Gods stem in de woestijnVoorbeeld

Gods stem in de woestijn

Gedicht:

Laat de woestijn tot leven komen

waar het dor is, zonder uitzicht.

Als we durven gaan

en slaan op de rots

die water geeft,

die leven is.

Reflectie:

Hoe kun je in de woestijn toch dichtbij God blijven?

Als je helemaal niets meer voelt. Voor je ligt alleen een pad van zand. Geen horizon, niets in de verte. Alleen een vage belofte van het beloofde land.

God voorziet in eten, maar het volk heeft dorst, zoals we lezen in Exodus 17:3. Het volk smacht naar water. Ze stellen de vraag: “Is de HEER wel in ons midden?” Ondanks hun gemopper voorziet God. Hij geeft water, en dat betekent: leven.

Kijk jij ook weleens om je heen naar het dorre land? Als alles niet snel genoeg gaat? Als je niet begrijpt waar God je leidt? In 1 Korintiërs 10:4 legt Paulus een link met dit verhaal. Het water is een geestelijk beeld van leven, en ook een beeld van Jezus Christus, die werd geslagen.

Uit Hem stroomt leven. Jezus is het levende water. Als we door de woestijn lopen en smachten naar water, mogen we op zoek gaan naar Jezus, die leven geeft. Door die bron putten we kracht om door te gaan. Het is Gods Geest die leven geeft van binnenuit. Zoals het water in de woestijn leven gaf.

Ga naar de bron: Jezus. Hij wil bij je zijn. Tot je spreken. Van binnenuit. Daar, op de plek waar jij bent in de woestijn. Of je nu vol goede moed bent, of bang voor wat er nog komt. Hij is het die leven geeft. Hij is de bron van water in jouw woestijn.

Ga vandaag terug naar de bron.

Neem tijd in de stilte. En vraag of Hij ook bij jou wil zijn, van binnenuit.