De profeet ElisaVoorbeeld

God vertrouwen

“[De leerling-profeten] ...zeiden: Man Gods, de dood is in de pot! Zij konden het niet eten. Maar hij zei: Breng dan meel. En hij wierp het in de pot en zei: Schep het voor de mensen op om te eten...” (2 Koningen 4:40-41, HSV).

Omdat er een hongersnood heerste in het land Israël, zochten mensen overal naar voedsel. De profeten in Gilgal vormden geen uitzondering, dus één van hen ging het veld in om naar eetbare planten te zoeken en daar een stoofpot van te koken. Maar toen ze daarvan proefden, werd meteen duidelijk dat het voedsel oneetbaar was. Wat een teleurstelling!

Ze wendden zich tot Elisa om hulp, omdat hij “een man Gods” was. Maar zijn oplossing vroeg op absoluut vertrouwen. Ze moesten meel brengen en dat in de pan met oneetbaar voedsel gooien. Stel je voor dat er hongersnood heerst en je je laatste voedsel moet opofferen!

Dit verhaal doet me denken aan de situatie in 1 Koningen 17, waar Elia een weduwe opdroeg om een broodkoek voor hem te bakken met haar allerlaatste meel en olie — dat ze dringend nodig had voor zichzelf en haar zoon. Maar deze weduwe vertrouwde Elia’s belofte: “...Het meel in de pot zal niet opraken en in de kruik zal het aan olie niet ontbreken tot op de dag dat de HEERE regen op de aardbodem geven zal” (1 Koningen 17:14).

De profeten vertrouwden Elisa hun meel toe. En hun vertrouwen werd niet beschaamd. De Heere voorzag inderdaad.

Als je op God vertrouwt, moet je soms onlogische of risicovolle stappen zetten. Ken je daar een voorbeeld van, uit je eigen leven of dat van iemand anders?