Henk Stoorvogel - Dichter bij God

Pinksteren: Feest van Gods Geest

Stille tijd: de derde zendingsreis van Paulus

Afrekening

Bijbelse voeding (deel 1)

Vol verwachting

Gedichten over vrucht dragen!

10 tips voor een gelukkig huwelijk

Groeien in de kennis van God

DagelijkseBroodkruimels - Zoals De Vader..

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="ACT.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">Jezus gaat naar de hemel</div><div class="p"> 1Beste Theofilus, in mijn eerste boek heb ik u verteld over het leven van Jezus en zijn lessen 2en hoe Hij naar de hemel ging, nadat Hij zijn apostelen verdere aanwijzingen door de Heilige Geest had gegeven.</div><div class="p"> 3Gedurende de veertig dagen na zijn kruisiging is Hij van tijd tot tijd bij de apostelen geweest en bewees hun op allerlei manieren dat Hij leefde. Telkens weer sprak Hij met hen over het Koninkrijk van God. 4Tijdens een van deze ontmoetingen zei Hij dat zij Jeruzalem nog niet mochten verlaten: &#8216;Wacht eerst op wat de Vader beloofd heeft,&#8217; zei Hij. &#8216;Ik heb al verteld wat er zal gebeuren. 5Johannes doopte met water, maar over enkele dagen zullen jullie met de Heilige Geest gedoopt worden.&#8217;</div><div class="p"> 6Terwijl zij zo bij elkaar waren, vroegen zij Hem: &#8216;Here, gaat U nu van Isra&#235;l weer een vrij land maken, met een eigen koning?&#8217; 7&#8216;Dat hoeven jullie niet te weten,&#8217; antwoordde Hij. &#8216;Mijn Vader beslist hoe en wanneer bepaalde dingen gebeuren. 8Maar als de Heilige Geest op jullie neerkomt, zullen jullie kracht ontvangen om de waarheid over Mij te vertellen aan de mensen in Jeruzalem en ook in Judea en Samaria, en zelfs tot in de verste uithoeken van de wereld.&#8217;</div><div class="p"> 9Nadat Hij dit gezegd had, zagen zij hoe Hij omhoog ging in de lucht tot een wolk hem aan het gezicht onttrok. 10Terwijl zij nog naar de lucht tuurden, stonden er plotseling twee mannen bij hen, met witte kleren aan. 11&#8216;Galilee&#235;rs,&#8217; zeiden zij, &#8216;wat staat u toch naar de lucht te kijken? Jezus is in de hemel opgenomen. Maar Hij zal net zo terugkomen als u Hem hebt zien weggaan.&#8217;</div><div class="p"> 12Daarop gingen zij van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Dat was een kwartier lopen. 13In de stad aangekomen, gingen zij meteen door naar de bovenverdieping van het huis waar zij elkaar altijd ontmoetten: Petrus, Johannes, Jakobus, Andreas, Filippus en Thomas, Bartholome&#252;s, Matthe&#252;s en Jakobus (de zoon van Alfe&#252;s), Simon de Zeloot en Judas, de zoon van Jakobus.</div><div class="p"> 14Voortdurend baden zij eensgezind met elkaar, samen met de vrouwen die met Jezus waren meegekomen, zijn moeder Maria en zijn broers. 15Op een van die dagen ging Petrus staan om te spreken. Er waren op dat moment ongeveer honderdtwintig mensen bijeen.</div><div class="p"> 16&#8216;Vrienden,&#8217; zei hij. &#8216;Wat er over Judas in de Boeken staat, moest gebeuren. Door David heeft de Heilige Geest gezegd hoe het met hem zou aflopen. Judas heeft de mensen die Jezus gevangen wilden nemen, de weg gewezen. 17Hij was een van ons en had dezelfde opdracht als wij. 18Met het geld dat hij voor zijn verraad had gekregen, werd een stuk grond gekocht. Zelf viel hij languit voorover en zijn buik scheurde open en al zijn ingewanden kwamen eruit. 19Iedereen in Jeruzalem hoorde ervan. Daarom heet dat stuk grond ook Akeldama, wat bloedgrond betekent. 20Dit klopt precies met wat er in de Psalmen van David staat: &#8220;Verander zijn woonplaats in een woestenij en laat er nooit meer iemand wonen&#8221; en &#8220;Laat een ander zijn taak overnemen!&#8221; 21Iemand anders moet dus de plaats van Judas innemen. Het moet iemand zijn die al de tijd dat Jezus onder ons leefde, erbij geweest is, 22vanaf de dag dat Jezus in de Jordaan werd gedoopt tot Hij in de hemel werd opgenomen. Hij moet, net als wij, kunnen vertellen dat hij zelf gezien heeft dat Jezus weer leeft.&#8217;</div><div class="p"> 23Zij stelden twee mannen voor: Jozef, die ook wel Barsabbas of Justus werd genoemd, en Mattias. 24Zij vroegen God in gebed: &#8216;Here, U kent alle mensen door en door. Wilt U aanwijzen voor wie U kiest? 25Laat hij apostel worden in de plaats van Judas, die afgeweken is van zijn taak.&#8217; 26Zij gingen erom loten wie het zou worden en het lot viel op Mattias. Voortaan was hij een van de twaalf apostelen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="JOS.7">
 <div class="label">7</div><div class="s1">De ongehoorzaamheid van Achan</div><div class="p"> 1Maar er was zonde onder de Isra&#235;lieten. Gods bevel dat alles moest worden vernietigd, was niet door iedereen opgevolgd. Achan, de zoon van Karmi, de zoon van Zabdi, de zoon van Zerach, uit de stam van Juda, had namelijk een deel van de buit voor zichzelf gehouden. Daarom werd de Here woedend op het volk Isra&#235;l. 2Het kwam uit toen kort na de verovering van Jericho Jozua enkele mannen op een verkenningstocht naar de stad Ai stuurde. 3Na hun terugkeer zeiden zij tegen Jozua: &#8216;Het is maar een kleine stad. Twee- tot drieduizend man zijn voldoende om haar te vernietigen, wij hoeven dus niet met het hele leger te gaan.&#8217; 4Ongeveer drieduizend soldaten trokken eropuit, maar zij werden door de mannen van Ai op de vlucht gejaagd. 5Hierbij vielen zesendertig doden! Deze sneuvelden tijdens de achtervolging op de helling bij de steengroeven. Deze onverwachte nederlaag verlamde de Isra&#235;lieten en de moed zonk hen in de schoenen. 6Jozua scheurde zijn kleren en bleef samen met de leiders van Isra&#235;l tot de avond op de grond liggen voor de ark van de Here. Zij gooiden stof op hun hoofd. 7Jozua riep tot de Here: &#8216;Here God, waarom hebt U ons de Jordaan laten oversteken als U ons wilt laten doden door de Amorieten? Hadden we er maar genoegen mee genomen aan de andere kant van de Jordaan te blijven. 8Here, wat moet ik doen nu Isra&#235;l op de vlucht is geslagen voor zijn vijanden? 9Als de Kana&#228;nieten en de andere volken in de omgeving dit horen, zullen zij ons aanvallen en vermoorden. En wat zult U dan doen voor de eer van uw grote naam?&#8217;</div><div class="p"> 10-11 Maar de Here zei tegen Jozua: &#8216;Ga staan! Waarom ligt u languit op de grond? De Isra&#235;lieten hebben gezondigd door niet te gehoorzamen aan mijn bevel. Zij hebben buit genomen, hoewel Ik dat had verboden. Zij hebben er ook om gelogen en het stiekem tussen hun spullen verstopt. 12Daarom is het volk van Isra&#235;l verslagen. Daarom vluchtten uw mannen voor hun vijanden, want er rust een vloek op hen. Ik zal u niet langer terzijde staan, tenzij u zich volledig van deze zonde ontdoet. 13Sta op! Zeg tegen het volk: &#8220;Ieder van u moet zich heiligen als voorbereiding op de dag van morgen, want de Here, de God van Isra&#235;l, zegt dat iemand van Hem heeft gestolen en dat u uw vijanden niet eerder kunt verslaan, voordat u met deze zonde hebt afgerekend. 14Morgenochtend moet u stam voor stam aantreden. Dan zal de Here de stam aanwijzen waartoe de schuldige man behoort. Die stam moet daarna per familie verschijnen, waarna de Here de schuldige familie zal aanduiden, daarna moet elk gezin verschijnen, gevolgd door ieder gezinslid afzonderlijk. 15Degene die heeft gestolen wat aan de Here toebehoort, zal samen met zijn familieleden worden verbrand. Hij heeft het verbond van de Here geschonden en een vloek over alle Isra&#235;lieten gebracht.&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 16De volgende dag liet Jozua al heel vroeg alle stammen van Isra&#235;l aantreden en de stam van Juda werd aangewezen. 17Toen traden de families van de stam van Juda naar voren, waarbij die van Zerach werd aangewezen. Toen de gezinnen van deze familie aantraden, werd het gezin van Zabdi aangewezen. 18E&#233;n voor &#233;&#233;n werden daarna de gezinsleden van Zabdi voorgeleid en zijn kleinzoon Achan werd aangewezen als de schuldige. 19Jozua zei tegen Achan: &#8216;Mijn zoon, geef eer aan de God van Isra&#235;l en belijd Hem uw zonden. Vertel mij wat u hebt gedaan.&#8217; 20&#8216;Ik heb gezondigd tegen de Here, de God van Isra&#235;l,&#8217; bekende Achan. 21&#8216;Ik zag een prachtige Babylonische mantel, ruim twee kilo zilver en een staaf goud, die zo&#700;n vijfhonderdvijftig gram woog. Ik kon ze niet laten liggen en heb ze meegenomen en begraven onder mijn tent. Het zilver ligt onderaan.&#8217; 22Jozua stuurde enkele mannen om de buit te halen. Zij gingen naar de tent en vonden de gestolen waar, precies op de plaats die Achan had genoemd. Het zilver lag inderdaad onderaan. 23Zij brachten alles naar Jozua en de Isra&#235;lieten en legden het voor het oog van de Here op de grond. 24Daarna namen Jozua en de andere Isra&#235;lieten Achan, het zilver, de mantel, de staaf goud, zijn zonen, dochters, ossen, ezels, schapen, zijn tent en alles wat hij bezat mee naar het dal van Achor. 25Toen zei Jozua tegen Achan: &#8216;Waarom hebt u deze vloek over ons gebracht? Nu zal de Here een ramp over u brengen.&#8217; Daarop stenigden de mannen van Isra&#235;l hen, verbrandden de lijken 26en stapelden er een grote hoop stenen overheen. Die stenen liggen daar nu nog en die plaats wordt nog steeds het Rampdal genoemd. Zo werd de toorn van de Here gestild.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch8" data-usfm="JOS.8">
 <div class="label">8</div><div class="s1">De overwinning op Ai</div><div class="p"> 1De Here zei tegen Jozua: &#8216;Wees niet bang en laat de moed niet varen, laat het hele leger aantreden en trek op naar Ai. Nu zult u overwinnen. Ik heb de koning van Ai en al zijn onderdanen in uw macht gegeven. 2Met hen moet u hetzelfde doen als met Jericho en zijn koning, behalve dan dat u de buit en het vee voor uzelf mag houden. Achter de stad moet u een deel van het leger in hinderlaag leggen.&#8217; 3-4 Voordat het leger naar Ai trok, stuurde Jozua &#700;s nachts dertigduizend van zijn dapperste mannen naar de andere kant van Ai, waar zij in een hinderlaag moesten gaan liggen, niet te ver van de stad en klaar om toe te slaan. 5&#8216;We gaan het volgende doen,&#8217; legde hij hun uit. &#8216;Als ik met de rest van het leger aanval, zullen de mannen van Ai een uitval doen om ons net als de vorige keer op de vlucht te jagen. Wij doen dan ook net alsof wij vluchten. 6Zo zullen wij hen achter ons aan laten komen totdat zij allemaal de stad uit zijn. Zij zullen dan denken dat wij net als de eerste keer op de vlucht slaan. 7Wanneer het eenmaal zover is, moeten jullie uit de hinderlaag komen en de stad binnentrekken, want de Here zal die in onze macht geven. 8Wanneer jullie de stad hebben ingenomen, steek haar dan in brand, zoals de Here heeft bevolen. Dat zijn uw orders.&#8217; 9Die nacht gingen zij op weg en legden zich in een hinderlaag tussen Betel en de westkant van Ai. Jozua en de rest van het leger bleven echter nog in het kamp. 10De volgende morgen bracht Jozua in alle vroegte zijn mannen op de been en ging op weg naar Ai, vergezeld door de leiders van Isra&#235;l. 11-13Hij liet halt houden aan de rand van een dal ten noorden van de stad. De volgende nacht zond Jozua nog eens vijfduizend man als versterking naar de troepen die in hinderlaag lagen ten westen van de stad. Zelf bleef hij die nacht in het dal. 14Toen de koning van Ai de volgende morgen de Isra&#235;lieten aan de overzijde van het dal ontdekte, viel hij hen aan in de vlakte van Arabah. Hij was zich er natuurlijk niet van bewust dat aan de andere kant van de stad n&#243;g een Isra&#235;litische troepenmacht lag. 15Jozua en zijn leger vluchtten door de wildernis, alsof zij waren verslagen. 16Alle soldaten van de stad werden op de been gebracht voor de achtervolging, waardoor de stad onbeschermd achterbleef. 17In heel Ai en Betel was geen soldaat meer te bekennen en de poorten stonden wijd open.</div><div class="p"> 18Toen zei de Here tegen Jozua: &#8216;Wijs met uw speer in de richting van Ai, want Ik zal u de stad in handen geven.&#8217; Jozua deed dat. 19Dit signaal werd gezien door de mannen die in hinderlaag zaten en zij sprongen overeind. Snel trokken zij de stad binnen en staken haar in brand. 20-21 Toen de mannen van Ai omkeken, zagen zij grote rookwolken uit de stad opstijgen. Ook Jozua en zijn troepen zagen de rookwolken, wat voor hen het teken was dat hun medestrijders de stad in handen hadden. Zij keerden zich om en vielen de mannen van Ai aan. 22Tegelijkertijd kwamen de Isra&#235;litische troepen de stad uit en vielen de vijand in de rug aan. Zo kwamen de mannen van Ai in een val terecht waaruit geen ontsnapping mogelijk was. Zij kwamen allemaal om. 23Alleen de koning van Ai overleefde het. Hij werd gevangengenomen en voor Jozua geleid.</div><div class="p"> 24Nadat het Isra&#235;litische leger alle mannen buiten de stad had gedood, trokken de strijders de stad binnen en doodden alle overige inwoners. 25Zo vielen op die dag alle inwoners van Ai, twaalfduizend mensen in totaal, 26want Jozua hield zijn speer op Ai gericht tot ook de laatste overlevende dood was. 27Alleen het vee en de buit werden niet vernietigd, want de troepen van Isra&#235;l hielden die voor zichzelf zoals de Here tegen Jozua had gezegd. 28Zo werd Ai in &#233;&#233;n grote puinhoop veranderd. Dat is het nu nog steeds. 29Jozua liet de koning van Ai aan een boom ophangen. Bij zonsondergang liet hij het lijk naar beneden halen en wierp het voor de stadspoort op de grond. Hij stapelde er grote stenen overheen, het staat er nu nog precies zo.</div><div class="p"> 30Toen bouwde Jozua op de berg Ebal een altaar voor de Here, de God van Isra&#235;l, 31zoals Mozes in zijn wetboek had bevolen: &#8216;Maak voor Mij een altaar van stenen die niet gebroken of uitgehouwen zijn.&#8217; Op dit altaar brachten de priesters de Here brandoffers en vredeoffers. 32Zichtbaar voor het oog van de Isra&#235;lieten, graveerde Jozua de wetten van Mozes in de stenen van het altaar.</div><div class="p"> 33Het hele volk van Isra&#235;l, inclusief de leiders, legeraanvoerders, rechters en de buitenlanders die bij hen waren, verdeelde zich daarop in twee groepen. De ene groep aan de voet van de berg Gerizim, de andere aan de voet van de berg Ebal. Daar tussenin stonden de priesters met de ark, klaar om hun zegen uit te spreken. Dit alles werd precies gedaan volgens de aanwijzingen die Mozes vroeger had gegeven. 34Jozua las daarna het volk alle zegeningen en vervloekingen voor die in het wetboek staan opgetekend. 35Elk gebod dat Mozes had gegeven, werd aan de gehele gemeente voorgelezen, ook aan de vrouwen, kinderen en buitenlanders die bij de Isra&#235;lieten woonden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="JOS.9">
 <div class="label">9</div><div class="s1">Jozua misleid door de Gibeonieten</div><div class="p"> 1-2 De koningen uit die buurt hoorden wat met Jericho was gebeurd en brachten snel hun legers op de been om gezamenlijk oorlog te voeren tegen Jozua en de Isra&#235;lieten. Hiertoe behoorden de koningen van de volken die tussen de Jordaan en de Middellandse Zee woonden. Dit gebied strekt zich naar het noorden uit tot aan de Libanon, daar woonden de Hethieten, Amorieten, Kana&#228;nieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten.</div><div class="p"> 3-5Maar toen de inwoners van de stad Gibeon hoorden wat met Jericho en Ai was gebeurd, gingen zij met list te werk en stuurden afgevaardigden naar Jozua die versleten en afgedragen kleren droegen en op opgelapte sandalen liepen om de indruk te wekken dat ze een lange reis hadden gemaakt. De zadeltassen op hun ezels en hun wijnzakken zagen er al niet veel beter uit. Hun brood was uitgedroogd en beschimmeld. 6Aangekomen bij het kamp van Isra&#235;l in de buurt van Gilgal, zeiden zij tegen Jozua en de mannen van Isra&#235;l: &#8216;Wij komen uit een ver land om u te vragen een vredesverdrag met ons te sluiten.&#8217; 7De Isra&#235;lieten antwoordden deze Chiwwieten met: &#8216;Hoe weten wij of u niet dichtbij woont? Want als dat zo is, kunnen wij geen verdrag met u sluiten.&#8217; 8Daarop antwoordden zij: &#8216;Wij zullen uw bedienden zijn.&#8217; &#8216;Maar wie bent u?&#8217; wilde Jozua weten. &#8216;Waar komt u vandaan?&#8217; 9En zij logen: &#8216;Wij komen uit een land dat hier erg ver vandaan ligt. Wij hebben gehoord over de macht van de Here, uw God. Over alles wat Hij in Egypte heeft gedaan 10en wat u hebt gedaan met de twee Amoritische koningen, Sichon van Chesbon en Og van Basan, die in Astarot woonde. 11Daarom gaven onze leiders en ons volk ons de opdracht: &#8220;Maak u klaar voor een verre reis, ga naar de Isra&#235;lieten en verklaar dat ons volk hun dienaar wil zijn. Vraag hun om vrede.&#8221; 12Dit brood kwam vers uit de oven toen wij vertrokken, maar zoals u ziet, is het nu droog en beschimmeld. 13Deze wijnzakken waren nieuw, maar nu zijn ze gescheurd en oud, onze kleren en sandalen zijn versleten door de lange en moeilijke tocht.&#8217;</div><div class="p"> 14-15 Jozua en zijn mannen proefden van hun brood. Zij namen niet de moeite het aan de Here te vragen, maar gingen hun eigen gang en sloten een vredesverdrag met hen. De leiders van Isra&#235;l bezegelden de overeenkomst met een eed. 16Drie dagen later kwam echter de waarheid aan het licht, deze mannen waren hun naaste buren. 17Het Isra&#235;litische leger ging onmiddellijk op onderzoek uit en bereikte na drie dagen hun steden. De namen van de steden waren Gibeon, Kefira, Be&#235;roth en Kirjat-Jearim. 18De steden werden echter niet aangevallen wegens de eed die de Isra&#235;litische leiders voor de Here, de God van Isra&#235;l, hadden afgelegd. De Isra&#235;lieten namen het hun leiders erg kwalijk dat zij een dergelijk verdrag hadden getekend. 19De leiders verdedigden zich echter door te zeggen: &#8216;Wij hebben voor de Here, de God van Isra&#235;l, gezworen dat wij hen met geen vinger zullen aanraken en die eed zullen wij gestand doen. 20Wij moeten hen in leven laten, want als wij onze eed breken zal de toorn van de Here over ons komen.&#8217; 21En zij vervolgden: &#8216;Wij zullen hen in leven laten, maar zij moeten onze gehele gemeenschap dienen als houthakkers en waterputters.&#8217; Zo werd de gedane belofte gehouden.</div><div class="p"> 22Jozua riep de afgevaardigden bij zich en vroeg: &#8216;Waarom hebt u tegen ons gelogen door te beweren dat u uit een ver land afkomstig was, terwijl u hier te midden van ons woont? 23Nu zal een vloek op u komen te rusten! Vanaf dit moment moet u ons voortaan voorzien van mensen die houthakken en water dragen voor de dienst van onze God in de tabernakel.&#8217; 24Zij antwoordden: &#8216;Wij hebben dit gedaan, omdat ons werd verteld dat de Here zijn dienaar Mozes opdracht had gegeven dit hele land te veroveren en alle inwoners te doden. Wij vreesden voor ons leven toen u verscheen, dat is de reden. 25Maar nu hebt u ons lot in uw hand, u mag met ons doen wat u wilt.&#8217; 26Daarom stond Jozua het volk van Isra&#235;l niet toe hen te doden. 27Wel werden zij houthakkers en waterdragers voor de Isra&#235;lieten en voor het altaar van de Here, op de plaats die de Here daarvoor zou kiezen. Dat doen zij nu nog steeds.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkPSA">
 <div class="chapter ch80" data-usfm="PSA.80">
 <div class="label">80</div><div class="d"> 1Een psalm voor de koordirigent. Te zingen op de wijs van: &#8216;De Leli&#235;n.&#8217; Deze psalm is door Asaf gemaakt, als een getuigenis.</div><div class="q1"> 2Luister, Herder van Isra&#235;l,</div><div class="q1">U leidt immers uw geliefde volk als een kudde schapen.</div><div class="q1">U woont boven de engelen.</div><div class="q1">Kom in al uw stralende heerlijkheid naar ons toe.</div><div class="q1"> 3Laat uw kracht</div><div class="q1">de stammen Efra&#239;m, Benjamin en Manasse</div><div class="q1">voorgaan en red ons.</div><div class="q1"> 4O God, maak ons volk weer tot een eenheid.</div><div class="q1">Laat uw licht schijnen,</div><div class="q1">want dan zullen wij worden bevrijd.</div><div class="q1"> 5 Here, God van de hemelse legers,</div><div class="q1">blijft uw toorn nog lang gericht tegen uw volk,</div><div class="q1">ondanks onze gebeden?</div><div class="q1"> 6Hun tranen doorweekten het brood dat zij aten</div><div class="q1">en mengden zich met het water dat zij dronken.</div><div class="q1"> 7De omringende landen ruzi&#235;n spottend over ons,</div><div class="q1">onze tegenstanders steken de gek met ons.</div><div class="q1"> 8O God van de hemelse legers,</div><div class="q1">maak ons volk weer tot een eenheid.</div><div class="q1">Laat uw licht over ons schijnen,</div><div class="q1">dan zullen wij bevrijd worden.</div><div class="q1"> 9U hebt in Egypte ons volk als een wijnstok uitgegraven,</div><div class="q1">daarna hebt U hier de volken verdreven</div><div class="q1">en ons in dit land geplant.</div><div class="q1"> 10U hebt dit land, deze grond, voor ons klaargemaakt,</div><div class="q1">zodat wij ons er thuis voelden</div><div class="q1">en ons er als volk konden vestigen.</div><div class="q1"> 11Wij hebben ons genesteld op de bergen</div><div class="q1">en in de schaduw van de bomen gezeten,</div><div class="q1">de bomen die U hebt geplant.</div><div class="q1"> 12Het volk zwermde uit naar alle kanten,</div><div class="q1">tot aan de Eufraat toe.</div><div class="q1"> 13Waarom hebt U onze grenzen opengezet?</div><div class="q1">Nu worden wij steeds aangevallen.</div><div class="q1"> 14Vreemde volken vallen ons aan</div><div class="q1">en plunderen ons.</div><div class="q1"> 15O God van de hemelse legers,</div><div class="q1">kom toch bij ons terug.</div><div class="q1">Kijk vanuit de hemel op ons neer,</div><div class="q1">let erop hoe het met uw volk is.</div><div class="q1"> 16Wij zijn het volk</div><div class="q1">dat U naar dit land hebt gebracht,</div><div class="q1">dankzij U</div><div class="q1">zijn wij ook een groot volk geworden.</div><div class="q1"> 17Alsof wij vuilnis zijn,</div><div class="q1">worden wij bedreigd door branden,</div><div class="q1">als U ons helpt,</div><div class="q1">kan de tegenstander niets meer doen.</div><div class="q1"> 18Bescherm het volk van uw keuze,</div><div class="q1">de mensen die U tot een groot volk hebt gemaakt.</div><div class="q1"> 19Dan zullen wij U niet meer verlaten.</div><div class="q1">Als U ons bevrijdt,</div><div class="q1">zullen wij U zoeken, loven en prijzen.</div><div class="q1"> 20 Here, God van de hemelse legers,</div><div class="q1">maak ons volk weer tot een eenheid.</div><div class="q1">Laat uw licht over ons schijnen,</div><div class="q1">dan zullen wij bevrijd worden.</div><div class="b"></div>
 </div>
 </div>
</div>

Walk Through the Bible 365 - AprilVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen