Gods voorbereiding en voorzienigheid in moeilijke tijden

Afrekening

Niet vergeten! Een aantal kernzaken die iedere christen moet onthouden

DagelijkseBroodkruimels - Zoals De Vader..

Werkelijke bekering

Oorlog

Gedichten Over Zending en Evangelisatie!

Jongerenbijbel - Geloofstwijfel

Jeroen voor 't Hekke - God ziet jou

Blij in de Heer!

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch43" data-usfm="GEN.43.1+GEN.43.2+GEN.43.3+GEN.43.4+GEN.43.5+GEN.43.6+GEN.43.7+GEN.43.8+GEN.43.9+GEN.43.10+GEN.43.11+GEN.43.12+GEN.43.13+GEN.43.14+GEN.43.15+GEN.43.16+GEN.43.17+GEN.43.18+GEN.43.19+GEN.43.20+GEN.43.21+GEN.43.22+GEN.43.23+GEN.43.24+GEN.43.25+GEN.43.26+GEN.43.27+GEN.43.28+GEN.43.29+GEN.43.30+GEN.43.31+GEN.43.32+GEN.43.33+GEN.43.34">
 <div class="p">1De vreselijke hongersnood bleef op het land drukken. 2Toen het graan dat zij uit Egypte hadden meegebracht bijna op was, zei Jakob tegen zijn zonen: &#8216;Ga nog maar een keer voedsel halen.&#8217; 3-5Maar Juda zei tegen hem: &#8216;De leider van Egypte meende het toen hij zei: &#8220;U kunt hier beter niet terugkomen als u die jongste broer niet meeneemt.&#8221; We kunnen geen voedsel halen, tenzij Benjamin met ons meegaat.&#8217; 6&#8216;Waarom moesten jullie die man zo nodig vertellen dat jullie nog een jongere broer hadden?&#8217; vroeg Isra&#235;l ge&#235;rgerd. &#8216;Jullie hebben mij mooi in de moeilijkheden gebracht.&#8217; 7&#8216;Maar die man vroeg ons speciaal naar onze familie,&#8217; zeiden zij hem. &#8216;Hij wilde weten of onze vader nog leefde en vroeg ook of we nog een andere broer hadden. Daarom vertelden wij het hem. Hoe konden wij weten dat hij zou zeggen: &#8220;Neem uw jongste broer mee?&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 8Juda zei tegen zijn vader: &#8216;Laat mij de jongen meenemen, dan kunnen we gaan. Anders zullen we allemaal verhongeren en niet alleen wij, maar ook u en onze kleine kinderen. 9Ik verzeker u dat hij veilig zal zijn. Als ik hem niet terugbreng, zal ik voor altijd bij u in de schuld staan. 10Als u eerder had toegestemd, waren we nu al twee keer heen en terug naar Egypte geweest.&#8217;</div><div class="p"> 11Ten slotte stemde Isra&#235;l toe met de woorden: &#8216;Als het dan niet anders kan, moet het maar zo. Geef die man als geschenk balsem, honing, gom en hars, terpentijnnoten en amandelen. 12Neem dubbel geld mee, zodat jullie het geld dat bovenin de zakken zat, kunnen terugbetalen. Iemand daar heeft vast een fout gemaakt. 13Neem jullie broer mee en ga. 14Moge God, de Almachtige, jullie genadig zijn als jullie bij die man komen, zodat hij Simeon vrijlaat en Benjamin laat terugkomen. Als ik mijn kinderen moet kwijtraken, dan moet het maar.&#8217;</div><div class="p"> 15Zij namen de geschenken en het dubbele geld en trokken naar Egypte, waar ze weer oog in oog kwamen te staan met Jozef. 16Toen die zag dat ze Benjamin hadden meegenomen, zei hij tegen zijn huismeester: &#8216;Deze mannen zullen vanmiddag bij mij eten. Neem ze mee naar huis en maak een feestelijke maaltijd klaar.&#8217; 17De man voerde de opdracht uit en nam de broers mee naar Jozefs paleis.</div><div class="p"> 18Zij werden echter alleen maar banger, toen ze zagen waar ze heen werden gebracht. &#8216;Dit doet hij vanwege dat geld dat in onze zakken zat,&#8217; zeiden ze tegen elkaar. &#8216;Hij zal wel zeggen dat we het hebben gestolen en ons tot slaven maken. Dan kan hij onze ezels ook in beslag nemen.&#8217;</div><div class="p"> 19-21Toen ze bij de deur van het paleis kwamen, wendden zij zich tot de huismeester en zeiden: &#8216;Och meneer, na onze eerste reis naar Egypte om eten te halen, stopten we op de terugtocht voor de overnachting en openden onze zakken en daar zat het geld in, dat we voor het graan hadden betaald. 22Kijk, hier is het, we hebben het mee teruggenomen en we hebben nog meer geld om hier weer graan te kopen. We hebben geen flauw idee hoe dat geld in onze zakken is terechtgekomen.&#8217; 23&#8216;Maakt u zich daar maar geen zorgen over,&#8217; zei de huismeester, &#8216;uw God of de God van uw vaderen zal het daar hebben gelegd, want wij hebben geen geld gemist.&#8217; Toen liet de huismeester Simeon vrij. 24De broers werden het paleis binnengeleid en kregen water om hun voeten te wassen en de ezels werden gevoederd. 25Ze legden hun geschenken klaar voor Jozef wanneer hij die middag zou komen, want zij hadden gehoord dat hij thuis kwam eten.</div><div class="p"> 26Toen Jozef kwam, boden ze hem de geschenken aan en bogen diep voor hem. 27Hij vroeg hoe het met hen ging. &#8216;En hoe is het met uw vader, die oude man over wie u sprak? Leeft hij nog?&#8217; 28&#8216;Ja zeker,&#8217; was het antwoord. &#8216;Hij leeft en is goed gezond.&#8217; Daarna bogen zij weer diep voor hem. 29Met een knik naar Benjamin vroeg Jozef: &#8216;Is dit uw jongste broer over wie u mij vertelde? Hoe is het met je, mijn zoon? God zij je genadig.&#8217; 30Toen verliet Jozef haastig het vertrek, want de liefde voor zijn broer overweldigde hem en hij kon zijn tranen niet bedwingen. In zijn slaapkamer huilde hij vrijuit. 31Daarna waste hij zijn gezicht en ging weer terug. Hij had zichzelf weer in bedwang. 32&#8216;Laten we gaan eten,&#8217; zei hij. Jozef at alleen. Zijn broers werden aan een andere tafel bediend en de Egyptenaren zaten aan een derde tafel. Egyptenaren verachtten Hebree&#235;rs en aten niet samen met hen. 33Jozef wees ieder zijn plaats en zette hen op volgorde van leeftijd, van de oudste tot de jongste. Ze keken elkaar verbaasd aan! 34Hun eten kwam van Jozefs tafel. Maar Benjamin kreeg vijfmaal zoveel als de anderen! Het werd een echt feest met vrolijk gepraat en veel wijn.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch44" data-usfm="GEN.44.1+GEN.44.2+GEN.44.3+GEN.44.4+GEN.44.5+GEN.44.6+GEN.44.7+GEN.44.8+GEN.44.9+GEN.44.10+GEN.44.11+GEN.44.12+GEN.44.13+GEN.44.14+GEN.44.15+GEN.44.16+GEN.44.17+GEN.44.18+GEN.44.19+GEN.44.20+GEN.44.21+GEN.44.22+GEN.44.23+GEN.44.24+GEN.44.25+GEN.44.26+GEN.44.27+GEN.44.28+GEN.44.29+GEN.44.30+GEN.44.31+GEN.44.32+GEN.44.33+GEN.44.34">
 <div class="p">1Toen zijn broers konden vertrekken, riep Jozef zijn huismeester bij zich en zei: &#8216;Vul hun zakken met zoveel graan als ze kunnen dragen. Bovenop het graan moet je het geld leggen dat ze hebben betaald. 2In de zak van de jongste moet je bovendien mijn eigen zilveren drinkbeker leggen.&#8217; De huismeester deed wat hem was gezegd. 3De broers gingen bij het aanbreken van de dag op weg met hun zwaarbeladen ezels.</div><div class="p"> 4Toen ze net buiten de stad waren, riep Jozef zijn huismeester en zei: &#8216;Ga hen achterna en houd hen aan. 5Vraag hun: &#8220;Waarom hebt u mijn meesters zilveren drinkbeker gestolen die hij altijd gebruikt om de toekomst te voorspellen? Wat slecht van u om op deze wijze uw weldoener te behandelen!&#8221;&#8198;&#8217; 6De huismeester ging achter de broers aan en zei precies wat Jozef hem had opgedragen. 7&#8216;Waar hebt u het toch over?&#8217; vroegen de broers verbaasd. &#8216;Wie denkt u dat u voor u hebt, dat u ons van zo&#700;n misdaad beschuldigt? 8Hebben wij het geld dat we in onze zakken hadden gevonden, niet teruggebracht? 9Als u die beker bij een van ons vindt, moge diegene dan sterven. En wij zullen voor altijd slaven van uw meester zijn!&#8217; 10&#8216;Dat lijkt me redelijk,&#8217; zei de man, &#8216;maar alleen de dief zal slaaf worden, de anderen gaan vrijuit.&#8217; 11Ze haalden de zakken van hun ezels en maakten die open. 12De huismeester begon bij de oudste om de zakken te doorzoeken. Ten slotte werd de beker in Benjamins zak gevonden. 13De broers scheurden in wanhoop hun kleren, laadden de zakken weer op hun ezels en gingen terug naar de stad. 14Jozef was nog thuis toen Juda en zijn broers bij het paleis kwamen. Zij vielen voor hem op de grond. 15&#8216;Wat dacht u eigenlijk?&#8217; vroeg Jozef. &#8216;Begrijpt u niet dat een man als ik kan zien wat voor anderen verborgen is?&#8217; 16Juda antwoordde: &#8216;Wat kunnen wij zeggen, meneer? Hoe kunnen wij onze onschuld bewijzen? God straft ons voor onze zonden. Wij zijn teruggekomen om uw slaven te worden, wij en hij, in wiens zak de beker is gevonden.&#8217; 17&#8216;Nee,&#8217; zei Jozef, &#8216;alleen de man die de beker heeft gestolen, zal mijn slaaf zijn. De anderen kunnen in vrede teruggaan naar hun vader.&#8217;</div><div class="p"> 18Toen deed Juda een stap naar voren en zei: &#8216;Och hoogheid, laat mij dit zeggen. Luistert u even naar mij, want ik weet dat u mij kunt vernietigen, alsof u de farao zelf was. Heb alstublieft even geduld en luister naar mij. 19U vroeg ons naar onze vader en of wij nog een broer hadden en wij zeiden: 20&#8220;Ja, wij hebben een vader, een oude man. Hij heeft een kind dat hij op hoge leeftijd heeft gekregen, de jongste. Zijn broer is dood. Hij is de enig overgeblevene van zijn moeders kinderen en zijn vader houdt erg veel van hem.&#8221; 21Toen zei u tegen ons: &#8220;Breng hem hier, zodat ik hem kan zien.&#8221; 22Maar wij zeiden toen: &#8220;De jongen kan niet bij zijn vader weg, anders zou deze sterven.&#8221; 23Maar u zei ons: &#8220;Kom hier niet terug, tenzij uw jongste broer erbij is.&#8221; 24Wij keerden terug naar onze vader en vertelden hem wat u had gezegd. 25-26 En toen hij zei: &#8220;Ga terug en koop wat voedsel,&#8221; antwoordden wij: &#8220;Dat kunnen wij niet, tenzij u onze jongste broer laat meegaan. Dat is de enige manier.&#8221; 27-28 Toen zei mijn vader tegen ons: &#8220;Jullie weten dat mijn vrouw twee zonen had en dat &#233;&#233;n wegging en nooit meer terugkwam. Hoogstwaarschijnlijk werd hij door een wild dier verscheurd. Ik heb hem nooit meer gezien. 29En als jullie zijn broer nu ook nog van mij afnemen en hem iets overkomt, zal ik sterven van verdriet.&#8221; 30-31 Zo liggen de zaken. Als ik terugkom bij mijn vader zonder de jongen&#8212;aangezien zijn leven zo verbonden is met het leven van zijn zoon&#8212;en hij ziet dat hij er niet is, zal hij sterven. En wij zullen er verantwoordelijk voor zijn dat zijn grijze haren met verdriet het graf ingaan. 32Ik heb mij borg gesteld voor de jongen. Ik zei tegen mijn vader: &#8220;Als ik hem niet bij u terugbreng, zal ik voor altijd bij u in de schuld staan.&#8221; 33Alstublieft, laat mij als slaaf hier blijven in plaats van de jongen en laat hem met zijn broers terugkeren. 34Ik kan mijn vader toch niet onder ogen komen zonder de jongen? Ik zou zijn verdriet niet kunnen verdragen.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

The Essential 100® Bible Challenge–3–The Story Of JosephVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen