Overweldigd door mijn zegeningen (deel 5)Voorbeeld

Wanneer moedigde jij jouw kind voor het laatst aan? Denk er eens over na.

Ik geef toe, ik was hier niet zo goed in. Positieve benadering en aanmoediging zijn dingen waaraan ik moest werken.

Ik kon mijn kinderen heel goed vertellen dat ze hun kamer moesten opruimen, hun veters moesten strikken en hun voeten van de bank moesten halen. Ik zei vaak: "Praat wat zachter!" "Zing dat liedje alsjeblieft niet nog een keer!" "Trek je schoenen aan!" "Schiet op, we zijn al laat!" "Stop met bekvechten!" We zijn goed in bevelen, eisen en berispen, maar hoe vaak moedigen we onze kinderen echt aan, geven wij hen een compliment?

Vraag jezelf af: wat moet mijn kind van mij horen? Welke angsten of leugens gelooft hij over zichzelf, zelfs op jonge leeftijd? Met welk obstakel wordt mijn tiener geconfronteerd? Welke woorden van moed en vertrouwen kan ik spreken die haar kunnen helpen de leugens van deze moeilijke jaren onder ogen te zien?

We zijn zo gewend geraakt aan de dagelijkse sleur van het moeder-zijn dat we misschien zijn vergeten hoe we de tijd moeten nemen om onze kinderen aan te moedigen. We moeten niet vergeten dat de manier waarop we tegen hen praten, de manier zal worden waarop ze tegen zichzelf praten. Dat is een ontnuchterende gedachte.

Laten we een plan maken. Dit idee is voor sommigen van ons zo vreemd en vergeten dat we misschien enkele uitspraken moeten opschrijven.

“Ik ben zo trots op de manier waarop je dat conflict met je zus hebt aangepakt.”

“Wauw! Ik vind het geweldig als je het gras zo netjes maait!”

“Ik heb gezien dat jij jouw klusjes deed zonder dat het gevraagd werd. Je wordt echt volwassen!”

“Jouw persoonlijke kracht komt tot uiting als je te maken hebt met lastige vriendschapskwesties. Ik ben er trots op jouw moeder te zijn."

“Het was zo lief van je om je snoep met je broer te delen. Jij hebt zo'n gevend hart."

“Geweldige houding!”

“Bedankt voor jouw respect.”

“Coole outfit!”

Prijs hun karakterontwikkeling, niet hun perfectie. Jouw bemoedigende woorden zullen hen verder brengen dan je je realiseert, en je zult nieuwe volwassenheid zien ontwikkelen. Ik beloof het je!

Vader, ik geef toe dat in het opvoeden van mijn kinderen, mijn woorden meer gaan over wat ze wel of niet moeten doen, in plaats van aanmoediging. Ik vraag om nieuwe gedachten, nieuwe creatieve ideeën om mijn kinderen te voeden met levengevende, bevestigende woorden. Herinner mij eraan wanneer ik terugval in oude patronen van bevelen en instructies. Ik vecht tegen het mama-schuldgevoel dat me wil verteren omdat ik deze zwakte in mijn hart herken. Ik besluit in plaats daarvan woorden te kiezen die mijn kinderen zullen opbouwen en sterken. Ik weet dat U mij die woorden zult geven terwijl ik naar uw hart luister. Bedankt voor uw liefde.