Liefdevolle hulpVoorbeeld

Vandaag wil ik onze vijf-daagse reis afsluiten met een scherpe vraag: Hoe kan Gods liefde in jou blijven als jij genoeg hebt en ondertussen je ogen en hart sluit voor de nood van een ander? Hopelijk neem je het mij niet kwalijk dat ik met deze vraag afsluit. Ik vind de vraag best wel confronterend. Want het dwingt mijzelf om na te denken over de vraag of ik de nood van de ander wel wil zien. Want als ik heel eerlijk ben is er overal nood en is de nood soms ook overweldigend en sluit ik liever mijn ogen ervoor dan dat mijn hart erdoor laat breken.

Maar wat nou als God ons zijn liefde wil geven, zodat ons hart kan breken. Het Griekse woord dat wij kennen als ‘ontferming’ is ‘splachnizomai’. Dit woord wordt keer op keer gebruikt wanneer er staat dat Jezus met ontferming werd bewogen. Het is een beeld van je ingewanden die omkeren in je lijf. Iets dat je dus intens voelt, dat zelfs pijn doet. Het is dan ook niet gek dat Jezus weende om Jeruzalem toen Hij met ontferming over de stad werd bewogen.

Wat doe je wanneer je pijn hebt? Dan zorg je dat de pijn minder wordt. Dus wat doe je wanneer je geraakt wordt tot in je binnenste over de nood van de ander? Dan zorg je dat de ander wordt geholpen.

Als je nu denkt dat ik dit allemaal zelf heb bedacht, dan heb ik slecht nieuws voor je: Johannes is degene die deze scherpe vraag stelt. Hij doet dat in 1 Johannes 3:17. Aan het eind van dit leesplan wil ik daarom die vraag ook aan jou stellen, niet als oordeel, maar juist als uitnodiging.

Ik wil je uitnodiging om jezelf deze vraag te stellen én om God te vragen om je hart te breken voor één ding dat zijn hart breekt. Open vervolgens je ogen voor de wereld waarin jij leeft, dat kan dan zijn voor de wereld in het groot, maar ook gewoon jouw wijk, jouw straat of misschien zelfs in jouw gezin. Laat God jouw hart breken voor één ding en vraag Hem dan hoe jij daar een verschil in kan brengen. Want zo kunnen wij een liefdevolle hulp zijn tot eer van zijn naam.