De zin(loosheid) van het levenVoorbeeld

De zinloosheid van wijsheid

“Ik legde mij met heel mijn hart erop toe wijsheid te kennen, en onverstand en dwaasheid te leren kennen. Ik merkte dat ook dit slechts najagen van wind is” (Prediker 1:17, HSV).

Voor een boek van een wijs man, dat helemaal over wijsheid gaat, is het verrassend om te lezen dat wijsheid zinloos is. Toch is dat de conclusie van Salomo in het vers van vandaag.

Hij zegt niet dat er iets mis is met wijsheid op zich, maar als we proberen betekenis te vinden in wijsheid alleen, zullen we altijd ontevreden zijn.

Iemand kan zijn hele leven de uitgestrektheid van de oceanen bestuderen en toch nooit de diepte kunnen meten van alles wat er over de oceanen te weten valt. We kunnen aan de kust zitten en nadenken over de weidsheid ervan, maar onze dorst naar kennis wordt nooit gelest, net zoals onbehandeld zeewater onze fysieke dorst niet kan lessen.

God gaf Salomo als jongeman een onbeperkte keuze in wat hij maar wilde. Hij koos wijselijk voor verstand, omdat hij wist dat hij dat nodig zou hebben als koning van het oude Israël. Toch wist Salomo dat wijsheid beperkingen heeft. Wij kunnen er een heel eind mee komen, maar het kan uiteindelijk onze ziel niet verzadigen.

Het is niet genoeg om zo wijs te zijn dat we de zin van het leven kennen, als we die kennis niet in praktijk brengen. Het is allemaal prima om wijsheid te kennen en er zelfs over te praten, maar als we er niet naar handelen, zullen we ontevreden blijven.

'Heer, onze God, geef ons toch de wijsheid die we nodig hebben om U met ons leven te eren. En laat ons wijsheid toch niet verafgoden. In Jezus' Naam, Amen'.