Gedichten over rustVoorbeeld

God zegende de zevende dag
en heiligde die, want op die dag rustte Hij
van heel zijn scheppingswerk. (naar Genesis 2:3)

Wat hier wordt beschreven,
is het grootste wonder, ooit.
Je leest het, stil, verwonderd.
Bevatten, kun je 't nooit!
God schiep de hemel en de aarde.
De bergen, meren, zeeën.
Van vogels, vlinders, vissen,
tot giraffes, vossen en reeën.
Eerst stilte, nu geroezemoes.
Eerst duister en nu licht.
Waar eerst een kille leegte was,
nu een prachtig vergezicht!
Hier lees je in een notendop
wat God in eigen kracht,
in slechts zeven dagen
met glans daar heeft volbracht!
En na die laatste dag,
was Hij het zich bewust:
Eén ding was nog nodig.
En... zocht Hij de rust.
Een God, die ging rusten...
Precies zoals wij!
Nooit eerder voelde ik Hem
zó dichtbij.
Ik mag mijn rust nemen,
net als Hij...