Dag 3: Verdriet is heilige grond.

Elke ouder zal je vertellen dat het hartverscheurend is om naar het gehuil van je kind te luisteren. Ouders zijn vastbesloten om voor hun kinderen te zorgen. Hun pijn wekt medelijden op, zelfs al is hun "pijn" slechts een koppige weigering om hun ogen te sluiten en te gaan slapen.

Op dezelfde manier galmt onze pijn in het hart van God. Hij geeft er altijd om en Hij is altijd dichtbij. Hij is niet een of andere afstandelijke leermeester in de lucht die zich er alleen maar om bekommert hoeveel we gedaan krijgen en of dat we vandaag gezondigd hebben.

Hij geeft om ons. Hij begrijpt waar we doorheen gaan. Hij deelt onze emoties.

De Bijbel spreekt meermaals over hoe God "onze kreten hoort" of "onze ellende ziet". Elke keer dat we een kleine dood ondergaan, raakt dat het hart van God. We zijn oneindig waardevol voor Hem, dus deelt Hij in onze pijn. Zelfs als het in de ogen van andere mensen een relatief klein verlies is – misschien heeft iemand anders jouw promotie gekregen, is er ingebroken in je auto, heb je een afwijzingsbrief ontvangen van een uitgever, of is een huisdier overleden – zijn deze doodservaringen belangrijk voor God.

Voordat Jezus Lazarus opwekte uit de dood, ontmoette Hij eerst de zussen van de dode man, Martha en Maria. Zij waren uiteraard ontroostbaar. Zelfs boos. Je kan het horen in hun stemmen in Johannes 11. Toen Jezus op een gegeven moment het verdriet van Maria en de anderen zag, werd Hij overmand door medelijden en begon Hij te huilen.

Realiseer jij je hoeveel dit zegt over Gods hart? Jezus wist dat Hij Lazarus uit de dood zou opwekken — en toch weende Hij. Hun pijn was belangrijk voor Hem. Hij negeerde hun verlies niet; Hij valideerde het. Hij zat bij hen in hun lijden en Hij deelde hun tranen.

Waarom zouden onze tranen ertoe doen voor God?

Simpel: wij zijn belangrijk voor God. En niet alleen onze productiviteit, of onze heiligheid, of onze vrijgevigheid. In zijn ogen is jouw pijn kostbaar. Jouw verdriet is heilig. Jouw verlies is heilig.

Dus als de dood toeslaat, wees dan niet gehaast om je verdriet te onderdrukken. Verlies jezelf niet in stilte. Verdoezel je verlies niet in naam van geloof of kracht. Laat jezelf “alle gevoelens voelen” zo lang als je nodig hebt, want je doodservaringen zijn kostbaar in de ogen van de Heer.