Met hart en ziel

Jeremia 19 vers 11 is misschien wel een van de meest geciteerde teksten binnen de christelijke wereld. Een tekst die spreekt tot de verbeelding, een tekst die hoop geeft en een tekst die we maar al te graag tot ons nemen. Alleen vergeten we vaak de context van deze tekst. Dat God dit zegt tegen een groep die als ballingen zijn weggevoerd, vreemden in een land waar ze eigenlijk niet willen zijn. Dat niet alleen, God zegt hier ook dat ze nog wel 70 jaar daar zullen blijven. Dus de huidige generatie gaat waarschijnlijk niet meer naar huis. En als laatste zegt God dat ze alles op alles moeten zetten om zich in te zetten voor de plek waar ze zijn. Want de bloei van de stad is hun bloei.

Dat is de setting van Jeremia 29. Binnen dat perspectief moeten we vers 11 dan ook zien. Maar vandaag wil ik mij niet eens richten op vers 11, maar twee verzen verder kijken. Want daar staat zoiets moois. Waar we gisteren een bevel zagen omdat wij helemaal niet dichterbij willen komen, zien we vandaag dat de soevereine God in zijn liefde zegt aan zijn volk dat ze Hem zullen zoeken.

Op zijn tijd zullen ze Hem zoeken. Ik geloof met heel mijn hart dat God - net zoals Hij dat deed bij het Joodse volk - bepaalde ongemakkelijke situaties in ons leven toestaat met het doel dat wij Hem zullen zoeken met alles wat in ons is. Want wanneer we Hem zoeken met alles wat in ons is, dan zullen we Hem vinden. En dan maakt het niets uit of we hoog op de bergtop staan of ons bevinden in een diepe en donkere vallei, wanneer wij Hem zoeken met alles wat in ons is, zullen we Hem vinden.