Vergeven en vergeten

Wist je dat het wetenschappelijk onmogelijk is om te vergeten? Onze geest onthoudt alles wat we ervaren, maar we kunnen ons alleen de ervaringen herinneren die een sterke emotionele component hebben. Ik kan me niet voorstellen dat je je kunt herinneren wat je op een willekeurige dinsdag twintig jaar geleden hebt gedaan, tenzij je natuurlijk een groot auto-ongeluk hebt gehad of een aardbeving je huis heeft verwoest. We herinneren ons alleen wat voor ons een belangrijke betekenis heeft.

Je herinnert je waarschijnlijk je schooldiploma uitreikingen, sportprijzen, bruiloften, de geboorte van een kind of een grote promotie. Je kunt deze geweldige herinneringen oproepen omdat ze zo positief zijn. Maar andere gebeurtenissen roepen meer negatieve emoties op, zoals de dood van een dierbare, een scheiding, ongelukken of lichamelijk of seksueel misbruik. We herinneren ons deze ervaringen omdat er sterke emoties aan verbonden zijn. Ze lijken veel op bommen gevuld met buskruit. Ze kunnen worden geactiveerd door een kleine gebeurtenis.

De psalmist David zei ooit: "Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest’"(Psalmen 51:12, HSV). Als je vergeeft, wordt het buskruit verwijderd en word je niet langer getriggerd. De infectie is verwijderd en de wond kan nu genezen.

Laten we, net als David, het uitroepen tot God terwijl we de tweede fase van vergeving ingaan: “Reinig mij, dan ben ik weer helemaal schoon. Was mij, dan is mijn hart weer witter dan de sneeuw” (Psalmen 51:9, BB). De tweede fase is het proces. Het lijkt veel op de eerste stap, maar je moet deze keer op keer herhalen totdat je de derde fase bereikt.

Jezus leerde Petrus het belang van dit principe: “Petrus kwam naar Jezus toe en vroeg: "Heer, hoe vaak moet ik iemand vergeven als hij iets verkeerds tegen mij doet? Zeven keer?" Jezus zei tegen hem: "Ik zeg je: niet zeven keer, maar 70 keer zeven keer”” (Matteüs 18:21, BB).

Soms is er maar één keuze en verklaring nodig, maar de diepste wonden kosten tijd. Wat mijn vader betreft, ik merkte dat ik vaak het proces in en uit ging. Mijn wonden waren zo diep dat het mijn gewoonte werd om keer op keer te vergeven.

Begin vandaag nog met de reis naar vergeving. Het kan een tijdje duren, maar sta jezelf toe de procesfase te bereiken. Omdat je het waard bent en vergeet niet: je bent een wonder.