Quarantaine als hoofdprijs??

Wat doe jij als je de hoofdprijs wint?   

1. Je zegt het tegen niemand. 


2. Je vertelt het aan iedereen die je tegenkomt. 


3. Je gaat in quarantaine en komt je huis niet uit.

Dat laatste koos Elizabet. Jaren had ze gehoopt, gebeden, gesmeekt, verlangd naar… een baby. De engel Gabriël kwam bij haar man die op dat moment in de tempel aan het werk was en vertelde hem, dat ze een zoon zouden krijgen. 

Een zoon!

Waattt… een baby!

De hoofdprijs! 

“Zijn vrouw Elizabet raakte in verwachting. Ze bleef vijf maanden in huis en liet zich aan niemand zien” (Lukas 1:24, BB).

Waarom bleef ze vijf maanden in huis?

Ik zou gelijk iedereen bellen, appen… en jij?

Maar Elizabet koos voor een quarantaine!



Je weet wat het is om in quarantaine te leven. Maar heb jij je ook 5 maanden echt in huis moeten opsluiten?

Nog voordat Elizabet zwanger was, was de zwangerschap al bijzonder. De taak die rustte op het kindje was een hemelse opdracht. Elizabet trok zich terug en nam alle tijd om zichzelf en daarmee haar zoon voor te bereiden. 

Haar baby droeg een belofte in zich. Op jouw leven ligt ook een belofte. Wat zou er gebeuren als je tijd zou nemen om in stilte deze woorden vol beloften tot je door te laten dringen? Trek je terug in het huis van je Hemelse Vader. 

“Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven”  (Jeremia 29:11, BB).

Wat betekent deze belofte voor jou? Voor nu?

Voor jouw leven vandaag?

Ik heb nog een mooie belofte voor jou vandaag:

“Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput” (Jesaja 40:31, BB).

Deze beloften zijn voor jou, die mag je dragen in je leven. Zoals ook Johannes prachtige beloftes in zijn leven droeg.

Zullen we samen bidden?

“Heer, ik neem dit moment om even stil te zijn en uw beloften voor mij te laten groeien in mijn hart, zoals Elizabet haar kindje in haar buik in stilte liet groeien. Dank U wel. Amen.”