Bijbelse principes over ontwikkelen I Authentiek ontwikkelen I Deel 1

Door het boek Handelingen met Paul Visser - Deel 1

Door het boek Handelingen met Paul Visser - Deel 2

Geld

Laat er Licht zijn!

Laat Er Licht Zijn (Tienerleiders)

De reis van Matthew, Deel 2: 'Genade geneest'

Wat ga je zaaien?

De reis van Matthew, Deel 4: ‘De gaven die jij hebt’

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="JDG.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">De Isra&#235;lieten in Kana&#228;n</div><div class="p"> 1Nadat Jozua was gestorven, vroegen de Isra&#235;lieten aan de Here: &#8216;Welke stam moet beginnen met de bestrijding van de Kana&#228;nieten?&#8217; 2De Here antwoordde: &#8216;De stam Juda. Ik zal hun een grote overwinning geven.&#8217; 3De leiders van Juda riepen daarna de hulp in van de stam Simeon en zeiden: &#8216;Ga met ons mee als we de Kana&#228;nieten verdrijven uit het ons toegewezen gebied. Dan zullen wij jullie helpen om jullie gebied te veroveren.&#8217; Toen sloot het leger van Simeon zich bij dat van Juda aan. 4Met de hulp van de Here konden zij de Kana&#228;nieten en de Perizzieten verslaan. Daarbij sneuvelden bij Bezek tienduizend man van de vijand. 5-6 Koning Adoni-Bezek vluchtte, maar na een korte achtervolging kregen de Isra&#235;lieten hem te pakken en hakten zijn duimen en grote tenen af. 7&#8216;Ik heb met wel zeventig koningen hetzelfde gedaan en ik liet ze leven van het eten dat van mijn tafel viel,&#8217; zei koning Adoni-Bezek. &#8216;Maar nu laat God mij voor mijn eigen daden boeten!&#8217; Als gevangene werd hij naar Jeruzalem gebracht, waar hij stierf.</div><div class="p"> 8De mannen van Juda veroverden ook Jeruzalem, 9brachten alle inwoners om en staken de stad in brand. Daarna vochten zij tegen de Kana&#228;nieten, die in de bergen, in de Negev-woestijn en in het laagland bij de zee woonden. 10Zij rukten op tegen de Kana&#228;nieten in Hebron (dat vroeger Kirjat-Arba heette) en versloegen Sesai, Achiman en Talmai. 11Vervolgens vielen ze de stad Debir aan, die vroeger Kirjat-Sefer heette.</div><div class="p"> 12Legeraanvoerder Kaleb daagde zijn mannen uit: &#8216;Wie wil de leiding op zich nemen van de aanval op Kirjat-Sefer? Wie de stad verovert, mag met mijn dochter Achsa trouwen.&#8217; 13Kalebs neef Othni&#235;l, de zoon van zijn jongere broer Kenaz, bood zich aan, hij veroverde de stad en Achsa werd zijn vrouw. 14Zodra zij bij hem kwam, haalde ze hem over van haar vader nog een stuk bouwland te vragen. Ze stapte van haar ezel af om er met haar vader over te spreken. &#8216;Wat kan ik voor je doen?&#8217; vroeg Kaleb. 15Zij antwoordde: &#8216;U hebt mij als huwelijksgeschenk een dor stuk land gegeven, maar geef mij er alstublieft ook waterbronnen bij.&#8217; Toen gaf Kaleb haar de hooggelegen en de laaggelegen bronnen.</div><div class="p"> 16De mannen van Juda namen het nieuwe gebied in de woestijn van Juda ten zuiden van de stad Arad in bezit. Zij werden vergezeld door de nakomelingen van Mozes&#700; schoonvader, leden van de stam van de Kenieten. Deze verlieten hun woonplaats Jericho&#8212;&#8216;De Stad van de Palmbomen&#8217;&#8212;en vanaf die tijd woonden de twee stammen bij elkaar. 17Daarna versterkte het leger van Juda dat van Simeon en samen versloegen zij de Kana&#228;nieten uit de stad Zefath en brachten alle inwoners om. Daarom wordt de stad nu Chorma genoemd, dit betekent &#8216;Slachting&#8217;. 18Het leger van Juda nam ook de steden Gaza, Askelon en Ekron in, met de omringende dorpen. 19De Here hielp de mannen van Juda het bergland te veroveren, maar zij slaagden er niet in de mensen van de laagvlakte te verdrijven, want die beschikten over ijzeren strijdwagens. 20De stad Hebron was voor Kaleb, zoals Mozes had gezegd, want Kaleb had de drie zonen van Enak eruit verdreven.</div><div class="p"> 21De Benjaminieten slaagden er niet in de Jebusieten uit Jeruzalem te verdrijven, zodat die nog steeds tussen de Benjaminieten wonen. 22-23 Wat de familie van Jozef betreft, die viel de stad Betel aan, die vroeger Luz heette. En de Here hielp hen. 24Eerst stuurden zij verkenners vooruit. Die zagen een man uit de stad komen en zeiden tegen hem: &#8216;Als u ons wijst hoe wij in de stad kunnen komen, zullen wij uw leven sparen.&#8217; 25Toen wees hij hun hoe ze de stad binnen konden komen en ze roeiden de hele bevolking uit. Maar die man en zijn familie lieten zij ongemoeid. 26Die reisde daarna naar het gebied van de Hethieten en stichtte daar een nieuwe stad, die hij Luz noemde. Zo heet de stad nu nog.</div><div class="p"> 27De stam Manasse kon de bewoners van de steden Bet-Sean, Ta&#228;nach, Dor, Jibleam en Megiddo en de omliggende dorpen niet verdrijven. Daardoor konden de Kana&#228;nieten zich in die streek handhaven. 28Toen de Isra&#235;lieten later een sterk volk waren geworden, dwongen zij de Kana&#228;nieten wel als slaven voor hen te werken, maar verdreven hen niet uit het land. 29Dit gold ook voor de Kana&#228;nieten uit de stad Gezer, de mannen van Efra&#239;m konden hen niet verdrijven, zodat de twee volken bij elkaar bleven wonen. 30Ook de stam Zebulon lukte het niet de Kana&#228;nieten uit de steden Kithron en Nahalol te verdrijven, hoewel zij hen naderhand wel tot slaven maakten. 31Hetzelfde was het geval met de stam Aser: de inwoners van Akko, Sidon, Ahlab, Achzib, Helba, Afek en Rechob bleven in hun steden wonen. 32Zodoende leefden de Aserieten en de oorspronkelijke bevolking van Kana&#228;n bij elkaar. 33De stam Naftali kon de Kana&#228;nieten niet uit de steden Bet-Semes en Bet-Anath verdrijven. Deze twee volken woonden dus ook bij elkaar, hoewel ook deze Kana&#228;nieten werden gedwongen tot slavernij. 34En wat de mensen van Dan betreft, de Amorieten drongen hen terug naar de bergen en stonden hun niet toe naar de vlakte af te dalen. 35De Amorieten wisten zich ook te handhaven in de steden Har-Heres, Ajalon en Sa&#228;lbim, maar de nakomelingen van Jozef onderwierpen hen en maakten hen tot slaven. 36Het gebied van de Amorieten strekte zich uit van de Schorpioenenpas tot Sela en nog verder.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="JDG.2">
 <div class="label">2</div><div class="s1">Isra&#235;l verbreekt het verbond van God</div><div class="p"> 1De Engel van de Here kwam van Gilgal naar Bochim en zei tegen het volk Isra&#235;l: &#8216;Ik heb u uit Egypte geleid en naar dit land gebracht dat Ik uw voorouders plechtig had beloofd. Ik heb gezegd dat Ik nooit mijn verbond met u verbreek, 2als u geen verdrag sluit met de bevolking van dit land. Ik heb u gezegd dat u hun altaren moest afbreken. Waarom hebt u niet geluisterd? 3U hebt het verbond verbroken en daarom verzeker Ik u dat Ik de bevolking van dit land niet zal verdrijven, zoals Ik eerder had beloofd. Deze volken zullen uw vijanden zijn en hun goden zullen voor u een voortdurende verleiding vormen.&#8217; 4Het volk liet de tranen de vrije loop toen de Engel van de Here was uitgesproken. 5Daarom noemt men die plaats Bochim (wat betekent: &#8216;Plaats waar het volk huilde&#8217;). Ze brachten daar offers aan de Here.</div><div class="p"> 6Toen Jozua uiteindelijk de volksvergadering van Isra&#235;l had ontbonden, trok elke stam naar zijn nieuwe gebied en nam het land in bezit. 7-9Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van de Here, overleed toen hij honderdtien jaar oud was en hij werd begraven in zijn eigen gebied in Timnath-Heres, in de bergen van Efra&#239;m, ten noorden van de berg Ga&#228;s. Het volk was de Here trouw gebleven gedurende Jozua&#700;s leven en ook daarna, zolang er nog leiders waren die met eigen ogen de geweldige wonderen hadden gezien die de Here voor Isra&#235;l had gedaan. 10Maar na verloop van tijd waren die tijdgenoten ook gestorven en de volgende generatie kende de Here niet, zij hadden de grote wonderen die Hij voor Isra&#235;l had gedaan, niet meegemaakt.</div><div class="p"> 11De Isra&#235;lieten begonnen dingen te doen die de Here uitdrukkelijk had verboden en gingen afgoden vereren. 12Zij dachten niet meer aan de Here, de God die hun voorouders hadden vereerd en aanbeden, de God die hen ook uit Egypte had geleid. Zij aanbaden de afgoden van de omringende volken en knielden er zelfs voor. 13Toen werd de Here boos op Isra&#235;l. Ze hadden immers H&#233;m verlaten en Ba&#228;l en de afgodsbeelden van Astarte aanbeden! 14Daarom leverde Hij hen uit aan hun vijanden, die hen leegplunderden. Zij waren niet langer tegen hen opgewassen. 15Telkens wanneer de Isra&#235;lieten optrokken tegen hun vijanden, liet de Here hen het onderspit delven. Hij had hen hiervoor gewaarschuwd, ja, zelfs gezworen dat Hij dit zou doen. Maar elke keer als het volk het vreselijk zwaar te verduren kreeg, 16liet de Here richters optreden die hen van hun vijanden verlosten.</div><div class="p"> 17Maar ook dan wilden de Isra&#235;lieten nog niet naar de richters luisteren, maar werden zij de Here ontrouw door afgoden te aanbidden en zich daarvoor neer te buigen. Zij keerden zich erg snel af van de weg van hun voorouders door te weigeren de geboden van de Here te gehoorzamen. 18Telkens wanneer de Here een richter had aangesteld, was Hij met hem. Iedere richter verloste het volk Isra&#235;l van zijn vijanden, want de Here werd diep bewogen telkens wanneer zijn volk zuchtte onder tirannieke onderdrukkers. 19Maar na de dood van de richter begon het volk steeds weer te zondigen, zelfs nog erger dan de vorige generaties. Het vereerde heidense afgoden en boog zich in aanbidding daarvoor neer. Hardnekkig weigerde het te breken met de slechte praktijken van de volken rondom. 20-21 Toen werd de Here weer toornig op Isra&#235;l. Hij zei: &#8216;Omdat de Isra&#235;lieten het verbond hebben verbroken dat Ik met hun voorouders heb gesloten en omdat zij niet naar Mij hebben geluisterd, zal Ik de volken die bij de dood van Jozua nog niet waren overwonnen, niet meer verdrijven. 22In plaats daarvan zal Ik deze volken gebruiken om de Isra&#235;lieten op de proef te stellen om te zien of ze Mij wel of niet gehoorzaam zullen zijn, zoals hun voorouders w&#233;l waren.&#8217; 23De Here had immers die volken in het land laten blijven en hen niet meteen verdreven of door Jozua laten overwinnen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="JDG.3.1+JDG.3.2+JDG.3.3+JDG.3.4+JDG.3.5+JDG.3.6+JDG.3.7+JDG.3.8+JDG.3.9+JDG.3.10+JDG.3.11">
 <div class="p">1De Here liet de volken in het land blijven om de nieuwe generatie Isra&#235;lieten, die de oorlogen met Kana&#228;n niet had meegemaakt, op de proef te stellen. 2Want de Here wilde de Isra&#235;lieten die geen oorlog hadden meegemaakt, leren vechten tegen de vijand. 3Die vijanden waren de Filistijnen (vijf steden), de Kana&#228;nieten, de Sidoni&#235;rs en de Chiwwieten, die in de bergen van de Libanon woonden, vanaf de berg Ba&#228;l-Hermon tot de weg naar Hamath. 4Deze volken dienden om de nieuwe generatie Isra&#235;lieten op de proef te stellen, om te zien of zij zouden luisteren naar de geboden die de Here hun voorouders door Mozes had gegeven.</div><div class="p"> 5De Isra&#235;lieten woonden dus midden tussen de Kana&#228;nieten, Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. 6De jonge mannen van Isra&#235;l trouwden echter met meisjes uit die volken en Isra&#235;litische meisjes werden aan niet-Isra&#235;litische mannen uitgehuwelijkt. Al gauw vereerden de Isra&#235;lieten ook hun afgoden. 7Zo deden zij wat de Here had verboden, zij vergaten de Here, hun God, en aanbaden Ba&#228;l en afgodsbeelden van Asj&#233;ra. 8Toen werd de Here toornig op Isra&#235;l en liet toe dat koning Kuschan-Rischata&#239;m van Mesopotami&#235; hen overwon. Acht jaar lang werden zij door hem overheerst. 9Maar toen Isra&#235;l tot de Here om hulp riep, gaf de Here iemand om hen te verlossen. Het was Kalebs neef Othni&#235;l, de zoon van Kalebs jongere broer Kenaz. 10De Geest van de Here kwam over Othni&#235;l en hij stelde in Isra&#235;l orde op zaken. Vervolgens bracht hij zijn leger in het veld tegen koning Kuschan-Rischata&#239;m. De Here hielp Isra&#235;l deze volledig te verslaan.</div><div class="p"> 11-12 Daarna heersten er rust en vrede in het land, in de veertig jaar onder Othni&#235;ls leiding. Maar na Othni&#235;ls dood begon het volk Isra&#235;l opnieuw tegen de Here te zondigen. Daarom zette de Here koning Eglon van Moab aan een deel van Isra&#235;l te overwinnen. </div>
 </div>
 </div>
</div>

القضاةVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen