Hoe je adopteert zonder je gezin te verwoestenVoorbeeld

Tip #5 - Verwacht eenzaamheid

Na elke bijeenkomst staat er altijd wel een vrouw te wachten om met mij te praten. De details zijn anders, maar het gevoel is altijd hetzelfde. Ze is een adoptiemoeder of pleegouder die zich zo alleen voelt in haar ervaringen dat ze gewacht heeft op deze spreker die zes geadopteerde kinderen heeft. Deze vrouw gelooft dat ze eindelijk iemand heeft gevonden die het zal begrijpen!

Weet dit, als je het nog niet wist, dat je vrienden het niet zullen begrijpen. Je verdere familie zal het waarschijnlijk ook niet begrijpen. Het zal jaren duren voordat de school het zal begrijpen — als ze het OOIT al zullen begrijpen. Vergeet (en het spijt me zo vreselijk) de goedbedoelende mensen in je kerk. Verwacht niet dat ze het begrijpen. Dat kunnen ze niet. Jij zou het ook niet begrepen hebben als je erbuiten stond. Je kunt het uitleggen tot je een ons weegt. Je kunt ze bewijzen laten zien. Je kunt het tienduizend keer herhalen. Je Bijbelgroep zal bezorgd kijken en beloven voor je te bidden — maar ze zullen die verschrikte blik laten zien die je zult herkennen als: "Ik luister, maar ik heb geen idee wat je eigenlijk zegt en ik weet niet wat ik ermee aan moet…” En de eenzaamheid zal, als die er nog niet is, je omhullen.

Ik begrijp het.

Ons gezin is zelfs zo bizar dat het op één hand te tellen is hoe vaak we de afgelopen vijf jaar bij iemand thuis zijn uitgenodigd. Wanneer we met z'n allen komen, overweldigen we onze omgeving. De meeste mensen weten gewoon niet wat ze met ons aan moeten. Ik weet niet zeker wat hiervoor verantwoordelijk is: het aantal, de variëteit of het geluidsniveau. We zijn gewoon niet zoals andere gezinnen.

Ik snap het.

Eerlijk gezegd was er een periode dat we eenzaamheid ervoeren, zelfs van binnenuit. We waren volledig gefocust op onze dochter met een beperking. Het zoog het leven uit iedereen. Maar je mag niet klagen. Ze zorgt niet opzettelijk voor al die schade. Het enige dat we herkenden was de pijn die we hadden. De meisjes hadden pijn. En we waren niet goed in adoptie.

De eenzaamheid kan ieder van ons naar adem laten snakken. Het is echt waar. Maar laat je niet verpletteren.

• Houd de communicatie binnen je gezin open.
• Toon gastvrijheid – neem contact op me mensen wanneer anderen dat niet bij jou doen.
• Onthoud dat je misschien de enige bent die weet en begrijpt wat je doet – maar je bent NIET alleen. Jouw God ziet en hoort je en Hij blijft bij jou.