheid hoeft ons dus niet te definiëren. Ons lijden bepaalt niet wie we zijn. Het is niet het einde, maar kan de plek worden waar God Zijn liefde laat binnenkomen. Waar jij alleen leegte ziet, kan Hij nieuw leven inblazen. Het vraagt moed om je gebrokenheid eerlijk onder ogen te zien. En om toe te laten dat God daar met Zijn nabijheid iets mee doet.

Vandaag mag je weten: je hoeft de brokstukken niet zelf te lijmen. Jij mag je gebroken hart in Gods handen leggen, en Hij belooft dat Hij dichtbij komt.

Praktisch

Neem vandaag een paar minuten om in stilte je gebroken stuk(ken) voor God neer te leggen. Noem ze bij naam.

Bid eenvoudig: ‘Heer, hier ben ik, met alles wat gebroken is. Wilt U dichtbij komen?’