Echte VredeVoorbeeld

De afgelopen dagen hebben we gezien hoe belangrijk het is om te streven naar vrede met de mensen om je heen. We hebben kunnen lezen dat we mogen groeien in zelfbeheersing. Verder zagen we dat het zo belangrijk is om te sterven aan je eigen wil, zodat er meer ruimte is voor Gods wil in ons leven. Allemaal dingen die zo belangrijk zijn om te weten en uit te leven.

Vandaag wil ik stilstaan bij een situatie die pijn kan doen, maar helaas wel eens kan voorkomen. Want hoe belangrijk het is om voorbij je eigen gelijk te willen gaan voor de vrede, soms is zelfs dat niet genoeg. Je kan wel eens in een situatie komen waar het niet mogelijk is om als vredestichter te slagen, gewoon omdat de andere partij geen vrede wil.

De Bijbel heeft ook daar een antwoord op. We kunnen dat vinden in Romeinen 12 vers 18. Daar schrijft Paulus dat we, voor zover het van ons afhangt, moeten leven in vrede met alle mensen. Die bijzin ‘voor zover het van u afhangt’ is zo belangrijk. Want die zin ontslaat ons van de opdracht om in vrede met allen te leven, als de ander niet wil.

Ik heb het helaas vaker dan eens meegemaakt. Dat je belt, appt en uitreikt naar de ander en dat de ander gewoon het contact verbreekt en boos is. Hoe heftig het dan ook is, op zo’n moment kan je geen vrede sluiten, ook al zou je dat willen. Mocht jij ooit op zo’n plek komen, dan wil ik je aanmoedigen om het stof van je schoenen te schudden en door te gaan met leven. EN in dat proces WEL te waken over de gedachten die je denkt EN de woorden die je zegt. Want ook al ontslaat de Bijbel ons om in vrede met allen te leven, dat betekent niet dat we niet langer een wacht voor ons mond moeten plaatsen. Dus let op je gedachten en waak over je woorden. Kies ervoor om te blijven zegenen en als dat niet lukt, om te zwijgen. Het is niet onze plek om ons gelijk te halen, laten we dat aan God overlaten terwijl wij de ander vergeven en zegenen.