Ben jij wel eens met stomheid geslagen?

Ik ging naar de bouwmarkt om klusmateriaal terug te brengen. Er stond een lange rij. Eindelijk was ik aan de beurt. “Nee, hoor, dit nemen wij niet terug…” De kassière keek strak langs mij heen en duwde me nog net niet vanachter de balie weg. Ik was met stomheid geslagen.

Een tijdje geleden gingen wij vrienden verrassen met echt een mooi cadeau. We wisten zeker dat ze dit nooit zouden verwachten. Ze waren met stomheid geslagen.

Zacharias was ook met stomheid geslagen.

Zijn bejaarde vrouw zwanger??? 

Maar die sprakeloosheid duurde bij hem langer, dan dat het bij mij duurde bij de bouwmarkt, kan ik je verzekeren. Gedurende de hele zwangerschap kon Elizabet geen gezellig gesprek voeren met manlief. Hij kon niet spreken. En op dat moment wisten ze niet of dat ooit nog goed zou komen.

Wat ik bijzonder vind, is dat er in de Bijbel staat dat Elizabet ging gebaren naar Zacharias. Hun communicatie was blijkbaar zo veranderd, dat Elizabet zelf ook sprakeloos was geworden richting Zacharias. Ze gebaarde hem namelijk… 

“Ze gebaarden tegen de vader dat hij moest beslissen hoe het kind moest heten” (Lukas 1:62, BB).

Hij kon niet spreken, maar hij kon toch wel horen? De buren, collega’s, familie… ze waren allemaal overtuigd dat het kind Zacharias zou gaan heten. Zo hoorde het immers.

Een spannend moment voor de jonge ouders. Zouden ze bang zijn voor de mening van anderen, of lukt het ze om Gods woord belangrijker te vinden?

Ken je dat gevoel?

Je bent bang voor de mening van je familie, je buren of je collega’s? 

Zij waren dapper!

"Hij heet Johannes" (Lukas 1:63, BB).

Toen viel het stil…

en waren alle mensen met stomheid geslagen. 

“Iedereen was erg verbaasd. Op dat moment kon Zacharias weer spreken en hij prees God” (Lukas 1:63-64, BB).

Ik daag je uit… als je niet weet wat je moet zeggen, als de mening van anderen je zwaar valt, kies voor Gods spreken tot je hart, zodat je zelf dapper in geloof durft te spreken.