De hemelse schoonheid van de regenboogVoorbeeld

De kerk is de ware regenboognatie

De prachtige verschijning van de regenboog komt voort uit het feit dat ze ons eenheid in verscheidenheid laten zien. Eén kleur (wit) in een regenboog blijkt uit vele kleuren te bestaan (rood, blauw, geel, groen en de rest), en vele kleuren komen samen in één kleur. Die samensmelting van kleuren is een van de manieren waarop in Openbaring naar de leer over de kerk gekeken wordt. Gods volgelingen worden afgeschilderd als strijders, getuigen, aanbidders en bruiloftsgasten die allen in het wit gekleed gaan, maar tegelijkertijd worden ze afgebeeld als een veelkleurige, multi-etnische menigte, een stad versierd met allerlei kleuren edelstenen, van jaspis tot saffier, van smaragd tot amethist. Vanuit één gezichtspunt is Gods volk éénkleurig, vanuit een ander gezichtspunt vertegenwoordigt het alle kleuren van het spectrum. De kerk is de ware regenboognatie, de plek waar mensen tegelijkertijd met velen en één zijn.

Als we even in Openbaring blijven, staan regenbogen ook voor ontoegankelijk licht. Als het gaat om Gods verschijning in de Schrift, wordt vaak het beeld van de zon of de wolken gebruikt. De zon spreekt van Gods verblindende luister, het schitterende licht van zijn zuiverheid, uitmuntendheid en volmaaktheid. Wolken spreken van de verborgenheid, de ongeziene majesteit van de onsterfelijke, onzichtbare, alwijze God die niemand ooit gezien heeft of zien kan. Maar wanneer licht en ontoegankelijkheid bij elkaar komen – wanneer de middagzon helder door het dikke wolkendek schijnt – ontstaat er een explosie van regenbogen. Dat is de reden waarom er, als Johannes voor het eerst de Heilige ziet zitten op zijn troon in de hemel, ‘rond de troon (...) een regenboog [was] die eruitzag als smaragd’ (zie Openbaringen 4:3). Zo ziet ontoegankelijk licht er uit.

Om over na te denken
Kun jij jouw kerk ook als een ware regenboognatie typeren? Waarom wel/niet?