De Tien Geboden. Gods handleiding voor het leven

Tijd voor vakantie!

De reis van Simon Peter, Deel 2: 'Leren vertrouwen'

De reis van Simon Peter, deel 1: 'Genade in mislukking'

Wat wordt bedoeld met het Koninkrijk van God?

Wat is mijn roeping?

Geloof; Wat houdt dat in?

Gedichten over Maria van Magdala

Wat betekent ‘geloof, hoop en liefde’?

Open Doors | Strijdvaardig als Elia door Anne van der Bijl | Deel 1

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="GEN.16">
 <div class="label">16</div><div class="s1">Abram en Hagar krijgen een zoon</div><div class="p"> 1Maar Abram en Sarai kregen geen kinderen. Daarom gaf Sarai haar dienares, het Egyptische meisje Hagar, als tweede vrouw aan Abram. 2&#8216;De Here heeft mij geen kinderen gegeven,&#8217; zei Sarai, &#8216;neem daarom mijn dienares tot vrouw. Haar kinderen zullen dan de mijne zijn.&#8217; 3Abram stemde in met Sarai&#700;s voorstel. Dit gebeurde tien jaar nadat Abram in Kana&#228;n kwam. 4Hij had gemeenschap met Hagar en zij raakte in verwachting. Toen ze dat merkte, nam zij echter een hooghartige houding aan tegenover haar meesteres Sarai. 5Sarai beklaagde zich daarover bij Abram. &#8216;Het is allemaal jouw schuld,&#8217; zei ze boos. &#8216;Ik heb je mijn dienares gegeven en nu zij in verwachting is, kijkt ze op mij neer. Moge de Here recht spreken over wat mij is aangedaan.&#8217; 6&#8216;Je mag haar van mij onder handen nemen als je dat nodig vindt,&#8217; antwoordde Abram. Toen nam Sarai Hagar onder handen en sloeg haar, zodat ze vluchtte.</div><div class="p"> 7De Engel van de Here vond Hagar bij een bron in de woestijn langs de weg naar Sur. 8De Engel zei: &#8216;Hagar, dienares van Sarai, waar komt u vandaan en waar gaat u heen?&#8217; Hagar antwoordde: &#8216;Ik ben op de vlucht voor mijn meesteres.&#8217; 9De Engel zei: &#8216;Ga terug naar uw meesteres en gehoorzaam haar, 10want uw nakomelingen zullen een groot volk worden. 11U bent in verwachting en u zult een zoon krijgen. Noem hem Isma&#235;l (God luistert), want de Here heeft uw klachten gehoord. 12Uw zoon zal een wildebras worden, een vrijbuiter! Hij zal zich veel vijanden maken en zijn hele familie trotseren.&#8217;</div><div class="p"> 13Hierna noemde Hagar de naam van de Here&#8212;want Hij was het die met haar had gesproken&#8212;&#8216;de God, die ziet en door mij werd gezien.&#8217; Ze was verbaasd dat zij God had gezien en toch nog in leven was. 14Later werd de bron in de woestijn &#8216;De bron van de Levende die mij ziet&#8217; genoemd. Hij ligt tussen Kades en Bered. 15-16 Zo kreeg Abram een zoon van Hagar en hij noemde hem Isma&#235;l. Abram was toen zesentachtig jaar oud.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch17" data-usfm="GEN.17">
 <div class="label">17</div><div class="s1">God stelt de besnijdenis in</div><div class="p"> 1Toen Abram negenennegentig jaar oud was, kwam de Here bij hem en zei: &#8216;Ik ben God, de Almachtige, gehoorzaam Mij en leef als een oprecht man. 2Ik sluit een verbond met u en zal u talloze nakomelingen geven.&#8217; 3Abram wierp zich op de grond en 4God vervolgde: &#8216;U zult niet de vader van &#233;&#233;n, maar van vele volken worden. Ik zal ook uw naam veranderen. 5U zult niet langer Abram heten, maar voortaan is uw naam Abraham (Vader van velen), want dat zult u zijn. Zo heb Ik het bepaald. 6Ik zal u heel veel nakomelingen geven onder vele volken! Er zullen koningen onder uw nageslacht zijn.</div><div class="p"> 7-8 Dit verbond zal overgaan op elke nieuwe generatie, voor altijd. Ook voor uw kinderen en hun kinderen zal Ik een God zijn. Het land Kana&#228;n zal voor altijd van u en uw nakomelingen zijn. En Ik zal uw God zijn. 9-10 Uw gedeelte van het verbond bestaat uit het naleven van de regels. Dit is uw verplichting aan Mij: iedere mannelijke nakomeling moet worden besneden, 11de voorhuid moet worden verwijderd. Dat zal voor Mij het teken zijn dat u en uw nakomelingen dit verbond accepteren en eerbiedigen. 12Ieder jongetje moet acht dagen na zijn geboorte worden besneden. Dat geldt zowel voor een buitenlandse slaaf als voor iemand die in uw huis is geboren. 13Dit is een blijvend teken van ons verbond en moet door uw hele nageslacht worden nageleefd. Iedere man moet worden besneden. Zo zal uw lichaam het teken zijn dat u deel uitmaakt van mijn eeuwig verbond. 14Iemand die weigert zich te laten besnijden, moet worden verstoten. Die heeft mijn verbond gebroken.&#8217;</div><div class="p"> 15&#8216;Wat uw vrouw Sarai betreft,&#8217; ging God verder, &#8216;zij zal niet langer Sarai heten, maar Sara (Prinses). 16Ik zal haar zegenen en u een zoon bij haar geven! Ja, Ik zal haar zegenen en haar moeder maken van grote volken! Zij zal koningen voortbrengen.&#8217;</div><div class="p"> 17Abraham liet zich weer voor de Here op de grond vallen en dacht lachend bij zichzelf: &#8216;Hoe kan een man van honderd jaar vader worden en een vrouw van negentig jaar nog een kind krijgen?&#8217; 18En hij zei tegen de Here: &#8216;Och Here, het zou al mooi zijn als uw belofte voor Isma&#235;l zou gelden.&#8217; 19Maar God zei: &#8216;Nee, uw vrouw Sara zal een zoon krijgen die Isaak (Gelach) zal heten en Ik zal mijn verbond ook met hem en zijn nakomelingen sluiten, voor altijd. 20U hebt Mij gevraagd of Ik Isma&#235;l ook wil zegenen, dat zal Ik zeker doen. Zijn nageslacht zal groot zijn en onder zijn nakomelingen zullen twaalf vorsten zijn. 21Maar mijn verbond sluit Ik met Isaak, die Sara volgend jaar om deze tijd ter wereld zal brengen.&#8217; 22Zo eindigde het gesprek en God verliet Abraham.</div><div class="p"> 23Diezelfde dag nog besneed Abraham Isma&#235;l en alle andere mannelijke huisgenoten&#8212;daar geboren of ergens gekocht&#8212;zoals God hem had opgedragen. 24Abraham was toen negenennegentig jaar, 25Isma&#235;l was dertien. 26Beiden werden op dezelfde dag besneden, 27samen met de andere mannelijke huisgenoten.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="GEN.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Abraham pleit voor Sodom</div><div class="p"> 1De Here verscheen opnieuw aan Abraham, die op dat moment bij het eikenbos van Mamre woonde. Op het heetst van de dag zat Abraham in de opening van zijn tent 2en zag plotseling drie mannen aankomen. Hij kwam snel overeind en begroette hen. 3&#8216;Mijn Heer,&#8217; zei hij, &#8216;onderbreek uw reis hier even. Kijk eens, u kunt daar in de schaduw van die boom even uitrusten. 4Ik zal dan water halen om uw voeten op te frissen en u wat eten geven, zodat u er weer tegen kunt. 5Kom, ga even zitten.&#8217; &#8216;Fijn,&#8217; zeiden de reizigers dankbaar, &#8216;we maken graag gebruik van uw gastvrijheid.&#8217; 6Abraham haastte zich terug naar de tent en zei tegen Sara: &#8216;Snel, bak een paar koeken voor onze gasten en gebruik je beste meel.&#8217; 7Daarna liep hij vlug naar buiten, naar de kudde en zocht een vet kalf uit. Hij gaf een knecht opdracht het dier te slachten en klaar te maken.</div><div class="p"> 8Korte tijd later zaten de drie mannen aan een maaltijd van kaas, melk en geroosterd kalfsvlees. Abraham stond naast hen onder de boom terwijl zij aten. 9&#8216;Waar is uw vrouw Sara?&#8217; vroegen de mannen hem. &#8216;In de tent,&#8217; antwoordde Abraham. 10Toen zei de reiziger: &#8216;Over een jaar zal Ik u weer bezoeken en dan zal Sara een zoon hebben.&#8217; Sara zat bij de tentingang achter de mannen mee te luisteren.</div><div class="p"> 11Abraham en Sara waren allebei erg oud en Sara was te oud om nog kinderen te kunnen krijgen. 12Daarom lachte ze in zichzelf om die woorden. &#8216;Een vrouw van mijn leeftijd die nog een kind krijgt? En dat met een man die zo oud is als Abraham?&#8217; dacht ze. 13Maar de Here zei tegen Abraham: &#8216;Waarom lacht Sara en gelooft zij niet dat een vrouw van haar leeftijd nog een kind kan krijgen? 14Voor Mij is niets onmogelijk. Over een jaar zal Ik terugkomen en dan zal Sara een zoon hebben.&#8217; 15Maar Sara ontkende het. &#8216;Ik heb helemaal niet gelachen,&#8217; zei zij, want ze was bang. Maar de Here zei: &#8216;U hebt w&#233;l gelachen.&#8217;</div><div class="p"> 16Daarna stonden de mannen op en liepen verder in de richting van Sodom. Abraham liep met hen mee om hen uitgeleide te doen. 17&#8216;Moet Ik mijn plannen eigenlijk wel voor Abraham verbergen?&#8217; dacht de Here. 18&#8216;Want uit Abraham zal een groot volk voortkomen en hij zal voor alle volken een zegen zijn. 19Ik heb hem uitgekozen. Zijn kinderen en verdere nakomelingen zullen mijn naam in ere houden, zodat Ik hun alles kan geven wat Ik heb beloofd.&#8217; 20Daarom zei de Here tegen Abraham: &#8216;Ik heb gehoord dat de inwoners van Sodom en Gomorra erg slecht zijn 21en zwaar zondigen. Ik ga er nu heen om te zien of dat inderdaad zo is of niet. Ik zal het te weten komen.&#8217;</div><div class="p"> 22Terwijl die mannen doorliepen naar Sodom, bleef Abraham nog voor de Here staan. 23Abraham kwam nog dichter bij en vroeg: &#8216;Gaat U de goeden tegelijk met de slechten doden? 24Stel nu dat er vijftig rechtvaardige mensen onder de inwoners zijn. Moet U dan de rest niet sparen ter wille van die vijftig? 25Dat kunt U toch niet doen? U kunt ze toch niet over &#233;&#233;n kam scheren? De Rechter van de wereld is toch een rechtvaardige rechter?&#8217; 26De Here antwoordde: &#8216;Als Ik vijftig rechtvaardige mensen vind, zal Ik ter wille van hen de hele stad sparen.&#8217;</div><div class="p"> 27Abraham nam opnieuw het woord. &#8216;Ik heb nu mijn mond opengedaan, dus ik zal ook doorpraten, ook al ben ik maar een stoffelijk mens die tegen de Here spreekt. 28Stel dat het er maar vijfenveertig zijn? Zult U de stad vernietigen, omdat het er maar vijfenveertig zijn? Zult U de stad vernietigen, omdat het er vijf minder zijn?&#8217; &#8216;Ik zal de stad niet vernietigen als het er vijfenveertig zijn,&#8217; zei de Here.</div><div class="p"> 29Abraham vervolgde: &#8216;En als het er maar veertig zijn?&#8217; God antwoordde: &#8216;Ik zal de stad niet vernietigen als Ik er veertig vind.&#8217;</div><div class="p"> 30&#8216;Word alstublieft niet boos,&#8217; pleitte Abraham, &#8216;als ik zeg: wat als het er maar dertig zijn?&#8217; En God antwoordde: &#8216;Ik zal niets vernietigen als het er dertig zijn.&#8217;</div><div class="p"> 31Toen zei Abraham: &#8216;Nu ik heb gewaagd tegen de Here te spreken, kan ik ook verder spreken. Stel dat er maar twintig rechtvaardigen zijn?&#8217; En God zei: &#8216;Ter wille van die twintig zal Ik de stad laten voortbestaan.&#8217;</div><div class="p"> 32&#8216;Dit is echt de laatste keer dat ik U iets vraag, Here,&#8217; kwam Abraham nog een keer, &#8216;maar wat doet U als het er tien zijn?&#8217; En weer zei de Here: &#8216;Ik zal de stad niet verwoesten als Ik tien rechtvaardigen vind.&#8217; 33Na dit gesprek ging de Here bij Abraham weg. En Abraham ging terug naar zijn tent.</div>
 </div>
 </div>
</div>

BibleProject | De BijbelboekenVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen