Vitamine P

Toen ik pas predikant was, sprak ik eens met een collega over de nood in zijn kerkgemeenschap. ”Pim,” zei hij, “deze gemeente heeft gewoon een flinke dosis vitamine P nodig.” Ik keek hem vragend aan. “Pastoraat!”, legde hij uit, “Ze moeten zich weer gezien weten.” En hoe goed ik zijn insteek ook kon begrijpen, ik herinner me dat ik me toen al besefte dat dit nooit het hele verhaal kon zijn. Dat er meer nodig is om volwaardig kerk te zijn.

Deze passage gaat over de aanstelling van de eerste diakenen. In de eerste gemeente worden de dagelijkse lasten verdeeld en nieuwe leiders aangesteld. Iedereen draagt naar vermogen bij. Zo ontstaat er weer ruimte en richting. Voor elkaar, maar juist ook voor de wereld die Gods omarming zo hard nodig heeft. Het is tegelijk ook een voorbeeld voor elke gelovige gemeenschap. In het verlangen om voor elkaar een veilige plek te zijn, kunnen wij ongemerkt gemeenschappen worden die niet langer openstaan voor anderen daarbuiten.

Jezus zond zijn leerlingen uit om zijn getuigen te zijn (Lukas 24:48). Een kerk kan dus nooit alleen voor zichzelf bestaan, dan is ze ten diepste geen kerk meer. Naast vitamine P kan een kerk niet bestaan zonder een gezonde dosis vitamine M: missie. Uiteindelijk is echte zorg en veiligheid te vinden in de armen van God. In gebed én door samen te getuigen van Gods liefde. Zo komt Gods kerk in beweging.

Tip

Hoe gesloten zijn jouw gemeenschappen? Nodig deze week eens iemand ‘van buiten’ uit aan tafel, voor een kerkdienst of een kring. Kijk samen wat er gebeurt in de groep, in jou en in de ander.