Psalmen en Spreuken in 31 dagen

Reformatie leesplan

Gods verhaal lezen: een chronologisch leesplan voor één jaar

Bijbelse principes over ontwikkelen I Ontwikkelen door de regie te pakken I Deel 4

Groeien in discipelschap

Rust in chaos

Open Doors | 30 Bijbelse bemoedigingen uit Cuba

Sluit God mij uit?

Het gebed van Jabes: gedurfd leven voor God

Bijbelse principes over ontwikkelen I Ontwikkelen in verbondenheid I Deel 2

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="GEN.16">
 <div class="label">16</div><div class="s1">Abram en Hagar krijgen een zoon</div><div class="p"> 1Maar Abram en Sarai kregen geen kinderen. Daarom gaf Sarai haar dienares, het Egyptische meisje Hagar, als tweede vrouw aan Abram. 2&#8216;De Here heeft mij geen kinderen gegeven,&#8217; zei Sarai, &#8216;neem daarom mijn dienares tot vrouw. Haar kinderen zullen dan de mijne zijn.&#8217; 3Abram stemde in met Sarai&#700;s voorstel. Dit gebeurde tien jaar nadat Abram in Kana&#228;n kwam. 4Hij had gemeenschap met Hagar en zij raakte in verwachting. Toen ze dat merkte, nam zij echter een hooghartige houding aan tegenover haar meesteres Sarai. 5Sarai beklaagde zich daarover bij Abram. &#8216;Het is allemaal jouw schuld,&#8217; zei ze boos. &#8216;Ik heb je mijn dienares gegeven en nu zij in verwachting is, kijkt ze op mij neer. Moge de Here recht spreken over wat mij is aangedaan.&#8217; 6&#8216;Je mag haar van mij onder handen nemen als je dat nodig vindt,&#8217; antwoordde Abram. Toen nam Sarai Hagar onder handen en sloeg haar, zodat ze vluchtte.</div><div class="p"> 7De Engel van de Here vond Hagar bij een bron in de woestijn langs de weg naar Sur. 8De Engel zei: &#8216;Hagar, dienares van Sarai, waar komt u vandaan en waar gaat u heen?&#8217; Hagar antwoordde: &#8216;Ik ben op de vlucht voor mijn meesteres.&#8217; 9De Engel zei: &#8216;Ga terug naar uw meesteres en gehoorzaam haar, 10want uw nakomelingen zullen een groot volk worden. 11U bent in verwachting en u zult een zoon krijgen. Noem hem Isma&#235;l (God luistert), want de Here heeft uw klachten gehoord. 12Uw zoon zal een wildebras worden, een vrijbuiter! Hij zal zich veel vijanden maken en zijn hele familie trotseren.&#8217;</div><div class="p"> 13Hierna noemde Hagar de naam van de Here&#8212;want Hij was het die met haar had gesproken&#8212;&#8216;de God, die ziet en door mij werd gezien.&#8217; Ze was verbaasd dat zij God had gezien en toch nog in leven was. 14Later werd de bron in de woestijn &#8216;De bron van de Levende die mij ziet&#8217; genoemd. Hij ligt tussen Kades en Bered. 15-16 Zo kreeg Abram een zoon van Hagar en hij noemde hem Isma&#235;l. Abram was toen zesentachtig jaar oud.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="MAT.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">Tradities tegenover de wet van God</div><div class="p"> 1Er kwamen enkele Farizee&#235;n en bijbelgeleerden uit Jeruzalem om Jezus te ondervragen. 2&#8216;Waarom houden uw leerlingen zich niet aan de tradities van onze voorouders?&#8217; vroegen zij. &#8216;Zij wassen niet eens hun handen voor het eten!&#8217; 3Jezus antwoordde: &#8216;En waarom houdt u zich niet aan de wet van God? Waarom zet u tradities ervoor in de plaats? 4Gods wet zegt bijvoorbeeld: &#8220;Heb eerbied voor uw vader en moeder. Wie zijn vader of moeder vervloekt, moet zeker ter dood worden gebracht.&#8221; 5Maar u zegt: &#8220;Het is niet nodig uw ouders te ondersteunen, als u zegt dat het geld waarmee u hen zou kunnen helpen voor God is.&#8221; 6Door dat soort menselijke regels schuift u Gods wet gewoon opzij. 7Huichelaars! Jesaja had gelijk toen hij over u zei: 8&#8220;Deze mensen eren God met de mond, maar in hun hart moeten ze niets van Hem hebben. 9Hun godsdienst is waardeloos. Ze houden zich alleen maar bezig met menselijke wetten en niet met de wet van God.&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 10Hierna riep Jezus de mensen bij Zich. &#8216;Luister! Probeer te begrijpen wat Ik bedoel. 11Een mens wordt niet onrein door wat zijn mond ingaat, maar door wat zijn mond uitgaat.&#8217; 12De leerlingen gingen naar Hem toe en zeiden: &#8216;Weet U dat de Farizee&#235;n zich hebben ge&#235;rgerd aan wat U hebt gezegd?&#8217; 13Jezus antwoordde: &#8216;Iedere plant die niet door mijn Vader is geplant, zal worden uitgetrokken. 14Trek u dus niets aan van de Farizee&#235;n. Zij zijn blinde gidsen die blinde mensen leiden. Zij zullen samen in een kuil vallen.&#8217;</div><div class="p"> 15Petrus vroeg Jezus wat Hij nu precies bedoelde met wat Hij zei over de mond ingaan en uitgaan. 16&#8216;Zijn ook jullie nog zo traag van begrip?&#8217; vroeg Jezus. 17&#8216;Begrijpen jullie dan niet dat alles wat men eet naar de maag gaat en ten slotte in het riool terechtkomt? 18Maar wat een mens zegt, komt van binnenuit, uit zijn hart. 19Daardoor wordt een mens onrein. Want uit het innerlijk komen slechte gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, leugen en roddel voort. 20Daardoor wordt de mens onrein en niet door te eten zonder de handen te hebben gewassen.&#8217;</div><div class="s1">Wonderen van Jezus</div><div class="p"> 21Jezus verliet dat deel van het land en ging op weg naar de streek van Tyrus en Sidon. 22Een Kana&#228;nitische vrouw die daar woonde, kwam naar Hem toe en zei smekend: &#8216;Here, Zoon van David, heb medelijden met mij. Mijn dochter is in de macht van een boze geest.&#8217; 23Maar Jezus gaf haar geen antwoord. Zijn leerlingen zeiden dat Hij haar maar moest wegsturen. &#8216;Zij loopt steeds achter ons aan te schreeuwen,&#8217; zeiden zij. 24Jezus zei tegen de vrouw: &#8216;Ik ben gestuurd om de Joden te helpen en niet de andere volken.&#8217; 25De vrouw viel voor Hem op haar knie&#235;n en smeekte: &#8216;Here, help mij!&#8217; 26&#8216;Het is niet goed het brood van de kinderen af te nemen en aan de honden te geven,&#8217; zei Hij. 27&#8216;Inderdaad, Here. Maar de honden mogen toch wel de kruimels opeten die van de tafel vallen,&#8217; was haar antwoord. 28&#8216;Wat hebt u een groot geloof!&#8217; zei Jezus. &#8216;U krijgt wat u hebt gevraagd.&#8217; En haar dochter werd op datzelfde moment genezen.</div><div class="p"> 29Later ging Jezus terug naar het meer van Galilea. Toen Hij daar ergens op een heuvel zat, 30kwamen heel veel mensen naar Hem toe. Er werden velen bij Hem gebracht die verlamd, verminkt of blind waren. Er kwamen mensen die niet konden spreken of die ziek waren. Zij werden allemaal voor Jezus neergelegd en Hij genas hen. 31De mensen zagen het met verbazing. Mensen die vroeger geen woord konden uitbrengen, stonden te praten. Mensen die kreupel waren geweest, stonden recht op hun benen. Mensen die verlamd waren geweest, liepen gewoon rond. En mensen die blind waren geweest, keken nu hun ogen uit. De God van Isra&#235;l werd door iedereen ge&#235;erd en geprezen. 32Jezus riep zijn leerlingen bij Zich en zei tegen hen: &#8216;Ik heb met deze mensen te doen. Ze zijn nu al drie dagen bij Mij en hebben niets te eten. Ik wil ze niet zonder eten naar huis laten gaan. Anders zullen ze onderweg nog flauwvallen van de honger.&#8217;</div><div class="p"> 33&#8216;Waar moeten we hier brood vandaan halen om al die mensen te eten te geven?&#8217; vroegen de leerlingen verwonderd. &#8216;Hier woont immers niemand.&#8217; 34&#8216;Hoeveel brood hebben jullie bij je?&#8217; vroeg Jezus. &#8216;Zeven broden en een paar visjes.&#8217; 35Jezus zei tegen de mensen dat zij op de grond moesten gaan zitten. 36Hij nam de zeven broden en de visjes en dankte God ervoor. Daarna brak Hij ze in stukken en gaf ze aan zijn leerlingen. De leerlingen gaven het brood en de vis aan de mensen. 37Ieder at tot hij genoeg had. Er bleef zelfs nog veel over: zeven manden vol. 38En toch had een geweldig aantal mensen te eten gekregen: vierduizend mannen, vrouwen en kinderen niet meegerekend! 39Daarna stuurde Jezus de mensen naar huis, stapte in de boot en stak over naar de omgeving van Magadan.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNEH">
 <div class="chapter ch5" data-usfm="NEH.5">
 <div class="label">5</div><div class="s1">Nehemia steunt de armen</div><div class="p"> 1Op een keer begonnen de bewoners van het platteland, mannen zowel als vrouwen, te protesteren tegen hun rijke medeburgers. 2Sommigen hadden namelijk niet genoeg voedsel voor hun kinderen. 3Anderen hadden hun akkers, wijngaarden of huizen moeten verpanden om aan geld voor voedsel te komen. 4Weer anderen hadden geld moeten lenen om belasting te kunnen betalen en als onderpand hadden ze hun akkers en wijngaarden moeten afstaan. 5&#8216;Wij zijn toch hun broeders en onze kinderen zijn toch niet minder dan die van hen,&#8217; protesteerden zij. &#8216;Maar wij moeten onze kinderen als slaaf verkopen om aan geld te komen. We hebben zelfs al enkele dochters als slavin verkocht. Maar we kunnen hen niet terugkopen, want onze akkers en wijngaarden zijn ook aan die lui verpand.&#8217;</div><div class="p"> 6Ik werd erg boos toen ik dit hoorde. 7Nadat ik alles goed had overdacht, ging ik naar die voorname burgers en de bestuurders om hen terecht te wijzen. &#8216;Wat zijn dat voor een woekerpraktijken?&#8217; vroeg ik. &#8216;Hoe d&#250;rft u rente te vragen van uw volksgenoten?&#8217; Ik liet de zaak in het openbaar voorkomen 8en tijdens de rechtzitting zei ik: &#8216;Voorzover we konden, hebben we onze broeders die aan vreemden verkocht waren, losgekocht. Maar nu dwingt u hen opnieuw slaaf te worden. Hoe vaak moeten wij hen nog loskopen?&#8217; De beklaagden wisten niets tot hun verdediging te zeggen. 9Toen vervolgde ik: &#8216;Wat u doet, is niet goed. U moet eerbied hebben voor God. Wat zullen onze heidense vijanden van ons zeggen? 10Ook wij, mijn broeders en ik, hebben deze mensen geld en voedsel geleend. Laten wij hun die schuld kwijtschelden. 11Geef hun vandaag nog hun akkers, wijngaarden, olijfbomen en huizen terug. En zie af van betaling van rente over geleend geld, van koren, nieuwe wijn of olijfolie.&#8217; 12Ze stemden toe en zeiden: &#8216;Wij zullen doen wat u zegt. We beloven dat wij alles zullen teruggeven en geen geld of goederen meer zullen vorderen.&#8217; In aanwezigheid van de priesters liet ik hen zweren dat zij hun beloften zouden nakomen. 13Toen schudde ik de zakken van mijn mantel leeg en zei: &#8216;Zo zal God iedereen leegschudden die zich niet aan deze afspraak houdt, God zal hem uit zijn huis zetten en zijn bezittingen verbeurd verklaren.&#8217; Het hele volk riep &#8216;Amen&#8217; en loofde de Here. En iedereen hield zich aan zijn woord.</div><div class="p"> 14Ik zou verder willen vermelden dat ik twaalf jaar gouverneur van Juda ben geweest. Mijn ambtsperiode liep van het twintigste tot het twee&#235;ndertigste regeringsjaar van koning Arthahsasta. En al die tijd accepteerden mijn broers en ik geen enkele vorm van salaris van het volk Isra&#235;l! 15Degenen echter die v&#243;&#243;r mij gouverneur waren, legden het volk zware lasten op. Zij eisten dagelijks voedsel en wijn en een bedrag aan geld ter waarde van bijna een halve kilo zilver. Zelfs hun dienaren gedroegen zich als heer en meester over het volk. Maar uit eerbied voor en gehoorzaamheid aan God heb ik zoiets nooit gedaan. 16Ik werkte eveneens aan de herbouw van de stadsmuur zonder er rijker van te worden. Ook van mijn dienaren verlangde ik dat zij de handen uit de mouwen staken. 17En dat terwijl ik regelmatig honderdvijftig Judese leiders te eten had, naast alle bezoekers uit de ons omringende volken! 18Elke dag waren &#233;&#233;n rund, zes vette schapen en allerlei gevogelte nodig voor de maaltijd. Om de tien dagen moest mijn uitgebreide voorraad wijn worden aangevuld. Toch weigerde ik als gouverneur een bijdrage van het volk te vragen, want het maakte al een moeilijke tijd door.</div><div class="p"> 19O mijn God, vergeet niet wat ik allemaal voor dit volk heb gedaan en zegen mij ervoor.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="ACT.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">De bijeenkomst in Jeruzalem</div><div class="p"> 1Enkele mannen uit Judea kwamen de christenen van Antiochi&#235; vertellen, dat zij niet gered konden worden, als ze zich niet eerst volgens Joods gebruik lieten besnijden. 2Paulus en Barnabas waren het daar helemaal niet mee eens en raakten met hen in een heftige discussie gewikkeld. Ten slotte werden Paulus en Barnabas, met enkele anderen, naar de apostelen en leiders in Jeruzalem gestuurd om hun deze kwestie voor te leggen. De christenen brachten hen een eind weg en gingen toen naar de stad terug. 3De mannen reisden door Fenici&#235; en Samaria en gingen onderweg bij verschillende christenen langs. Die waren blij te horen dat ook niet-Joden tot bekering waren gekomen en in Jezus Christus geloofden. 4Toen zij in Jeruzalem kwamen, werden zij door de christengemeente, de apostelen en de leiders, met open armen ontvangen. Paulus en Barnabas vertelden wat God met hen had gedaan. 5Maar sommigen van de Farizee&#235;n die christen waren geworden, zeiden: &#8216;Als die mensen christenen willen zijn, moeten zij zich ook laten besnijden en de wetten van Mozes houden!&#8217;</div><div class="p"> 6De apostelen en leiders kwamen in een speciale vergadering bijeen om deze kwestie te bespreken. 7Na veel heen en weer gepraat stond Petrus op. &#8216;Broeders,&#8217; zei hij, &#8216;u weet allemaal dat God mij uit uw midden heeft uitgekozen om het goede nieuws van Jezus Christus aan de andere volken bekend te maken en hen tot geloof te brengen. 8God heeft dat bevestigd door hun, net als ons, de Heilige Geest te geven. 9Hij maakt geen verschil tussen hen en ons. Doordat zij in Jezus Christus geloven, heeft Hij hun hart van kwaad gezuiverd. 10Wel, waarom wilt u het beter weten dan God, door deze nieuwe christenen een juk op de schouders te leggen dat voor ons en onze voorouders al te zwaar was? 11Wij geloven immers op dezelfde wijze als zij gered te worden, door de genade van de Here Jezus!&#8217; 12Toen werd het stil in de bijeenkomst. Iedereen ging ervoor zitten om te luisteren naar wat Paulus en Barnabas te zeggen hadden. God had door deze twee mannen geweldige dingen en grote wonderen onder de vreemde volken gedaan.</div><div class="p"> 13Nadat zij waren uitgesproken, nam Jakobus het woord. &#8216;Luister, broeders. 14Petrus heeft ons verteld hoe God voor het eerst mensen van een ander volk benaderde om hen tot zijn volk te maken. 15Dat klopt met wat de profeet Amos heeft geschreven. Hij schreef namens God: 16&#8220;Ik zal terugkeren om het vervallen huis van David te herbouwen. Op de plaats van de ru&#239;ne zal Ik een nieuw gebouw neerzetten, 17zodat de rest van de mensheid de Here zal zoeken, alle vreemde volken die Ik voor Mijzelf heb opge&#235;ist. 18Dat heb Ik Mij vanaf het begin al voorgenomen.&#8221; 19Daarom vind ik dat wij de niet-Joden die God gehoorzamen, niet moeten lastigvallen met de wet van Mozes. 20Het enige wat wij hun zullen schrijven, is dat zij niets mogen eten van wat aan afgoden geofferd is, dat zij geen hoererij mogen plegen, dat zij geen vlees mogen eten waar nog bloed in zit en dat zij geen bloed mogen eten of drinken. 21Want sinds jaar en dag zijn er in alle steden mensen die de wet van Mozes bekendmaken. Elke sabbat wordt de wet in de synagoge voorgelezen.&#8217;</div><div class="p"> 22Toen besloten de apostelen en de leiders enkelen uit hun midden met Paulus en Barnabas mee te sturen naar Antiochi&#235;. De hele gemeente was het daarmee eens. Degenen die daarvoor werden uitgekozen, waren Judas (die ook wel Barsabbas werd genoemd) en Silas. Twee mannen die een belangrijke plaats in de gemeente hadden. 23Zij kregen een brief mee, waarin stond:</div><div class="p">&#8216;Beste broeders en zusters in Antiochi&#235;, Syri&#235; en Cilici&#235;. 24Wij hebben gehoord dat er bij u, die niet van Joodse afkomst bent, grote opschudding en onzekerheid is ontstaan door wat sommigen van ons u hebben verteld. Wel, dat hebben zij niet in onze opdracht gedaan. 25Daarom leek het ons goed twee mannen uit te kiezen en naar u toe te sturen, samen met onze vrienden Barnabas en Paulus, 26die hun leven voor de naam van onze Here Jezus Christus op het spel hebben gezet. 27De twee mannen die wij sturen, zijn Judas en Silas. Zij zullen u vertellen wat wij besloten hebben. 28De Heilige Geest en wij hebben namelijk besloten u geen verdere verplichtingen op te leggen dan deze noodzakelijke dingen: 29eet niets van wat aan afgoden geofferd is. Eet of drink geen bloed. Eet geen vlees waar nog bloed in zit, en pleeg geen hoererij. Als u zich daaraan houdt, is het goed. Wij wensen u het allerbeste.&#8217;</div><div class="p"> 30Nadat zij afscheid hadden genomen, gingen de mannen naar Antiochi&#235;, riepen daar alle christenen bijeen en overhandigden hun de brief. 31Toen die was voorgelezen, was iedereen blij over de bemoedigende inhoud.</div><div class="p"> 32Daarna hielden Judas en Silas, die profeten waren, allebei een lange toespraak. De christenen werden daardoor bemoedigd en versterkt in hun geloof. 33Judas en Silas bleven er nog een hele tijd, waarna de gelovigen hen lieten gaan met een vredesgroet voor degenen die hen gestuurd hadden. 34Silas besloot er te blijven tot Paulus en Barnabas zouden vertrekken, 35maar Paulus en Barnabas bleven nog enige tijd in Antiochi&#235;. Samen met vele anderen onderwezen zij over de Here Jezus en maakten het goede nieuws over Hem bekend. 36Verscheidene dagen later zei Paulus tegen Barnabas: &#8216;Zullen wij teruggaan naar de steden waar wij de boodschap van de Here bekend hebben gemaakt? Dan kunnen wij eens zien hoe het met de christenen daar gaat.&#8217; 37Barnabas wilde dat Johannes Marcus ook meeging, 38maar Paulus was het daar niet mee eens. Hij vond dat zij deze man, die hen in Pamfyli&#235; in de steek had gelaten, zodat zij het werk alleen hadden moeten doen, niet konden meenemen. 39Het geschil liep zo hoog op dat Paulus en Barnabas uit elkaar gingen. Barnabas ging naar Cyprus en nam Johannes Marcus mee. 40Maar Paulus koos Silas uit om met hem mee te gaan. Nadat zij door de christenen aan de genade van de Here waren toevertrouwd, gingen zij op reis. 41Zij trokken door Syri&#235; naar Cilici&#235;. Onderweg sterkten zij de christengemeenten in hun geloof.</div>
 </div>
 </div>
</div>

M'Cheyne One Year Reading PlanVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen