Open Doors | 30 Bijbelse bemoedigingen uit CubaVoorbeeld

IN ZIJN DIENST

Ik stond op het punt om naar de universiteit te gaan om filosofie te studeren. Het was net een droom die werkelijkheid werd. Eindelijk zou ik kunnen ontsnappen aan mijn ouders en de situatie waarin zij zaten. Mijn vader was predikant. Ik had met schaarste en beperkingen geleefd. En predikant worden was het laatste wat ik wilde. Het stond voor mij gelijk aan armoede, vernedering, gevaar en lijden.

Nu was het tijd dit alles achter me te laten, te studeren, een goede baan te krijgen en iemand te worden. Maar ik was iets vergeten. Mijn moeder kon eerst geen kinderen krijgen. Toen werd ze zwanger, als door een wonder. Ze was ontzettend blij. Terwijl ik nog in de baarmoeder zat, spraken verschillende mensen een profetie uit dat haar kind een dienaar van God zou worden.

Maar hier was ik… Ik dacht niet meer aan de profetieën die mijn moeder had gekregen. In plaats van de Heer te volgen, ging ik mijn eigen weg. Ik wist dat ik in zonde leefde, toch genoot ik er meer van dan van het saaie leven van een christen.

Maar vlak voordat ik naar de universiteit zou gaan, gebeurde er iets. Het was alsof ik een film over mijn leven te zien kreeg. De Heer raakte mijn hart aan. Ik zag mijn koppigheid en Zijn liefde, mijn kleine ‘ik’ en Zijn majesteit. Ik huilde en beleed mijn zonden. Niets was meer waardevol; niets was belangrijker dan het ontvangen van vergeving. Ik liet alles achter mij en heb mijn leven in Zijn dienst gesteld.

Vandaag ben ik predikant, vrolijk en blij en met deze grote overtuiging: het weinige dat een rechtvaardig mens heeft, is beter dan de rijkdom van een goddeloze.

Andrès Noriega (schuilnaam), Cuba