De reis van Simon Peter, deel 1: 'Genade in mislukking'Voorbeeld

Hard gevallen

Vroeger spaarde mijn vader munten in een plastic koker met een gleuf aan de bovenkant. Hij had de doorzichtige kanten afgeplakt, zodat je de voortgang niet kon zien. Waar hij echter geen rekening mee had gehouden, was de sluwheid van zijn jongste zoon: ik. Met een metalen strip kon ik op de bovenste munten tikken tot de bodem openging - net genoeg om er een te pakken. Je raadt het al: het was te gemakkelijk en ik werd hebberig. Uiteindelijk merkte mijn vader dat de koker niet vol raakte. En de schuldige was snel gevonden...

Het was niet alleen stelen, het was verraad. En het was pijnlijk zichtbaar, onvermijdelijk. Onmogelijk om van weg te kijken. Maar mijn vader vergaf het me (ook al moest ik alles terugbetalen en duurde het even voordat ik zijn vertrouwen had herwonnen).

Ik moet hier altijd aan denken als ik het verhaal lees over het verraad van Simon Peter. Hij is vol van grote beloften (en zichzelf) als Jezus voorspelt dat alle discipelen hem zullen verraden. Maar Simon Peter krijgt van Jezus te horen: je zult me drie keer verraden, nog voordat de haan kraait (in de ochtend). Simon Peters verloochening van Jezus was niet subtiel (en zeker niet achter gesloten deuren in de veiligheid van de familie, zoals bij mijn muntroof). Het was openlijk, hartverscheurend en onmiskenbaar.

Herkenbaar? Die spanning tussen stoutmoedige bedoelingen en menselijke zwakte op de momenten dat het erop aankomt? Misschien heb ook jij wel eens iemand verraden. En wie weet: misschien heb je zelfs jezelf verraden? Hoe ben je daarvan hersteld? Hoe herstel je ooit van zoiets? Simon Peter huilde bittere tranen toen zijn verraad naar buiten kwam en Jezus hem in de ogen keek.

Er is een moment in elk verraad waarop de waarheid je inhaalt. Soms in een blik, een vraag of zelfs een stilte. En toch eindigt het verhaal niet met een mislukking. Voor Simon Peter begon het daar. De tranen waren niet het einde; ze waren het keerpunt. Misschien geldt dat ook voor ons.

Wanneer heeft een mislukking je ogen geopend, niet alleen voor je zwakheid, maar ook voor je behoefte aan genade?