Laat er Licht zijn!

Wat is mijn roeping?

Open Doors | Strijdvaardig als Elia door Anne van der Bijl | Deel 1

Wat betekent ‘geloof, hoop en liefde’?

Rouwen onder een open hemel

Open Doors | Strijdvaardig als Elia door Anne van der Bijl | Deel 2

Muziek: Romeinen 8 in song

Vrij van verslaving

De reis van Matthew, Deel 4: ‘De gaven die jij hebt’

De reis van Simon Peter, Deel 3: 'Innerlijke strijd'

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNEH">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="NEH.4.1+NEH.4.2+NEH.4.3+NEH.4.4+NEH.4.5+NEH.4.6+NEH.4.7+NEH.4.8+NEH.4.9+NEH.4.10+NEH.4.11+NEH.4.12+NEH.4.13+NEH.4.14+NEH.4.15+NEH.4.16+NEH.4.17+NEH.4.18+NEH.4.19+NEH.4.20+NEH.4.21+NEH.4.22+NEH.4.23">
 <div class="p">1Sanballat werd vreselijk kwaad toen hij hoorde dat wij de muur aan het herbouwen waren. Ja, razend was hij. Hij dreef de spot met ons en lachte ons uit, waar zijn vrienden en het Samaritaanse leger bij waren. 2&#8216;Wat denken die Judee&#235;rs wel dat ze aan het doen zijn? Zij kunnen er niets van,&#8217; zei hij spottend. &#8216;Denken ze dat dit karwei in &#233;&#233;n dag is geklaard, dat ze daar offers kunnen brengen? Kijk eens! Zelfs die oude stenen uit het puin proberen zij opnieuw te gebruiken!&#8217; 3Tobia, die naast hem stond, deed er nog een schepje bovenop: &#8216;Als er maar een vos over die muur loopt, stort hij al in!&#8217; 4Toen bad ik: &#8216;O God, hoor toch hoe wij worden uitgelachen! Laat hun spot op hun eigen hoofd terechtkomen, laat hen gevangen worden weggevoerd naar een vreemd land! 5Vergeef hun hun zonde niet, maar onthoud wat zij hebben misdaan. Want zij maken U belachelijk door ons die de muur herbouwen, te bespotten.&#8217; 6Uiteindelijk was de muur klaar tot de helft van zijn oorspronkelijke hoogte. Er was heel hard aan gewerkt.</div><div class="p"> 7Sanballat, Tobia, de Arabieren, Ammonieten en Asdodieten hoorden dat het herstel van Jeruzalems muren vorderde en de bressen zich begonnen te sluiten. 8Hierdoor raakten zij buiten zichzelf van woede. Zij smeedden een samenzwering en waren van plan Jeruzalem aan te vallen en paniek te zaaien. 9Maar wij baden tot onze God en wegens het dreigend gevaar lieten wij de muren dag en nacht bewaken. 10Enkele leiders zeiden: &#8216;Onze werklieden zijn aan het eind van hun krachten. Het is onbegonnen werk al dat puin all&#233;&#233;n te verwijderen!&#8217; 11Ondertussen hadden onze vijanden het plan ons onverwacht te overvallen en te vermoorden om zo het werk te verhinderen. 12Maar telkens kwamen er Judee&#235;rs die tussen onze vijanden woonden, bij ons en zij waarschuwden ons wel tien keer voor wat zij tegen ons van plan waren. 13Daarom plaatste ik wachtposten uit elke familie op het laagstgelegen gedeelte van het terrein achter de muur. Deze mannen waren bewapend met zwaarden, speren en bogen. 14Nadat ik de hele situatie in ogenschouw had genomen, zei ik tegen de leiders en het volk: &#8216;Wees niet bang! Denk aan de Here, die groot en ontzagwekkend is. Vecht voor uw volk, uw vrouw en kinderen en uw huis!&#8217;</div><div class="p"> 15Onze vijanden hoorden dat wij op de hoogte waren van hun samenzwering en begrepen dat God hun plan had verijdeld. Nu konden wij allemaal weer aan de slag gaan. Iedereen ging weer terug naar zijn eigen werk. 16Vanaf dat ogenblik werkte de ene helft, terwijl de andere helft, gewapend met speren, schilden, bogen en pantsers, de wacht hield. De leiders stonden als &#233;&#233;n man achter hen die het werk uitvoerden. 17De sjouwers deden hun werk met &#233;&#233;n hand en hielden met de andere een werpspies vast. 18De bouwlieden hadden tijdens het bouwen steeds een zwaard aan hun heup hangen. En de hoornblazer bleef voortdurend bij mij om zonodig alarm te blazen. 19&#8216;Het werkterrein is zo uitgestrekt en we zijn zo ver van elkaar bezig,&#8217; zei ik tegen de leiders en het volk, 20&#8216;dat u, zodra u alarm hoort blazen, snel naar mij moet komen, onze God zal Zelf voor ons strijden.&#8217; 21Wij werkten van zonsopgang tot zonsondergang, terwijl steeds de helft van de mannen de wacht hield. 22Ik beval dat alle mensen met hun dienaren in Jeruzalem moesten overnachten. Dan konden de dienaren &#700;s nachts wachtlopen en overdag werken. 23Al die tijd kwamen wij niet uit de kleren, ik niet, en mijn broeders, mijn dienaren en de wachters die bij mij waren, ook niet. Ook wij hadden onze wapens voortdurend binnen handbereik.</div>
 </div>
 </div>
</div>

How Should Believers Be As Leaders? Video Devotions From Time Of GraceVoorbeeld

Don't Let Fear Lead You

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen