Ze hebben je laten staan!

Het schoolreisje naar het Dolfinarium was afgelopen. De bussen stonden klaar om de kinderen terug te brengen. Het traditioneel ‘duiken onder bank’ was ook nu weer een feestje. Maar wat een minder leuk feestje was, was het moment dat we erachter kwamen dat we … Joël waren vergeten!

Die beste jongen stond met zijn plastic zakje waar zijn boterhammen in hadden gezeten moederziel alleen op de parkeerplaats van het Dolfinarium.

‘Huh, waar is iedereen?’

Helaas kun je in het dagelijks leven je soms ook in de steek gelaten voelen. Misschien ben jij wel letterlijk in de steek gelaten door je ouders en hebben pleegouders zich over je ontfermt?

‘Zelfs als mijn vader en moeder me in de steek zouden laten, zult U nog altijd bij me zijn.
Leer mij, Heer, wat U wil dat ik doe.
Wijs me de juiste weg, want mijn vijanden bedreigen me.
Lever me niet aan hen uit!
Ze beschuldigen mij van dingen die niet waar zijn.
Ze willen me kwaad doen.
Wat had ik moeten doen als ik niet zeker had geweten
dat de Heer goed is en mij zal redden?’
(Psalmen 27:10-13, BB)

God laat je nooit in de steek. Nooit.
‘Maar misschien toch heel soms als ik veel fouten maak?’
Nee, NOOIT!

Ook nu niet,
ook de komende week niet,
ook de komende maand niet,
het komende jaar niet…
jouw hele leven niet. NOOIT!

En inderdaad, zelfs je eigen ouders kunnen je in de steek laten. Neem dan mijn buurvrouw. Zij vergat haar baby mee te nemen uit de Blokker. Ze had hem even ‘geparkeerd’ bij de kassa en een aantal winkels verder realiseerde ze zich: ‘Ik had toch een kind bij me?’

Zullen we samen bidden?
‘Dank U wel dat U ons nooit in de steek laat. Dat maakt ons leven zo rijk. Uw aanwezigheid laat eenzame gevoelens verdwijnen. Dank U wel. Amen.’

Ik heb een vraag:

• Hoe kun je het gevoel van alleen zijn, veranderen in een zeker weten dat je niet alleen bent?

Zo blij dat je bestaat!
Wilma Veen