Blijvende hoopVoorbeeld

Zalig geworden in hoop

Lees: Romeinen 8:18–25
SOAP: Romeinen 8:24–25

"Want in de hoop zijn wij zalig geworden. Hoop nu die gezien wordt, is geen hoop. Immers, wat iemand ziet, waarom zou hij dat nog hopen? Maar als wij hopen wat wij nog niet zien, dan verwachten wij het met volharding."

Overdenking

Je hoop vestigen op God is niet iets passiefs. Nee, het is een bewuste keus, een dagelijks voornemen om vast te houden aan Wie Hij is en wat Hij heeft beloofd. Telkens als wij ons vasthouden aan zijn beloften, telkens als wij denken aan de verlossing die God ons heeft beloofd, groeit onze hoop.

Het lijden dat wij in deze wereld meemaken is een gevolg van de zonde. Het lijden dat wij persoonlijk meemaken hoeft niet per se een gevolg te zijn van een zonde, maar de zonde is wel de oorzaak van de gebrokenheid, de pijn, het gebonden zijn en het verval. Ook de schepping als geheel lijdt onder de last van de zonde en is zelf onderhevig aan verval. Onze wereld schreeuwt en kreunt, en ziet uit naar bevrijding en verlossing.

Ook wij zien uit naar de verlossing. En als wij Christus toebehoren, bezitten wij de hoop op wat nog komen moet. Hij heeft een glorieuze verlossing beloofd, die zowel lichamelijk als geestelijk zal zijn, maar dat is nog toekomst. Wij leven in een spanningsveld tussen weten wat er is beloofd en wachten tot het gebeurt. We leven in het “nu nog niet”.

Maar in dat “nu nog niet” houden we ons vast aan de hoop – hoop op volledige verlossing door het werk van Jezus Christus. Te midden van de beperktheid houden we ons vast aan die hoop. Te midden van de vergankelijkheid houden we ons vast aan die hoop. Als ons lichaam het opgeeft, als ons verstand zwakker wordt, als onze geliefden sterven, als het gezag van de overheid afbrokkelt, houden wij ons vast aan die hoop. Als onze hoop is gegrond in het werk van Christus, in zijn offer en in zijn opstanding, dan is onze verlossing zeker.

Die hoop maakt dat we verder kunnen. Zonder die vaste hoop dat we eenmaal de heerlijkheid van Christus en onze volledige verlossing zullen zien en meemaken, zou er geen reden zijn om Hem te vertrouwen. Die actieve en bewuste keus om ons elke dag opnieuw vast te houden aan zijn beloften maakt onze hoop alleen maar groter.

Ons leven zal er misschien niet makkelijker op worden, maar we kunnen leren te volharden. Volharden vraagt oefening en discipline. We kunnen volharding alleen leren door te volharden. Door er vast op te vertrouwen dat Hij die ons gered heeft, ons ook zal verlossen van al het lijden, versterken wij onze volharding, en ondertussen zien we verlangend uit naar zijn wederkomst.