Het gezicht van genade

Gelukkig zijn de mensen met een liefdevol en helpend hart, want zij zullen zelf liefde ontmoeten en hulp ontvangen. Mattheüs 5:7, HTB

We beginnen

Een 70-jarige vrouw genaamd Marinella Beretta werd dood gevonden in Prestino, dichtbij het Comomeer in noord-Italië. Ze zat in een gemummificeerde staat aan haar tafel toen de politie haar lichaam ontdekte, twee jaar na haar dood. Marinella's buren hadden haar al minstens 2,5 jaar niet gezien. Ze was "eenzaamheid belichaamd" zei Massimo Gramellini, een journalist die er een artikel over schreef. "Mensen sterven alleen. En we leven alleen, wat misschien nog wel erger is."

De laatste woorden van zijn artikel zijn overtuigend: "Het mysterie van Marinella's onzichtbare leven achter de voordeur van haar huis, leert ons een wrede les. Het echte verdriet is niet dat anderen haar dood niet opmerkten. Het is dat ze zich niet realiseerden dat Marinella Beretta leefde.”

Overdenking

Nadat we Gods genade ontvangen, moeten we de behoeften van anderen herkennen. Het is makkelijk om de behoeften van onze familieleden onder hetzelfde dak te negeren, om nog maar niet te spreken over onzichtbare buren en vrienden. Maar we worden opgeroepen om ze op te merken.

Opmerkingen

Jezus roept ons op om anderen op te merken, om met compassie hun behoeften te erkennen. "Hij was diep geroerd toen Hij zag hoe de mensen afgemat waren en zich geen raad wisten. Zij leken op een kudde schapen zonder herder." (Mattheüs 9:36, HTB) Dat is de hartslag van deze zaligspreking; wat Calvijn omschreef als het lijden met onze naasten, of wat we vandaag de dag empathie noemen.

Gods genade tonen zal niet leiden tot slechts een klein stroompje genade, maar tot een enorme vloed. "Petrus vroeg: ‘Here, als een van mijn broeders mij telkens kwaad doet, hoe vaak moet ik hem dan vergeven? Zeven keer?’ ‘Nee,’ antwoordde Jezus, ‘Zeventig keer zeven keer!’" (Mattheüs 18:21-22, HTB).

Vergeving is niet een voorbeeld van gewone vrijgevigheid; het is, met het einde der tijden in het achterhoofd, een daad van geloof en hoop. Met andere woorden: door vergeving aan anderen te schenken, tonen we onze overtuiging dat Christus zal terugkomen en genadig alle dingen goed zal maken. Onze verlossing zorgt ervoor dat we de verschrikkelijkste vormen van het kwaad kunnen ontmoeten met hoop. "Maar hoe de zonde ook toenam, Gods genade nam nog veel meer toe." (Romeinen 5:20, HTB)

Toepassing

Omdat alleen God onze wonden volledig kan genezen en de doden kan opwekken, hebben we zijn genadige hart nodig als we anderen willen vergeven. "‘Vader,’ zei Jezus, ‘vergeef het deze mensen. Zij weten niet wat ze doen.’" (Lucas 23:34, HTB). Zouden wij dan minder moeten zeggen?

Laten we bidden dat de Heer onze harde, onvergevende harten verandert. Elke keer dat we genade, vergeving, en medeleven in de naam van Christus uitreiken, een liefde die de ander van zijn schuld verlost, strekken we ons uit naar zijn komende heerschappij, een zegen van het Koninkrijk die we hier op aarde zoals in de hemel ervaren.